نماینده خاص امریکا در امور افغانستان در نشستی تحت موضوع "نگاهی به وضعیت افغانستان بعد از سال ۲۰۱۴" در انستیتوت صلح در واشنگتن با اشاره به صحبت تلفونی اخیر اوباما با رئیس جمهور افغانستان گفت: هزینه تاخیر در امضای توافقنامه امنیتی گزاف خواهد بود.
دوبنز گفت: "تصمیم رئیس جمهور اوباما برای فرصت دادن به امضای احتمالی توافقنامه امنیتی دوجانبه با شریک مشتاق خود تا ختم سال روان میلادی، به امضای آن توافقنامه با وجود رد آن از سوی رئیس جمهور کرزی، کمک می کند، اما متاسفانه، این تاخیر گزاف خواهد بود."
یکی از پیش شرط های رئیس جمهور افغانستان به امضای توافقنامه امنیتی دوجانبه، برداشتن گام های واقعی و عملی حکومت ایالات متحده در مذاکره صلح با طالبان است، این امر پرسش هایی را درمورد نقش ایالات متحده در روند مذاکرات صلح حکومت افغانستان با طالبان مطرح ساخته است.
مارک گروسمن، نماینده ویژه پیشین امریکا برای افغانستان و پاکستان نیز در این نشست گفت: مذکرات صلح، روند بین افغان ها است.
آقای گروسمن گفت: "مصالحه، روند مربوط به ایالات متحده امریکا نیست یا اینکه جامعه بین المللی آن را برای مردم افغانستان ترتیب کند. افغان ها خود این مذاکرات را برگزار کنند."
سخنرانان این نشست نگرانی های افغان ها را از دورنمای افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ را بازگو کرده اما با اطمینان گفتند این دستاورد ها درصورت تداوم حمایت بین المللی در معرض خطر نیست.
دهه نود تکرار نشود
الکزندر تییر، مامور ارشد اداره انکشاف بین المللی ایالات متحده گفت امریکا نباید اشتباه دهه نود میلادی را درباره افغانستان تکرار کند.
آقای تییر گفت: "فکر می کنم سرمایه گذاری که ما برای ادامه آن در بنای اقتصاد افغانستان و بلند بردن قابلیت های مردم آن و ادامۀ تعیین راهی برای خوداتکایی آن کشور در نظرداریم، فرصت بسیار مهمی است که اکنون بیش از هر زمان دیگر باید به آن دوباره تعهد کنیم."
نشست "نگاهی به افغانستان پس از سال ۲۰۱۴" به طور مشترک از سوی انستیتوت صلح امریکا، صدای امریکا و ائتلاف حمایت از مردم افغانستان دایر شده بود.
بخش دوم نشست روز جمعه به بررسی فعالیت رسانه ها در افغانستان متمرکز بود.
سخنرانان پیشرفت کمی و کیفی رسانه های افغانستان طی بیش از ۱۲ سال گذشته را تحسین کردند.
دوبنز گفت: "تصمیم رئیس جمهور اوباما برای فرصت دادن به امضای احتمالی توافقنامه امنیتی دوجانبه با شریک مشتاق خود تا ختم سال روان میلادی، به امضای آن توافقنامه با وجود رد آن از سوی رئیس جمهور کرزی، کمک می کند، اما متاسفانه، این تاخیر گزاف خواهد بود."
یکی از پیش شرط های رئیس جمهور افغانستان به امضای توافقنامه امنیتی دوجانبه، برداشتن گام های واقعی و عملی حکومت ایالات متحده در مذاکره صلح با طالبان است، این امر پرسش هایی را درمورد نقش ایالات متحده در روند مذاکرات صلح حکومت افغانستان با طالبان مطرح ساخته است.
مارک گروسمن، نماینده ویژه پیشین امریکا برای افغانستان و پاکستان نیز در این نشست گفت: مذکرات صلح، روند بین افغان ها است.
آقای گروسمن گفت: "مصالحه، روند مربوط به ایالات متحده امریکا نیست یا اینکه جامعه بین المللی آن را برای مردم افغانستان ترتیب کند. افغان ها خود این مذاکرات را برگزار کنند."
سخنرانان این نشست نگرانی های افغان ها را از دورنمای افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ را بازگو کرده اما با اطمینان گفتند این دستاورد ها درصورت تداوم حمایت بین المللی در معرض خطر نیست.
دهه نود تکرار نشود
الکزندر تییر، مامور ارشد اداره انکشاف بین المللی ایالات متحده گفت امریکا نباید اشتباه دهه نود میلادی را درباره افغانستان تکرار کند.
آقای تییر گفت: "فکر می کنم سرمایه گذاری که ما برای ادامه آن در بنای اقتصاد افغانستان و بلند بردن قابلیت های مردم آن و ادامۀ تعیین راهی برای خوداتکایی آن کشور در نظرداریم، فرصت بسیار مهمی است که اکنون بیش از هر زمان دیگر باید به آن دوباره تعهد کنیم."
نشست "نگاهی به افغانستان پس از سال ۲۰۱۴" به طور مشترک از سوی انستیتوت صلح امریکا، صدای امریکا و ائتلاف حمایت از مردم افغانستان دایر شده بود.
بخش دوم نشست روز جمعه به بررسی فعالیت رسانه ها در افغانستان متمرکز بود.
سخنرانان پیشرفت کمی و کیفی رسانه های افغانستان طی بیش از ۱۲ سال گذشته را تحسین کردند.
