براساس گزارش رسانه های خبری، امریکا تصمیم گرفته است به کار تیم های بازسازی ولایتی یا پی. آر. تی ها پایان دهد و دفاتر آنها را ببندد.
گفته می شود هم اکنون 27 گروه بازسازی ولایتی در سراسر افغانستان فعال اند که از آن جمله 12 گروه آن به نیروهای امریکایی تعلق دارند.
براساس آنچه از سوی نیروهای خارجی مستقر در افغانستان منتشر شده، این گروه ها که در قالب سربازان نظامی و جنگی در مرکز شماری از ولایات افغانستان مستقر اند، اغلب سرگرم کارهای عمرانی، توسعه روستایی، ایجاد فرصت های شغلی محدود و اقتصاد کوچک هستند؛ اما مستقل از نظارت یا مشورت نهادهای دولتی عمل می کنند.
مقامات سفارت امریکا در کابل می گویند که لغو این گروه ها بخشی از توافقنامه استراتژیک میان کابل و واشنگتن است.
اما دولت افغانستان این نهادهای نظامی که به کارهای غیرنظامی بدون حضور و مشاوره دولت مرکزی و نهادهای دولت محلی می پردازند را به "نهادهای موازی با دولت" تشبیه کرده و خواستار لغو آن گردیده است.
رییس جمهور کرزی، سال ها پیش از امضای توافقنامه استراتژیک میان کابل و واشنگتن، خواستار لغو تیم های بازسازی ولایتی و شرکت های امنیتی خصوصی داخلی و خارجی گردیده بود؛ اما در آن زمان، این خواسته رییس جمهور، عملا با مخالفت و مقاومت امریکا مواجه شد و به رغم تاکیدهای مکرر رییس جمهور کرزی، شرکت های امنیتی خصوصی هم اکنون نیز در حال فعالیت هستند و این فعالیت با حمایت امریکا صورت می گیرد.
به باور کارشناسان، تصمیمی که اکنون امریکایی ها در خصوص لغو گروه های بازسازی ولایتی گرفته اند، برخلاف توجیهی که آنها ذکر کرده اند نمی تواند نشانه پایبندی و تعهد آنان به مفاد پیمان استراتژیک میان کابل و واشنگتن باشد؛ زیرا از دید این دسته از کارشناسان، اهمیت دستورات و خواست های رییس جمهور یک کشور مستقل، بسیار بیشتر از پیمانی است که هیچ پشتوانه اجرایی ندارد.
از طرف دیگر از شرایط امضای پیمان استراتژیک با امریکا، یکی هم توقف کشتار غیرنظامیان و عملیات های شبانه بود، این در حالی است که کشتارهای غیرنظامیان هنوز هم از جدی ترین موارد جنجالی در روابط افغانستان و امریکا می باشد.
براین اساس تصمیم تازه امریکا مبنی بر انحلال تیم های بازسازی ولایتی، تنها برآمده از نیاز و خواست دولت و نظامیان آن کشور در مقطع حاضر است و نمی توان آن را نشانه ای جدی از پایبندی عملی امریکا به تعهدات مندرج در متن پیمان استراتژیک با افغانستان دانست.
از طرف دیگر، کار پی. آر. تی ها یا تیم های بازسازی ولایتی، برخلاف آنچه وانمود می شود نیز موثر نبوده است. افزون بر دولت و به ویژه شخص رییس جمهور کرزی، مردم عادی نیز در ولایاتی که این تیم ها مستقر اند از عملکرد آنها رضایت ندارند. مراکز نظامی این نهادها در درون شهرها و در میان خانه ها و مناطق مسکونی مردم ایجاد شده و این امر، زندگی را برای شهرنشینان مراکز ولایات، دشوار ساخته است.
هلیکوپترهای نظامی این تیم ها معمولا با ایجاد اختلال صوتی در مقیاس وسیع، آرامش و آسایش را در طول شبانه روز از مردم سلب کرده اند. شلیک های مهیب با سلاح های سنگین نیز از دیگر عملکردها و اقدامات این گروه هاست که حتی تاثیرات روانی سوء آن بر کودکان نیز قابل مشاهده است.
از طرف دیگر، آنگونه که تا پیش از این از سوی نیروهای خارجی و سفارتخانه های کشورهای غربی در افغانستان توجیه می شد، یکی دیگر از کارکردها و فلسفه حضور و وجود این نهادها، کمک به تامین امنیت است؛ اما به باور مردم و کارشناسان نظامی و حتی مقام های دولت افغانستان، وجود مراکز و تاسیسات نظامی وابسته به تیم های بازسازی ولایتی در داخل شهرها و در کنار مناطق مسکونی شهروندان، مردم را عملا در یک منطقه جنگی قرار داده است. مردم می گویند با استقرار این تاسیسات در کنار خانه های مسکونی، مردم احساس ناامنی بیشتری می کنند؛ زیرا افزون بر شلیک های ممتد سلاح های سنگین از سوی این مراکز نظامی و پرواز هلیکوپترهای آنها، خطر حملات طالبان و جنگ و درگیری نیز وجود دارد.
رییس جمهور کرزی نیز در گذشته بارها از نیروهای خارجی خواسته بود تاسیسات نظامی خود را از داخل شهرها و مناطق مسکونی به بیرون از شهر منتقل کنند؛ اما این درخواست نیز هیچگاه مورد توجه قرار نگرفت.
گفته می شود هم اکنون 27 گروه بازسازی ولایتی در سراسر افغانستان فعال اند که از آن جمله 12 گروه آن به نیروهای امریکایی تعلق دارند.
براساس آنچه از سوی نیروهای خارجی مستقر در افغانستان منتشر شده، این گروه ها که در قالب سربازان نظامی و جنگی در مرکز شماری از ولایات افغانستان مستقر اند، اغلب سرگرم کارهای عمرانی، توسعه روستایی، ایجاد فرصت های شغلی محدود و اقتصاد کوچک هستند؛ اما مستقل از نظارت یا مشورت نهادهای دولتی عمل می کنند.
مقامات سفارت امریکا در کابل می گویند که لغو این گروه ها بخشی از توافقنامه استراتژیک میان کابل و واشنگتن است.
اما دولت افغانستان این نهادهای نظامی که به کارهای غیرنظامی بدون حضور و مشاوره دولت مرکزی و نهادهای دولت محلی می پردازند را به "نهادهای موازی با دولت" تشبیه کرده و خواستار لغو آن گردیده است.
رییس جمهور کرزی، سال ها پیش از امضای توافقنامه استراتژیک میان کابل و واشنگتن، خواستار لغو تیم های بازسازی ولایتی و شرکت های امنیتی خصوصی داخلی و خارجی گردیده بود؛ اما در آن زمان، این خواسته رییس جمهور، عملا با مخالفت و مقاومت امریکا مواجه شد و به رغم تاکیدهای مکرر رییس جمهور کرزی، شرکت های امنیتی خصوصی هم اکنون نیز در حال فعالیت هستند و این فعالیت با حمایت امریکا صورت می گیرد.
به باور کارشناسان، تصمیمی که اکنون امریکایی ها در خصوص لغو گروه های بازسازی ولایتی گرفته اند، برخلاف توجیهی که آنها ذکر کرده اند نمی تواند نشانه پایبندی و تعهد آنان به مفاد پیمان استراتژیک میان کابل و واشنگتن باشد؛ زیرا از دید این دسته از کارشناسان، اهمیت دستورات و خواست های رییس جمهور یک کشور مستقل، بسیار بیشتر از پیمانی است که هیچ پشتوانه اجرایی ندارد.
از طرف دیگر از شرایط امضای پیمان استراتژیک با امریکا، یکی هم توقف کشتار غیرنظامیان و عملیات های شبانه بود، این در حالی است که کشتارهای غیرنظامیان هنوز هم از جدی ترین موارد جنجالی در روابط افغانستان و امریکا می باشد.
براین اساس تصمیم تازه امریکا مبنی بر انحلال تیم های بازسازی ولایتی، تنها برآمده از نیاز و خواست دولت و نظامیان آن کشور در مقطع حاضر است و نمی توان آن را نشانه ای جدی از پایبندی عملی امریکا به تعهدات مندرج در متن پیمان استراتژیک با افغانستان دانست.
از طرف دیگر، کار پی. آر. تی ها یا تیم های بازسازی ولایتی، برخلاف آنچه وانمود می شود نیز موثر نبوده است. افزون بر دولت و به ویژه شخص رییس جمهور کرزی، مردم عادی نیز در ولایاتی که این تیم ها مستقر اند از عملکرد آنها رضایت ندارند. مراکز نظامی این نهادها در درون شهرها و در میان خانه ها و مناطق مسکونی مردم ایجاد شده و این امر، زندگی را برای شهرنشینان مراکز ولایات، دشوار ساخته است.
هلیکوپترهای نظامی این تیم ها معمولا با ایجاد اختلال صوتی در مقیاس وسیع، آرامش و آسایش را در طول شبانه روز از مردم سلب کرده اند. شلیک های مهیب با سلاح های سنگین نیز از دیگر عملکردها و اقدامات این گروه هاست که حتی تاثیرات روانی سوء آن بر کودکان نیز قابل مشاهده است.
از طرف دیگر، آنگونه که تا پیش از این از سوی نیروهای خارجی و سفارتخانه های کشورهای غربی در افغانستان توجیه می شد، یکی دیگر از کارکردها و فلسفه حضور و وجود این نهادها، کمک به تامین امنیت است؛ اما به باور مردم و کارشناسان نظامی و حتی مقام های دولت افغانستان، وجود مراکز و تاسیسات نظامی وابسته به تیم های بازسازی ولایتی در داخل شهرها و در کنار مناطق مسکونی شهروندان، مردم را عملا در یک منطقه جنگی قرار داده است. مردم می گویند با استقرار این تاسیسات در کنار خانه های مسکونی، مردم احساس ناامنی بیشتری می کنند؛ زیرا افزون بر شلیک های ممتد سلاح های سنگین از سوی این مراکز نظامی و پرواز هلیکوپترهای آنها، خطر حملات طالبان و جنگ و درگیری نیز وجود دارد.
رییس جمهور کرزی نیز در گذشته بارها از نیروهای خارجی خواسته بود تاسیسات نظامی خود را از داخل شهرها و مناطق مسکونی به بیرون از شهر منتقل کنند؛ اما این درخواست نیز هیچگاه مورد توجه قرار نگرفت.
منبع : خبرگزاری آوا- سرویس تحلیل و پژوهش اخبار
