روزهای سرنوشت ساز سوریه

تحولات سوریه این روزها به نقطه حساسی رسیده است، ارتش سوریه هم اکنون منطقه الزبدانی را در حومه دمشق تحت کنترل خود درآورده است و اوضاع در حمص هم به گونه ای است که تقریبا بخش اعظم شهر به تصرف نیروهای ارتش سوریه درآمده است.
احتمالا تا چند روز آینده درگیری های حمص هم به پایان خواهد رسید و ارتش مجددا بر صحنه حاکم خواهد شد.

تلفات نیروهای شورشی این روزها به اوج خود رسیده است و اگر وضع به همین منوال پیش برود در آینده نزدیک از دور کنار خواهد رفت. البته این نتیجه ها از قبل هم قابل پیش بینی بود. ارتش سوریه جزء پنج ارتش قدرتمند خاورمیانه محسوب می شود و هم اکنون نیز با بخش ناچیزی از توان واقعی خود وارد عمل شده است.

در واقع نیروهای شورشی در سوریه به این امید وارد جنگ با دولت مرکزی شدند که شاید تجربه لیبی در سوریه تکرار شود و نیروهای بین المللی به حمایت نیروهای شورشی وارد عمل شوند که تاکنون همه تلاش های صورت گرفته در این راستا با شکست مواجه شده است.

در کنار این مسائل نیروهای مخالف تاکنون از رسیدن به یک اتحاد واقعی هم عاجز بوده اند به نظر می رسد که اختلافات متعددی در میان مخالفان اسد وجود که مانع رسیدن به یک توافق نهایی میان مخالفان است.

پیش بینی رهبران مخالف این بود که به محض اعلام موجودیت از سوی بسیاری از کشورهای مخالف بشار اسد به رسمیت شناخته خواهد شد و دولت اسد روز به روز منزوی تر و منزوی تر خواهد شد لکن با گذشت ماه ها از وقوع شورش های سوریه درصد ناچیزی از این برآوردها محقق شده است.

از سوی دیگر دولت سوریه مدتی است که اصلاحات سیاسی را در این کشور آغاز کرده است و ظاهرا پیش نویس قانون اساسی جدید سوریه نیز تدوین شده است.

طرحی که قرار است در آینده ای نزدیک به همه پرسی گذاشته شود که در صورت مقبولیت مردمی به عالی ترین سند قانون گذاری ملی سوریه تبدیل خواهد شد. قانون اساسی جدید سوریه طرحی است که بر اساس آن نظام سیاسی آینده کشور مردم سالار خواهد بود و فرصت و فضای لازم برای ظهور احزاب دیگر نیز به وجود خواهد آمد.

دولت سوریه همچنین با ادامه کار ناظران اتحادیه عرب هم موافقت خود را اعلام کرده است و در دیداری که چندین قبل وزیر خارجه روسیه از این کشور داشته است این وعده را نیز داده است که حاضر است با طرف درگیر مذاکره نیز داشته باشد. به هر حال توپ هم اکنون در میدان مخالفان بشار اسد است و شورای ملی و ارتش آزادیبخش سوریه هستند که باید تصمیم بگیرند که کدام گزینه را انتخاب می نمایند.

هر چند حامیان خارجی مخصوصا عربستان سعودی و قطر این وعده را به شورشی ها داده اند که به زودی با فشارهایی که علیه سوریه اعمال کرده اند می توانند اسد را وادار به تمکین کنند ولی از شواهد و قراین موجود اینگونه می توان برداشت کرد که هر چه زمان به جلو می رود نیروهای ارتش شورشی های بیشتری را از بین می برند و تجربه سال 1982 یک بار دیگر تکرار خواهد شد.

نویسنده: سید محمد رضا موسوی