دانشمندان با تحلیل نوعی سیگنال، آن را به وجود ماده تاریک نسبت داده‌اند.
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از ایسنا، ماده تاریک دهه‌هاست که یکی از اهداف مهم فیزیک نجومی بوده و محققان همواره به دنبال کاوش هویت این ماده نامرئی بوده‌اند. تصور می‌شود، چنین مولفه‌ای بخش اعظم جهان را تشکیل داده با این حال، کارشناسان هنوز هویت آن را شناسایی نکرده‌اند.
مطالعه جدید با استفاده از داده‌های عمومی تلسکوپ فضایی فرمی ناسا ممکن است پاسخ‌هایی به پرسش‌های مطرح در این زمینه ارائه دهد.
«دان هوپر» دانشیار «آزمایشگاه ملی فرمی» واقع در ایلینوی و همکارانش، از سال ۲۰۰۹ تاکنون در حال بررسی سیگنالی در قلب کهکشان راه شیری بوده‌اند. این سیگنال از هاله‌ای از پرتوهای گامای دارای تشعشع انرژی بی‌نهایت تشکیل شده و دانشمندان را متقاعد کرد که این سیگنال، توسط برخورد ذرات ماده تاریک به یکدیگر تولید شده است.
زمانی که این ذرات یکدیگر را نابود می‌کنند، پرتوهای گامایی را به فضا گسیل می‌دارند که جرقه‌ای قابل‌درک را در مرکز کهکشان راه شیری پدید می‌آورند. کشف‌های مشابه در کهکشان‌های کوتوله مجاور نیز نشان می‌دهد این فرضیه می‌تواند درست باشد.
هوپر این سیگنال را مشخص‌ترین سرنخ برای ذرات ماده تاریک تاکنون می‌خواند.
برای تایید یافته‌هایشان، دانشمندان حاضر در این تحقیق، مجبور به حذف دیگر احتمالات برای منشا سیگنال مزبور بودند؛ یکی از احتمالات موجود این بود که اشعه‌های موردبخث توسط یک تپ‌اختر دوردست یا یک ستاره سریع چرخان ایجاد شده‌اند. آن‌ها دریافتند این پرتوهای گاما، حوزه‌هایی به عرض ۱۰ هزار سال نوری را در اطراف مرکز کهکشانی ایجاد می‌کنند که احتمال تپ‌اخترها را به عنوان منبع این اشعه‌ها از بین می‌برد.
چنانچه کشف جدید پروفسور هوپر و تیم علمی‌اش با سیگنال‌های مشابه در مرکز دیگر کهکشان‌ها مطابقت داشته باشد، احتمال درست‌بودن دستاورد جدید تقویت خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری آوا به نقل از ایسنا، ماده تاریک دهه‌هاست که یکی از اهداف مهم فیزیک نجومی بوده و محققان همواره به دنبال کاوش هویت این ماده نامرئی بوده‌اند. تصور می‌شود، چنین مولفه‌ای بخش اعظم جهان را تشکیل داده با این حال، کارشناسان هنوز هویت آن را شناسایی نکرده‌اند.
مطالعه جدید با استفاده از داده‌های عمومی تلسکوپ فضایی فرمی ناسا ممکن است پاسخ‌هایی به پرسش‌های مطرح در این زمینه ارائه دهد.
«دان هوپر» دانشیار «آزمایشگاه ملی فرمی» واقع در ایلینوی و همکارانش، از سال ۲۰۰۹ تاکنون در حال بررسی سیگنالی در قلب کهکشان راه شیری بوده‌اند. این سیگنال از هاله‌ای از پرتوهای گامای دارای تشعشع انرژی بی‌نهایت تشکیل شده و دانشمندان را متقاعد کرد که این سیگنال، توسط برخورد ذرات ماده تاریک به یکدیگر تولید شده است.
زمانی که این ذرات یکدیگر را نابود می‌کنند، پرتوهای گامایی را به فضا گسیل می‌دارند که جرقه‌ای قابل‌درک را در مرکز کهکشان راه شیری پدید می‌آورند. کشف‌های مشابه در کهکشان‌های کوتوله مجاور نیز نشان می‌دهد این فرضیه می‌تواند درست باشد.
هوپر این سیگنال را مشخص‌ترین سرنخ برای ذرات ماده تاریک تاکنون می‌خواند.
برای تایید یافته‌هایشان، دانشمندان حاضر در این تحقیق، مجبور به حذف دیگر احتمالات برای منشا سیگنال مزبور بودند؛ یکی از احتمالات موجود این بود که اشعه‌های موردبخث توسط یک تپ‌اختر دوردست یا یک ستاره سریع چرخان ایجاد شده‌اند. آن‌ها دریافتند این پرتوهای گاما، حوزه‌هایی به عرض ۱۰ هزار سال نوری را در اطراف مرکز کهکشانی ایجاد می‌کنند که احتمال تپ‌اخترها را به عنوان منبع این اشعه‌ها از بین می‌برد.
چنانچه کشف جدید پروفسور هوپر و تیم علمی‌اش با سیگنال‌های مشابه در مرکز دیگر کهکشان‌ها مطابقت داشته باشد، احتمال درست‌بودن دستاورد جدید تقویت خواهد شد.
