تفاهم نامه همکاری های استراتیژیک میان شوراهای امنیت ملی افغانستان و ایران در حاشیه دیدار حامد کرزی و حسن روحانی روز گذشته به امضا رسید.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) داکتر رنگین دادفر سپنتا مشاور امنیت ملی و داکتر سعید جلیلی منشی شورای عالی امنیت ملی ایران تفاهم نامه همکاری های استراتیژیک میان این دو نهاد را به امضا رساندند.
امضای تفاهم نامه متذکره دیروز در حاشیه سفر حامد کرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان به تهران، میان مسئولین شورای امنیت ملی افغانستان و ایران صورت گرفت.
پس از امضای تفاهمنامه، داکتر رنگین دادفر سپنتا مشاور امنیت ملی طی صحبتی امضای این تفاهمنامه را به مثابه آغاز گسترش مناسبات میان دو کشور در بخش های مختلف به سطح استراتیژیک دانست.
دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران نیز در این دیدار با عمیق و دوستانه خواندن روابط دو کشور ایران و افغانستان، امضا این سند را موجب تقویت و گسترش همکاری ها در عرصه های مختلف دانست و تاکید کرد تهیه و اجرای این سند گامی درخشان در تاریخ روابط دو کشور خواهد بود.
سعید جلیلی افزود: امنیت، ثبات، پیشرفت و رفاه مردم افغانستان مورد علاقه و خواست جمهوری اسلامی ایران است و امیدواریم با اجرایی شدن هر چه سریعتر مفاد این تفاهم نامه شاهد گسترش سطح امنیت منطقه ای باشیم.
گفتنی است که یاداشت تفاهم همکاری های استراتیژیک میان دفاتر شورای امنیت ملی ایران و افغانستان مواردی چون همکاری های دوجانبه، انتظامی، اطلاعاتی و ستراتیژیک اقتصادی را در بر می گیرد.
دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران و دفتر شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان که از این پس در این سند به عنوان «دو طرف» نامیده می شوند؛
ـ با اتکاء به پیوندهای تاریخی، فرهنگی و دینی و جغرافیایی دو طرف؛
ـ با تأکید بر اراده مشترک دو دولت برای تعمیق و گسترش مناسبات فیمابین؛
ـ با نظرداشت تهدیدات مشترک و لزوم همکاری برای حفظ امنیت دو کشور؛
ـ با توجه به فرصت های مشترک فراروی دو کشور و اهمیت بهره بهره برداری مناسب از آن؛
ـ با تأکید بر لزوم حفظ و تقویت صلح، ثبات و امنیت در منطقه؛
ـ با تأکید بر اهمیت همکاری های امنیتی در تأمین منافع ملی کشورهای منطقه؛
ـ با تأکید بر بهبود همکاری های منطقه ای و بین المللی در خصوص شناسایی و مقابله با تهدیدات امنیت ملی؛
ـ با تأکید بر لزوم اجتناب از اقدامات ناقض امنیت ملی؛
به منظور ارتقاء مناسبات دو کشور به سطح راهبردی، در موارد زیر به توافق رسیدند:
الف) همکاری انتظامی
نهادههای انتظامی دو طرف در زمینه های زیر همکاری می نمایند:
۱ـ همکاری و انتقال تجارب در زمینه آموزش نیروهای انتظامی و بکارگیری و سازماندهی ظرفیت های مردمی در همکاری با این نیروها؛
۲ـ همکاری و انتقال تجارب در زمینه مبارزه با تروریسم و جرایم سازمان یافته؛
۳ـ برگزاری رزمایش های مشترک انتظامی برای مقابله با تهدیدهای مشترک از قبیل تروریسم، مواد مخدر و غیره.
ب) همکاری های اطلاعاتی
دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی دو کشور با هدف مقابله با تهدیدهای امنیتی فراروی دو کشور، در موارد زیر همکاری می کنند:
۱ـ شناسایی و تبادل اطلاعات در حوزه تهدیدات امنیت ملی طرفین از قبیل تروریسم و مواد مخدر؛
۲ـ تبادل تجربیات در عرصه های فعالیت حرفه ای سازمان های امنیتی؛
۳ـ تبادل اطلاعاتی درباره روندهای ضد امنیتی مؤثر بر امنیت دو کشور در منطقه آسیای مرکزی، غرب و جنوب آسیا
ج) همکاری های راهبردی اقتصادی
دو طرف با هدف کاهش ناامنی های ناشی از عدم توسعه اقتصادی و اجتماعی، تقویت ارتباطات راهبردی اقتصادی و تعمیق پیوندهای ساختاری دو کشور، با تأکید بر اولویت های زیر همکاری خواهند کرد:
۱ـ توسعه و تسهیل همکاری های ترانزیتی؛
۲ـ حمایت و تسهیل سرمایه گذاری فعالان اقتصادی دو کشور؛
۳ـ تسهیل فعالیت های گردشگری، تجاری، صنعتی دو کشور؛
۴ـ توسعه و تسهیل مراودات اتباع دو طرف به ویژه در حوزه های تخصصی علمی، آموزشی، پزشکی و غیره
د) همکاری های چند جانبه
دو طرف با هدف بهره گیری از ظرفیتهای منطقه ای، ایجاد اراده جمعی در کشورهای منطقه، مشارکت کشورهای علاقه مند به حفظ صلح، ثبات و امنیت منطقه، همکاری های چند جانبه امنیتی را با مشارکت ساختارهای عالی امنیتی کشورهای علاقه مند سازماندهی می کنند:
۱ـ همکاری سه جانبه میان دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ـ دفتر مشاوریت امنیتی ملی جمهوری اسلامی افغانستان و دبیرخانه شورای امنیت جمهوری هند؛
۲ـ همکاری سه جانبه میان دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ـ دفتر مشاوریت امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان و دبیرخانه شورای امنیت ملی فدراسیون روسیه؛
۳ـ همکاری سه جانبه میان دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ـ دفتر مشاوریت امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران و سایر کشورهای علاقه مند منطقه.
و) ساز و کار اجرایی
۱ـ دو طرف توافق کردند رایزنی های منظم میان دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران و دفتر مشاوریت امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان را متناوبا در تهران و کابل برگزار نمایند.
۲ـ کمیته ای در سطح معاونین دو شورای امنیت بر پیشرفت و اجرای این تفاهم نامه نظارت نموده و فرآیند این همکاری ها را پیشنهاد خواهد نمود.
۳ـ دو طرف متعهد می شوند محرمانه بودن اطلاعات متبادله در جریان رایزنی های مشترک را رعایت نمایند. ارائه اطلاعات متبادله به طرف ثالث مشروط به رضایت کتبی دو طرف است.
۴ـ تغییرات و اصطلاحات در این یادداشت تفاهم بر اساس توافق دو طرف صورت می پذیرد.
۵ـ این یادداشت تفاهم از زمان امضاء دو طرف نافذ می گردد و برای پنج سال لازم الاجراء می باشد.
هر گاه هیچ یک از طرفین با اعلام کتبی خواهان تعدیل و یا فسخ ان شش ماه پیش از پایان دوره پنج ساله نگردد، این تفاهم نامه برای پنج سال دیگر تمدید یافته تلقی می گردد. هر یک از دو طرف می تواند با اعلام کتبی به طرف مقابل سه ماه قبل از موعد مورد نظر، یادداشت تفاهم را فسخ نماید.
این یادداشت تفاهم در تاریخ ۱۳ اسد/مرداد ماه ۱۳۹۲ هجری شمسی برابر با ۴ اوت ۲۰۳ در تهران و در دو نسخه اصلی به زبان های فارسی، پشتو و انگلیسی که هر یک ارزش یکسان برخوردارند، به امضاء رسید. در صورت بروز اخلاف در تفسیر، متن انگلیسی معیار خواهد بود.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا) داکتر رنگین دادفر سپنتا مشاور امنیت ملی و داکتر سعید جلیلی منشی شورای عالی امنیت ملی ایران تفاهم نامه همکاری های استراتیژیک میان این دو نهاد را به امضا رساندند.
امضای تفاهم نامه متذکره دیروز در حاشیه سفر حامد کرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان به تهران، میان مسئولین شورای امنیت ملی افغانستان و ایران صورت گرفت.
پس از امضای تفاهمنامه، داکتر رنگین دادفر سپنتا مشاور امنیت ملی طی صحبتی امضای این تفاهمنامه را به مثابه آغاز گسترش مناسبات میان دو کشور در بخش های مختلف به سطح استراتیژیک دانست.
دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران نیز در این دیدار با عمیق و دوستانه خواندن روابط دو کشور ایران و افغانستان، امضا این سند را موجب تقویت و گسترش همکاری ها در عرصه های مختلف دانست و تاکید کرد تهیه و اجرای این سند گامی درخشان در تاریخ روابط دو کشور خواهد بود.
سعید جلیلی افزود: امنیت، ثبات، پیشرفت و رفاه مردم افغانستان مورد علاقه و خواست جمهوری اسلامی ایران است و امیدواریم با اجرایی شدن هر چه سریعتر مفاد این تفاهم نامه شاهد گسترش سطح امنیت منطقه ای باشیم.
گفتنی است که یاداشت تفاهم همکاری های استراتیژیک میان دفاتر شورای امنیت ملی ایران و افغانستان مواردی چون همکاری های دوجانبه، انتظامی، اطلاعاتی و ستراتیژیک اقتصادی را در بر می گیرد.
یادداشت تفاهم همکاری های راهبردیی میان دفتر شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان و دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران
دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران و دفتر شورای امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان که از این پس در این سند به عنوان «دو طرف» نامیده می شوند؛
ـ با اتکاء به پیوندهای تاریخی، فرهنگی و دینی و جغرافیایی دو طرف؛
ـ با تأکید بر اراده مشترک دو دولت برای تعمیق و گسترش مناسبات فیمابین؛
ـ با نظرداشت تهدیدات مشترک و لزوم همکاری برای حفظ امنیت دو کشور؛
ـ با توجه به فرصت های مشترک فراروی دو کشور و اهمیت بهره بهره برداری مناسب از آن؛
ـ با تأکید بر لزوم حفظ و تقویت صلح، ثبات و امنیت در منطقه؛
ـ با تأکید بر اهمیت همکاری های امنیتی در تأمین منافع ملی کشورهای منطقه؛
ـ با تأکید بر بهبود همکاری های منطقه ای و بین المللی در خصوص شناسایی و مقابله با تهدیدات امنیت ملی؛
ـ با تأکید بر لزوم اجتناب از اقدامات ناقض امنیت ملی؛
به منظور ارتقاء مناسبات دو کشور به سطح راهبردی، در موارد زیر به توافق رسیدند:
الف) همکاری انتظامی
نهادههای انتظامی دو طرف در زمینه های زیر همکاری می نمایند:
۱ـ همکاری و انتقال تجارب در زمینه آموزش نیروهای انتظامی و بکارگیری و سازماندهی ظرفیت های مردمی در همکاری با این نیروها؛
۲ـ همکاری و انتقال تجارب در زمینه مبارزه با تروریسم و جرایم سازمان یافته؛
۳ـ برگزاری رزمایش های مشترک انتظامی برای مقابله با تهدیدهای مشترک از قبیل تروریسم، مواد مخدر و غیره.
ب) همکاری های اطلاعاتی
دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی دو کشور با هدف مقابله با تهدیدهای امنیتی فراروی دو کشور، در موارد زیر همکاری می کنند:
۱ـ شناسایی و تبادل اطلاعات در حوزه تهدیدات امنیت ملی طرفین از قبیل تروریسم و مواد مخدر؛
۲ـ تبادل تجربیات در عرصه های فعالیت حرفه ای سازمان های امنیتی؛
۳ـ تبادل اطلاعاتی درباره روندهای ضد امنیتی مؤثر بر امنیت دو کشور در منطقه آسیای مرکزی، غرب و جنوب آسیا
ج) همکاری های راهبردی اقتصادی
دو طرف با هدف کاهش ناامنی های ناشی از عدم توسعه اقتصادی و اجتماعی، تقویت ارتباطات راهبردی اقتصادی و تعمیق پیوندهای ساختاری دو کشور، با تأکید بر اولویت های زیر همکاری خواهند کرد:
۱ـ توسعه و تسهیل همکاری های ترانزیتی؛
۲ـ حمایت و تسهیل سرمایه گذاری فعالان اقتصادی دو کشور؛
۳ـ تسهیل فعالیت های گردشگری، تجاری، صنعتی دو کشور؛
۴ـ توسعه و تسهیل مراودات اتباع دو طرف به ویژه در حوزه های تخصصی علمی، آموزشی، پزشکی و غیره
د) همکاری های چند جانبه
دو طرف با هدف بهره گیری از ظرفیتهای منطقه ای، ایجاد اراده جمعی در کشورهای منطقه، مشارکت کشورهای علاقه مند به حفظ صلح، ثبات و امنیت منطقه، همکاری های چند جانبه امنیتی را با مشارکت ساختارهای عالی امنیتی کشورهای علاقه مند سازماندهی می کنند:
۱ـ همکاری سه جانبه میان دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ـ دفتر مشاوریت امنیتی ملی جمهوری اسلامی افغانستان و دبیرخانه شورای امنیت جمهوری هند؛
۲ـ همکاری سه جانبه میان دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ـ دفتر مشاوریت امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان و دبیرخانه شورای امنیت ملی فدراسیون روسیه؛
۳ـ همکاری سه جانبه میان دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران ـ دفتر مشاوریت امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران و سایر کشورهای علاقه مند منطقه.
و) ساز و کار اجرایی
۱ـ دو طرف توافق کردند رایزنی های منظم میان دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران و دفتر مشاوریت امنیت ملی جمهوری اسلامی افغانستان را متناوبا در تهران و کابل برگزار نمایند.
۲ـ کمیته ای در سطح معاونین دو شورای امنیت بر پیشرفت و اجرای این تفاهم نامه نظارت نموده و فرآیند این همکاری ها را پیشنهاد خواهد نمود.
۳ـ دو طرف متعهد می شوند محرمانه بودن اطلاعات متبادله در جریان رایزنی های مشترک را رعایت نمایند. ارائه اطلاعات متبادله به طرف ثالث مشروط به رضایت کتبی دو طرف است.
۴ـ تغییرات و اصطلاحات در این یادداشت تفاهم بر اساس توافق دو طرف صورت می پذیرد.
۵ـ این یادداشت تفاهم از زمان امضاء دو طرف نافذ می گردد و برای پنج سال لازم الاجراء می باشد.
هر گاه هیچ یک از طرفین با اعلام کتبی خواهان تعدیل و یا فسخ ان شش ماه پیش از پایان دوره پنج ساله نگردد، این تفاهم نامه برای پنج سال دیگر تمدید یافته تلقی می گردد. هر یک از دو طرف می تواند با اعلام کتبی به طرف مقابل سه ماه قبل از موعد مورد نظر، یادداشت تفاهم را فسخ نماید.
این یادداشت تفاهم در تاریخ ۱۳ اسد/مرداد ماه ۱۳۹۲ هجری شمسی برابر با ۴ اوت ۲۰۳ در تهران و در دو نسخه اصلی به زبان های فارسی، پشتو و انگلیسی که هر یک ارزش یکسان برخوردارند، به امضاء رسید. در صورت بروز اخلاف در تفسیر، متن انگلیسی معیار خواهد بود.
