رحلت پیامبر اسلام (ص) بزرگترین مصیبت برای جهان اسلام است

 روز رحلت پیامبر اسلام بزرگترین مصیبت برای جهان اسلام بشمار می آید، زیرا تا زمان حیات ایشان رابطه بین زمین و آسمان، انسان با خالق به وسیله وحی الهی توسط جبرئیل امین برقرار بود، اما بعد از وفات پیامبر اسلام این رابطه با ارزش قطع گردید.
بیست هشتم صفر هجری، قمری مصادف است با رحلت پیامبر گرامی اسلام (ص) و نواسه بزرگوارش امام حسن مجتبی (ع) اولین فرزند حضرت علی (ع) و فاطمه الزهرا بزرگترین بانوی اسلام.
شهروندان کابل امروز با جمع شدن در مساجد و تکایای شهر با سخنرانی و مداحی ، به سوگ و عزای این دو بزرگوار اسلام نشستند.
داکتر هاشم عصمت الهی استاد دانشگاه کابل در گفتگوی ویژه به خبرگزاری صدای افغان (آوا) گفت: قرانکریم پیامبر اسلام را رحمت برای تمام پدیده های هستی درجهان معرفی می نماید، به همین لحاظ پیامبر اکرم (ص) به سبب رحمت و فیض الهى به چنان محبت و ملایمتى در هدایت و مدیریت خود دست یافته بود.
این استاد دانشگاه کابل افزود: حضرت محمد (ص) نمونه اخلاق برای تمام بشریت در تمام عرصه بوده است، بدین معنی که وجود حضرت پیامبر گلستان زیبایی است که توجه تمام بشریت را به سوی خویش جلب نموده و انسان برای اصلاح خویش از این زیبایی ها استفاده می کند.
اوگفت: همچنین آن حضرت از جهت سیره، روش، الگوی و اسوه ای است برای تمام بشریت و مباشرت عملی ایشان آکنده از لطف ایزدی بوده، فضایل و خوبی ها آن بزرگوار رهنمای خوبی برای جامعه امروزی و جامعه عرب جاهلیت در آن عصر زمان می باشد.
وی تصریح کرد: روز رحلت پیامبر اسلام بزرگترین مصیبت برای جهان اسلام بشمار می آید، زیرا تا زمان حیات ایشان رابطه بین زمین و آسمان، انسان با خالق به وسیله وحی الهی توسط جبرئیل امین برقرار بود، اما بعد وفات پیامبر اسلام این رابطه با ارزش قطع گردید.
به باور این آگاه دینی، تمام گفته های پیغمبر براساس فرامین الهی انجام می شد،بنائاً خداوند در قرانکریم می فرماید هرآنچه حضرت رسول به شما امر می کند از آن اطاعت نمائید و هر آنچه را که او نهی می کند از آن بپرهیزید.
به گفته وی، حضرت محمد مصطفی(ص) قبل از آنکه این دنیا ترک کند، با خطاب به امت خویش گفت: من وقتی از دنیا رفتم دوچیز را برای شما باقی می گذارم، قرآن و عترتم را، زیرا این دوچیز ارزنده از همدیگر جدایی ناپذیر می باشد مگر تا روز قیامت در حوض کوثر زمانی که بر من وارد شود.
داکتر هاشم عصمت الهی در رابطه به شهادت امام حسن مجتبی می گوید: امام حسن مجتبی (ع) از جمله پنج تن آل عبا، جوانان اهل بهشت و ادامه دهنده راه و روش پیامبر اسلام می باشد، زیرا این بزرگواز تمامی توانمندی و امکانات مادی و معنوی خویش را در راه ترویج دین و حمایت از محرومین به کار می گرفت و اموال فراوانی در راه خدا بخشش کرد.
وی اضافه کرد، امام حسن مجتبی علیه السلام با آن همه مصیبت و اندوه و درد و رنج و مظلومیت تو سط همسرش به وسیله زهر به شهادت رسید.
وی خاطر نشان ساخت: امام حسن(ع) براساس مصلحت اندیشی و پایداری دین اسلام با مخالفین صلح کرد، چرا که در آن عصر افرادی وجود داشتند که از کنار اهل بیت پیامبر فاصله گرفته بودند و تنها فکر و اندیشه آنان مقام و جاه طلبی چیزی دیگر نبود، بنائاً این تصمیم امام حسن خیرخواهانه و اصلاح طلبانه بود.