غزنی از جمله ولایت هایی است که در آن مقامات محلی مدعی اند که هیچ مزرعه ای زیر کشت تریاک قرار ندارد. از سوی دیگر، این ولایت، با کشورهای خارجی و همسایه نیز مرز مشترک ندارد؛ تا از این طریق، انگیزه ای برای تولید و قاچاق تریاک وجود داشته باشد؛ اما آمارهای رسمی نشان می دهد که در این ولایت، شمار معتادان به صورت قابل توجهی افزایش یافته است.
داکتر نصرالله نعیمی؛ مسئول شفاخانه ۲۰ بستر تداوی معتادان در ولایت غزنی در یک گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری آوا در این باره می گوید که آمار معتادان در این ولایت در حال افزایش است.
به گفته وی، آنها در حالی که در سال ۱۳۹۰ خورشیدی تنها حدود ۳۷۰ نفر معتاد را تحت درمان قرار دادند، این رقم در سال ۱۳۹۱ به ۵۰۰ تن افزایش یافت.
گفتنی است که این آمار، تنها شمار معتادانی را نشان می دهد که به صورت رسمی در این شفاخانه ثبت نام کرده و تحت درمان قرار گرفته اند؛ این در حالی است که به باور شماری از ناظران، آمار اصلی می تواند خیلی بیشتر از این باشد.
نعیمی می گوید که بیشتر افراد معتاد به مواد مخدر را جوانان زیر ۳۰ سال تشکیل می دهند.
او همچنین می گوید که آنها تاکنون ۵۱ زن و ۴۶ کودک معتاد را نیز تحت درمان قرار داده اند که به باور وی این رقم برای ولایتی مانند غزنی در زمینه اعتیاد زنان و کودکان، تکان دهنده است.
او دلیل روی آوردن کودکان به مصرف مواد مخدر را اعتیاد اعضای خانواده، اشتغال به کارهای شاقه و رفقای ناباب می داند.
مسئول شفاخانه اختصاصی تداوی معتادین در غزنی می افزاید که در میان معتادان این ولایت، پودر یا هرویین، بیشترین میزان مصرف را داراست.
او می گوید که روند تداوی معتادان در این شفاخانه، موفقیت آمیز بوده است؛ اما اذعان می کند که براساس آمارهایی که آنها دارند نزدیک به ۸۵ درصد کسانی که تحت درمان قرار گرفته و دوره درمان خود را نیز تکمیل کرده اند، بار دیگر به مصرف مواد مخدر روی می آورند که به باور وی، دلیل این امر، فقر و بیکاری، ناامنی و سهل الوصول بودن مواد مخدر ارزان در بازار سیاه می باشد.
او دوره ترک اعتیاد در این شفاخانه را بسته به وضعیت و شدت و ضعف اعتیاد فرد، از ۱۰ روز تا دوسال می خواند و تاکید می کند که افرادی هم بوده اند که بعد از دوسال درمان، بار دیگر به مواد مخدر رو آورده اند.
نعیمی، امکانات درمانی این شفاخانه را خوب توصیف می کند؛ اما می گوید که بزرگ ترین مشکل آنها در بخش کمبود جا و ظرفیت برای پذیرش تعداد بیشتر معتادان است؛ زیرا به باور وی، تنها در غزنی حدود ۸۰ هزار نفر معتاد اند و این در حالی است که در این شفاخانه نه تنها معتادان حوزه غزنی؛ بلکه ولایاتی چون میدان وردک، دایکندی، بامیان، زابل، پکتیا و لوگر نیز مراجعه می کنند.
به باور وی، اکثر معتادان موجود در غزنی از کشورهای همسایه برگشته اند.
در همین حال، شفیق یکی از معتادان تحت درمان در این شفاخانه می گوید که او در ایران معتاد به مواد مخدر شده و دلیل آن نیز رفقای ناباب بوده است.
او از امکانات درمانی شفاخانه، ابراز رضایت می کند.
نعیم نیز یکی دیگر از معتادان تحت درمان است که به گفته خودش در غزنی معتاد شده است. او می افزاید که در گذشته نیز یکبار تحت درمان قرار گرفته؛ ولی به دلیل مشکلات اقتصادی و فقر، بار دیگر به اعتیاد روی آورده است.
این در حالی است که به باور کارشناسان، معتادان بیمار اند، نه مجرم؛ مجرم کسانی اند که در کار تولید و تجارت مواد مخدر اند. غزنی براساس ادعای مقام های محلی، عاری از کشت مواد مخدر است؛ اما مشخص نیست که مواد مخدر مورد نیاز معتادان در این ولایت از کجا تامین می شود و چرا با آن مبارزه نمی شود.
داکتر نصرالله نعیمی؛ مسئول شفاخانه ۲۰ بستر تداوی معتادان در ولایت غزنی در یک گفتگوی اختصاصی با خبرگزاری آوا در این باره می گوید که آمار معتادان در این ولایت در حال افزایش است.
به گفته وی، آنها در حالی که در سال ۱۳۹۰ خورشیدی تنها حدود ۳۷۰ نفر معتاد را تحت درمان قرار دادند، این رقم در سال ۱۳۹۱ به ۵۰۰ تن افزایش یافت.
گفتنی است که این آمار، تنها شمار معتادانی را نشان می دهد که به صورت رسمی در این شفاخانه ثبت نام کرده و تحت درمان قرار گرفته اند؛ این در حالی است که به باور شماری از ناظران، آمار اصلی می تواند خیلی بیشتر از این باشد.
نعیمی می گوید که بیشتر افراد معتاد به مواد مخدر را جوانان زیر ۳۰ سال تشکیل می دهند.
او همچنین می گوید که آنها تاکنون ۵۱ زن و ۴۶ کودک معتاد را نیز تحت درمان قرار داده اند که به باور وی این رقم برای ولایتی مانند غزنی در زمینه اعتیاد زنان و کودکان، تکان دهنده است.
او دلیل روی آوردن کودکان به مصرف مواد مخدر را اعتیاد اعضای خانواده، اشتغال به کارهای شاقه و رفقای ناباب می داند.
مسئول شفاخانه اختصاصی تداوی معتادین در غزنی می افزاید که در میان معتادان این ولایت، پودر یا هرویین، بیشترین میزان مصرف را داراست.
او می گوید که روند تداوی معتادان در این شفاخانه، موفقیت آمیز بوده است؛ اما اذعان می کند که براساس آمارهایی که آنها دارند نزدیک به ۸۵ درصد کسانی که تحت درمان قرار گرفته و دوره درمان خود را نیز تکمیل کرده اند، بار دیگر به مصرف مواد مخدر روی می آورند که به باور وی، دلیل این امر، فقر و بیکاری، ناامنی و سهل الوصول بودن مواد مخدر ارزان در بازار سیاه می باشد.
او دوره ترک اعتیاد در این شفاخانه را بسته به وضعیت و شدت و ضعف اعتیاد فرد، از ۱۰ روز تا دوسال می خواند و تاکید می کند که افرادی هم بوده اند که بعد از دوسال درمان، بار دیگر به مواد مخدر رو آورده اند.
نعیمی، امکانات درمانی این شفاخانه را خوب توصیف می کند؛ اما می گوید که بزرگ ترین مشکل آنها در بخش کمبود جا و ظرفیت برای پذیرش تعداد بیشتر معتادان است؛ زیرا به باور وی، تنها در غزنی حدود ۸۰ هزار نفر معتاد اند و این در حالی است که در این شفاخانه نه تنها معتادان حوزه غزنی؛ بلکه ولایاتی چون میدان وردک، دایکندی، بامیان، زابل، پکتیا و لوگر نیز مراجعه می کنند.
به باور وی، اکثر معتادان موجود در غزنی از کشورهای همسایه برگشته اند.
در همین حال، شفیق یکی از معتادان تحت درمان در این شفاخانه می گوید که او در ایران معتاد به مواد مخدر شده و دلیل آن نیز رفقای ناباب بوده است.
او از امکانات درمانی شفاخانه، ابراز رضایت می کند.
نعیم نیز یکی دیگر از معتادان تحت درمان است که به گفته خودش در غزنی معتاد شده است. او می افزاید که در گذشته نیز یکبار تحت درمان قرار گرفته؛ ولی به دلیل مشکلات اقتصادی و فقر، بار دیگر به اعتیاد روی آورده است.
این در حالی است که به باور کارشناسان، معتادان بیمار اند، نه مجرم؛ مجرم کسانی اند که در کار تولید و تجارت مواد مخدر اند. غزنی براساس ادعای مقام های محلی، عاری از کشت مواد مخدر است؛ اما مشخص نیست که مواد مخدر مورد نیاز معتادان در این ولایت از کجا تامین می شود و چرا با آن مبارزه نمی شود.
