مطالعات صورت گرفته توسط محققان امریکایی نشان می‌دهد، مغز برای ذخیره‌سازی احساسات، از همان سیگنالی استفاده می‌کند که برای بویایی، چشایی یا لامسه کاربرد دارند.
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از ایسنا، اگرچه احساسات یک موضوع ذهنی و شخصی محسوب می‌شود، اما مغز انسان این احساسات را به یک کد استاندارد تبدیل می‌کند.
محققان دانشگاه کورنل در تحقیقات خود دریافته‌اند، الگوهای ظریفی از فعالیت عصبی در قشر اوربیتوفرونتال - منطقه‌ای در مغز مرتبط با پردازش عاطفی – مانند یک کد عصبی عمل می‌کند؛ نتایج این یافته، نحوه واکنش مغز به احساسات درونی انسان را نشان می‌دهد.
مغز انسان کد مخصوصی را برای تمامی طیف‌های مختلف احساسی شامل احساسات خوشایند تا ناخوشایند، خوب تا بد تولید می‌کند؛ جمعیتی از سلول‌های عصبی در یک جهت، بیانگر حس مثبت و جمعیتی از سلول‌های عصبی در جهت مخالف بیانگر حس منفی است.
این کدها در مناطقی از مغز که با بینایی، چشایی یا بویایی در ارتباط هستند، دیده می‌شوند و در واقع مغز برای ذخیره‌سازی احساسات، از یک سیگنال استاندارد استفاده می‌کند.
بر این اساس، احساسات ذهنی مشابه – برانگیخته شده از چشم یا زبان – ناشی از الگوی مشابه فعالیت در قشر اوربیتوفرونتال است که منجر به تجربه حس خوشایند یا ناخوشایند می‌شود.
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از ایسنا، اگرچه احساسات یک موضوع ذهنی و شخصی محسوب می‌شود، اما مغز انسان این احساسات را به یک کد استاندارد تبدیل می‌کند.
محققان دانشگاه کورنل در تحقیقات خود دریافته‌اند، الگوهای ظریفی از فعالیت عصبی در قشر اوربیتوفرونتال - منطقه‌ای در مغز مرتبط با پردازش عاطفی – مانند یک کد عصبی عمل می‌کند؛ نتایج این یافته، نحوه واکنش مغز به احساسات درونی انسان را نشان می‌دهد.
مغز انسان کد مخصوصی را برای تمامی طیف‌های مختلف احساسی شامل احساسات خوشایند تا ناخوشایند، خوب تا بد تولید می‌کند؛ جمعیتی از سلول‌های عصبی در یک جهت، بیانگر حس مثبت و جمعیتی از سلول‌های عصبی در جهت مخالف بیانگر حس منفی است.
این کدها در مناطقی از مغز که با بینایی، چشایی یا بویایی در ارتباط هستند، دیده می‌شوند و در واقع مغز برای ذخیره‌سازی احساسات، از یک سیگنال استاندارد استفاده می‌کند.
بر این اساس، احساسات ذهنی مشابه – برانگیخته شده از چشم یا زبان – ناشی از الگوی مشابه فعالیت در قشر اوربیتوفرونتال است که منجر به تجربه حس خوشایند یا ناخوشایند می‌شود.
