روزی که مرغ آزادی در خون تپید و مادر وطن به ماتم نشست

روس‌ها پس از کودتای هفت ثور که توسط پرچمی ها به راه انداخته شد و نافرجام مانده و به نتیجه نرسیده و دریافتند که رژیم کمونیستی داخلی، به تنهایی نمی تواند در قدرت باقی بماند؛ دست به تجاوز مسلحانه زدند.
لیاقت علی امینی؛ کارشناس سیاسی و روابط بین الملل، در گفتگو با خبرگزاری صدای افغان(آوا) ضمن بیان این مطلب افزود:"وقتی که کودتای هفت ثور به نتیجه نرسید و حزب پرچم از درون و بیرون در معرض تهدید جدی قرار گرفت، بدون تردید عواقب آن دورنمای جدیدی از جنگ قدرت، نه تنها میان دو جناح خلق و پرچم؛ بلکه سایر جناح ها را به طور جداگانه ترسیم می کرد".
به گفته وی، وقتی که پرچمی ها خود را در معرض خطر دیدند رسماً از شوروی سابق دعوت کردند که اگر شما افغانستان را اشغال نکنید چینی ها خواهند گرفت؛ بنابراین تمام این عوامل روی هم رفته زمینه و بستر تجاوز شوروی به افغانستان را فراهم کرد.
به گفته این کارشناس امور سیاسی، برای واکاوی بیشتر این قضیه باید به گذشته نه چندان دور تاریخ پیش از شش جدی برگشت که امین بر اریکه قدرت تکیه زده بود.
امینی گفت که روز پنجشنبه پنجم جدی در حالی که حفیظ الله امین، غافل از همه چیز در پناه سربازان روسی هرگز به مرگ مفتضحانه خود فکر نمی‌کرد، ناگهان در ساعت شش شام همان روز، غرش گلوله ها قصر دارالامان را به لرزه درآورد و زد و خورد بین مدافعین و سربازان شوروی آغار گردید.
وی در ادامه افزود که هنوز یک ساعت نگذشته بود در حالی که رادیو کابل برنامه های عادی خود را پخش می کرد و از فرمانده دلیر انقلاب سخن می گفت، صدای ببرک کارمل از رادیوی تاجیکستان در کنار امواج رادیوی کابل شنیده شد.
به گفته امینی، کارمل در بیانیه اش ضمن برشمردن جنایات حفیظ الله امین او را میرغضب خواند و اعلان کرد که برای ابد از صحنه زندگی محو گردید و همراه با چندتن از چاکرانش به جزای اعمال طاغو تی و شیطانی خود رسید.
در ششم جدیع وقتی که مردم از خانه های شان بیرون آمدند، دیدند که کوچه ها و خیابان ها و نقاط حساس شهر، پر از سربا زان مسلسل به دست ارتش سرخ و تانک های شوروی است.
به باور امینی، آن روز، مرغ آزادی افغانستان در خون تپید و مادر وطن به ماتم نشست؛ اما فریاد تکبیر مردم و ملت افغانستان از بلندای قله های هندوکش مرزهای این کشور را درنوردید و تا اقصی نقاط جهان، طنین افکند.
به گفته امینی، اتحاد جماهیر شوروی که در آن روز بر نصف جهان، حکم می راند، هدفش تنها اشغال افغانستان نبود؛ بلکه می خواست این کشور را سکویی قرار بدهد برای هدف کلانی که در سر می پروراند و آن رسیدن به آب‌های گرم هند و در نتیجه تسلط بر کشورهای غربی و اروپایی بود.
به گفته این آگاه سیاسی، جهاد مردانه مردم افغانستان در برابر ارتش تا دندان مسلح شوروی، در حقیقت جهان را از یک خطر جدی نجات بخشید؛ زیرا افغانستان چون سدی خلل ناپذیر در برابر ارتش سرخ ایستادگی کرد؛ وگرنه شوروی سابق، سرزمین های اروپایی را نیز مورد تاخت و تاز خود قرار می‌داد.