من باور ندارم که امریکا بتواند صلح را در افغانستان تأمین کند و در ۱۳ سال گذشته بیش از ۲۰۰۰ هزار عسکر امریکایی کشته شده و میلیاردها دالر را به مصرف رسانده؛ اما در امر مبارزه با تروریزم ناکام بوده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، مطالب فوق توسط داکتر محیی الدین مهدی؛ عضو مجلس نمایندگان در گفتگو با رسانه بیان شد.
آقای مهدی در بخشی دیگری از این گفتگو افزود که پاکستان یکی از کشورهای بزرگ همسایه افغانستان و تأثیرگذار در امور داخلی کشور است که از زمان تأسیس تا به حال، نقش ها و نگرش های مختلفی را در قبال افغانستان داشته است.
این عضو مجلس نمایندگان می گوید که از بنای کشوری به نام پاکستان در همسایگی افغانستان در سال ۱۹۴۷ تا به امروز سه نگرش نسبت به افغانستان از جانب پاکستان وجود داشته است:
۱. مرحله اول از زمان تأسیس دولت پاکستان (۱۹۴۷ م) تا کودتای ۷ ثور ۱۳۵۸ ش. در این مدت پاکستان زیر فشار و تأثیر افغانستان است. در این مرحله دولت و ملت افغانستان این شعار که پشتونستان مال ماست را داشتند.
۲. مرحله دوم آغاز حمله شوروی به افغانستان است و دولت پاکستان حامی مجاهدین می شود و عنوان خانه دوم مردم افغانستان را می گیرد. در این برهه از تاریخ پاکستان مدعی صاحب بودن افغانستان را سر‌می دهد و سیاست‌مداران پاکستانی به این فکر می کنند که افغانستان را جزء پاکستان بسازند.
۳ . نگاه سوم پاکستان بعد از استقرار نیروهای بین المللی در افغانستان می باشد که افغانستان مورد توجه کشورهای بین المللی و در رأس شان امریکا قرار می گیرد و پاکستان از این خواسته اش که افغانستان را در انقیاد خود درآورد عقب نشینی نموده و خواهان این می باشد که کابل دولتی باشد که حداقل با دشمنان ما همدست نباشد.
در دو سال اخیر صدها فیر راکت و توپ از داخل خاک پاکستان به مناطق مرزی کنر به وسیله نیروهای امنیتی پاکستان شلیک گردید که باعث کشته و زخمی شدن صدها هموطن ما شد و خسارات هنگفت مالی را در پی داشت.
این حملات مکرر پاکستان، واکنش های زیاد مردمی و دولتی را در قبال داشته است؛ اما داکتر مهدی؛ عضو مجلس نمایندگان باورمند است که در کنر رهبران طالبان افغانی حضور دارند و از طرف دولت افغانستان تجهیز و تمویل می شوند؛ تا در پاکستان دست به شورش و ناآرامی بزنند و توپ‌باران مناطق سرحدی کنر از جانب پاکستان هم به همین منظور است؛ اما نظر به مصلحت ها از حضور آنان چیزی گفته نمی شود.
آقای مهدی فلسفه تأسیس وزارتی به نام اقوام و قبایل در افغانستان را در واقع مداخله دایمی در حق یک کشور دیگر (پاکستان) می داند و آن را حامی شورشیان ضد دولت پاکستان می شمارد.
داکتر مهدی می گوید که حاضر نشدن طالبان به مذاکره با دولت افغانستان دو معنی دارد؛ یکی ادامه جنگ و دیگری به رسمیت نشناختن دولت جمهوری اسلامی افغانستان.
این عضو پارلمان کشور در ادامه توقعات ساده‌انگارانه دولتمردان افغانستان را مبنی بر اینکه امریکا صلح و ثبات را در آینده تضمین کند به باد انتقاد می گیرد و می گوید:«من به این باور ندارم که امریکا بتواند صلح را در افغانستان تأمین کند و در ۱۳ سال گذشته بیش از ۲۰۰۰ هزار عسکر امریکایی کشته شده و میلیاردها دالر را به مصرف رسانده؛ اما در امر مبارزه با تروریزم ناکام بوده است.»
آقای مهدی علاوه کرد که این خواست رییس جمهور کرزی که پروسه صلح باید افغانی باشد برای ایالات متحده امریکا قابل هضم نیست؛ زیرا امریکا می گوید که ما در افغانستان هم خون داده ایم و هم پول به مصرف رسانده ایم، منافع ما از داخل خاک افغانستان تهدید می شود، نمی توانیم که در معادلات افغانستان بی طرف باشیم.
به گزارش خبرگزاری آوا، مطالب فوق توسط داکتر محیی الدین مهدی؛ عضو مجلس نمایندگان در گفتگو با رسانه بیان شد.
آقای مهدی در بخشی دیگری از این گفتگو افزود که پاکستان یکی از کشورهای بزرگ همسایه افغانستان و تأثیرگذار در امور داخلی کشور است که از زمان تأسیس تا به حال، نقش ها و نگرش های مختلفی را در قبال افغانستان داشته است.
این عضو مجلس نمایندگان می گوید که از بنای کشوری به نام پاکستان در همسایگی افغانستان در سال ۱۹۴۷ تا به امروز سه نگرش نسبت به افغانستان از جانب پاکستان وجود داشته است:
۱. مرحله اول از زمان تأسیس دولت پاکستان (۱۹۴۷ م) تا کودتای ۷ ثور ۱۳۵۸ ش. در این مدت پاکستان زیر فشار و تأثیر افغانستان است. در این مرحله دولت و ملت افغانستان این شعار که پشتونستان مال ماست را داشتند.
۲. مرحله دوم آغاز حمله شوروی به افغانستان است و دولت پاکستان حامی مجاهدین می شود و عنوان خانه دوم مردم افغانستان را می گیرد. در این برهه از تاریخ پاکستان مدعی صاحب بودن افغانستان را سر‌می دهد و سیاست‌مداران پاکستانی به این فکر می کنند که افغانستان را جزء پاکستان بسازند.
۳ . نگاه سوم پاکستان بعد از استقرار نیروهای بین المللی در افغانستان می باشد که افغانستان مورد توجه کشورهای بین المللی و در رأس شان امریکا قرار می گیرد و پاکستان از این خواسته اش که افغانستان را در انقیاد خود درآورد عقب نشینی نموده و خواهان این می باشد که کابل دولتی باشد که حداقل با دشمنان ما همدست نباشد.
در دو سال اخیر صدها فیر راکت و توپ از داخل خاک پاکستان به مناطق مرزی کنر به وسیله نیروهای امنیتی پاکستان شلیک گردید که باعث کشته و زخمی شدن صدها هموطن ما شد و خسارات هنگفت مالی را در پی داشت.
این حملات مکرر پاکستان، واکنش های زیاد مردمی و دولتی را در قبال داشته است؛ اما داکتر مهدی؛ عضو مجلس نمایندگان باورمند است که در کنر رهبران طالبان افغانی حضور دارند و از طرف دولت افغانستان تجهیز و تمویل می شوند؛ تا در پاکستان دست به شورش و ناآرامی بزنند و توپ‌باران مناطق سرحدی کنر از جانب پاکستان هم به همین منظور است؛ اما نظر به مصلحت ها از حضور آنان چیزی گفته نمی شود.
آقای مهدی فلسفه تأسیس وزارتی به نام اقوام و قبایل در افغانستان را در واقع مداخله دایمی در حق یک کشور دیگر (پاکستان) می داند و آن را حامی شورشیان ضد دولت پاکستان می شمارد.
داکتر مهدی می گوید که حاضر نشدن طالبان به مذاکره با دولت افغانستان دو معنی دارد؛ یکی ادامه جنگ و دیگری به رسمیت نشناختن دولت جمهوری اسلامی افغانستان.
این عضو پارلمان کشور در ادامه توقعات ساده‌انگارانه دولتمردان افغانستان را مبنی بر اینکه امریکا صلح و ثبات را در آینده تضمین کند به باد انتقاد می گیرد و می گوید:«من به این باور ندارم که امریکا بتواند صلح را در افغانستان تأمین کند و در ۱۳ سال گذشته بیش از ۲۰۰۰ هزار عسکر امریکایی کشته شده و میلیاردها دالر را به مصرف رسانده؛ اما در امر مبارزه با تروریزم ناکام بوده است.»
آقای مهدی علاوه کرد که این خواست رییس جمهور کرزی که پروسه صلح باید افغانی باشد برای ایالات متحده امریکا قابل هضم نیست؛ زیرا امریکا می گوید که ما در افغانستان هم خون داده ایم و هم پول به مصرف رسانده ایم، منافع ما از داخل خاک افغانستان تهدید می شود، نمی توانیم که در معادلات افغانستان بی طرف باشیم.
