امارت اسلامی باید بیش از گذشته بر مواضع ضد استکباری خود پافشاری کند/ دلسوزان کشور واقعیات افغانستان را ببینند و در کنار حاکمیت بإیستند

خبرگزاری صدای افغان (آوا) –کابل: مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان به مناسبت فرارسیدن چهارمین سالروز انعقاد توافقنامه دوحه میان امارت اسلامی و آمریکا که منجر به خروج این کشور از افغانستان شد، امروز پنجشنبه دهم حوت، بیانیه‌ای مهم صادر کرد.

این مرکز فرهنگی اجتماعی در این بیانیه، به تشریح انگیزه و دلایل اصلی آمریکا از تن دادن به امضای توافقنامه با امارت اسلامی پرداخته و ادعای برخی مخالفین حکومت که انعقاد توافقنامه میان امارت اسلامی و آمریکا را نشانگر آمریکایی‌ بودن حکومت کنونی افغانستان می‌دانند، رد کرده است.

مرکز تبیان همچنین به دستاوردهای حکومت امارت اسلامی طی کمتر از سه سال گذشته در عرصه‌های مختلف سیاست داخلی،‌ سیاست خارجی، اقتصاد، امنیت و تطبیق پروژه‌های ملی و محلی اشاره نموده و در پایان توصیه‌هایی را خطاب به مسئولان حکومت سرپرست و شخصیت‌ها و نخبگان دلسوز افغانستان ارائه کرده است.

در ادامه، متن کامل بیانیه‌ مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان به مناسبت فرارسیدن چهارمین سالروز انعقاد توافقنامه دوحه را مطالعه می‌کنید:

بإسمه تعالی

توافقنامه صلح بین امریکا و امارت اسلامی روز شنبه ۱۰ حوت سال ۱۳۹۸ در دوحه قطر به امضا رسید. مطابق این توافقنامه امریکا متعهد شد که در عرض ۱۴ ماه تمام نیروهای نظامی، متحدان و شرکای ائتلافی، به‌شمول تمام کارمندان غیرنظامی و غیردیپلوماتیک، پیمانکاران امنیتی خصوصی، مربیان، مشاوران و پرسنل خدمات حمایتی خود را از افغانستان خارج نماید.

این توافقنامه در دوره ریاست جمهوری دونالد ترامپ رییس‌جمهور پیشین امریکا از سوی زلمی خلیل‌زاد، فرستاده پیشین این کشور برای صلح افغانستان و ملا عبدالغنی برادر، معاون پیشین دفتر سیاسی امارت اسلامی در قطر به امضا رسید.

واقعیت این است که آمریکا بعد از ۲۰ سال مقاومت مردم افغانستان شکست را قبول کرد و برای بیرون شدن از کشور مجبور به امضای توافقنامه با امارت اسلامی شد. چه اینکه یکی از عوامل اصلی عقد توافقنامه دوحه، ضعف آمریکا در مدیریت جنگ و افول اقتدار بین‌المللی این کشور در اثر مجاهدت مردم افغانستان و پیش‌بینی شکست این ابر قدرت از سوی نخبگان و دست‌اندرکاران آمریکایی بود.

لذا آمریکا تلاش کرد تا پیش‌دستی نموده و برای خود بینی خمیری درست کند. اما قبل از اینکه این تفاهمنامه به تحقق بپیوندد، مجاهد مردان افغانستان به توفیقاتی دست یافته و زمینه سقوط و فروپاشی جمهوریت آمریکایی و استقرار امارت اسلامی را مهیا کردند و بدین‌ترتیب قبل از اینکه آمریکایی‌ها از بابت تفاهم‌نامه به نتیجه دلخواه شان برسند دو دست از پا درازتر مجبور به خروج از افغانستان شدند.

البته آمریکایی‌ها برای حضور مجدد در افغانستان تلاش زیادی کردند تا مذاکرات سری را با امارت اسلامی آغاز کنند، اما پیام صریح مسئولان حکومت سرپرست به آمریکا، خاتمه دادن به اشغال بوده است. باید توجه داشت آمریکا هرچند افغانستان را با به جا گذاشتن خسارات جبران‌ناپذیر برای مردم و کشور ترک‌ و حتی سفارت خود را تعطیل کرد اما از ذهن به دور است که آمریکایی‌ها دست از سر افغانستان بردارند و قطعاً واشنگتن از نظر سیاسی و امنیتی مسائل افغانستان را پیگیری می‌کند. این مسئله می‌طلبد که هم مسئولان و هم مردم و نخبگان کشور به درک درست‌تری از شرایط افغانستان پس از پایان اشغال توسط آمریکا و روی کار آمدن حکومت امارت اسلامی برسند.

پیش از آنکه به مولفه‌های تغییر وضعیت افغانستان پس از استقرار حکومت امارت اسلامی پرداخته شود، باید این نکته را یادآوری کنیم که اگرچه مخالفان، توافقنامه دوحه را نشانه‌ی آمریکایی بودن امارت اسلامی و تحویل دودستی حکومت به آنان از سوی آمریکا می‌دانند اما از یکسو چه کسی است که نداند که حکومت جمهوریت فاسد قبل از روی دست گرفتن اجرای بندهای توافقنامه سقوط کرد و از سوی دیگر نه تنها هیچ نشانه‌ای از آمریکایی بودن امارت طی نزدیک به سه سال دیده نمی شود، بلکه رویکردی که تاکنون شاهد آن بوده‌ایم یک رویکرد ضد استکباری بخصوص در عرصه مقابله با ددمنشی‌های اسرائیل و نیز حمایت رسمی از مردم مظلوم غزه بوده است.

علاوه بر این، اعترافات چندباره مقامات مختلف دولت و کانگرس آمریکا مبنی بر افتضاح شکست در افغانستان از دلایل دیگری است که نشان‌دهنده این است که آمریکا پس از دو دهه جنگ مجبور به خروج از کشورمان شد. از این نکته هم نباید غافل شد که آمریکا تلاش می‌کند هر حرکتی که در افغانستان صورت می‌گیرد، ولو صددرصد به ضرر این کشور باشد، با چسباندن انگ آمریکایی بودن به آن، در واقع وجهه مقاومت ضد استکباری را کمرنگ کند. بنابراین آمریکایی دانستن امارت اسلامی در واقع بازی کردن در زمین آمریکا است.

به هر حال، اکنون که نزدیک به سه سال از استقرار حاکمیت امارت اسلامی می‌گذرد، توفیقات زیادی نصیب مردم و کشور افغانستان شده است که در ادامه به برخی از دستاوردهای امارت در عرصه‌های مختلف اشاره خواهد شد:

عرصه سیاست داخلی:
پس از روی کار آمدن حکومت امارت اسلام در عرصه داخلی کشور نه تنها خشونت و جنگ پایان یافته، بلکه سرزمین افغانستان در طی بیش از چهل سال اخیر، برای اولین بار توسط یک حکومت مستقل، قدرتمند و مسئول اداره می‌شود. همچنین جزایر قدرت و غیر پاسخگویی که طی چند دهه گذشته و به خصوص در دو دهه گذشته و با حمایت استراتژیک غرب در راستای بحران‌آفرینی در جای جای کشور شکل گرفته بود، امروز به کل از بین رفته است. موفقیت حکومت در از بین بردن عوامل اختلافات و تفرقه و منازعات سیاسی از مسیر اعلام عفو عمومی و ایجاد کمیسیون دعوت از شخصیت‌های افغان و بازگشت تعداد زیادی از سیاستمدران حاصل شده است.

عرصه سیاست خارجی:
انکشاف روابط دیپلوماتیکِ عزتمندانه با کشورهای مختلف جهان بر پایه احترام متقابل، روی دست گرفتن مبادلات گسترده اقتصادی، برقراری روابط فرهنگی بویژه با همسایگان، سفرهای رسمی مقامات حکومت به کشورهای مختلف و سفر متعدد سران کشورها و نهادهای بین‌المللی به افغانستان، اعلام واضح و مقتدرانه مواضع افغانستان در عرصه‌ی بین‌الملل و حضور رسمی پس از ایران و سوریه به عنوان سومین کشور مدافع حقوق فلسطین در مقابله با رژیم صهیونیستی از جمله دستاوردهای کشور در عرصه سیاست خارجی است.

اجرای پروژه‌های بزرگ ملی و انواع پروژه‌های کوچک و متوسط در راستای پیشرفت افغانستان:
به رغم سرازیر شدن میلیاردها دالر به حکومت جمهوریت طی دو دهه اما به دلیل فساد گسترده مالی و اداری، در زمینه عمرانی و زیر بنایی افغانستان تحول خاصی صورت نگرفت و سیستم زراعت و مالداری کشور به جای پیشرفت، عقب‌گرد کرد و پروژه‌های زیربنایی و اقتصادی افغانستان به شکل کامل با ناکامی مواجه گردید. ولی با روی کار آمدن امارت اسلامی به دلیل عدم وجود فساد مالی و از بین رفتن چور و چپاول‌ها و وجود اراده‌ی خدمت به کشور و مردم شاهد روی دست گرفتن و تکمیل انواع پروژه‌های کلان ملی بوده‌ایم.

کانال قوش‌تپه، خط هرات-خواف، پروژه ۱۰ میگاوات برق آفتابی کابل، بازسازی شاهراه کابل-هرات، بازسازی تونل سالنگ، تعمیر و ترمیم شاهراه کابل-ننگرهار و ده‌ها پروژه‌ی مهم زیربنایی و زیرساختی دیگر، از جمله پروژه‌های مهم و تاثیرگذاری بوده‌اند که در دوره جمهوریت تنها امکان‌سنجی و روی کاغذ پیاده شده بودند، اما امارت اسلامی طی کمتر از سه سال گذشته آنها را تطبیق و عملی نموده‌است و یا حداقل کار روی‌شان به شدت جریان دارد.

علاوه بر این، امارت اسلامی با انعقاد توافقنامه‌های متعدد، به ویژه با کشورهای همسایه از جمله چین و ایران، در استخراج و به بهره‌برداری از منابع طبیعی افغانستان نیز موفق عمل کرده‌ و این نوید از سرازیر شدن سرمایه‌های سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی به کشور را می‌دهد. همچنین در سطح ولایات نیز همه‌روزه شاهد تکمیل و به بهره‌برداری سپرده شدن انواع پروژه‌های محلی از جمله احداث مراکز صحی و مکاتب و اعمار بندهای آب و انواع پروژه‌های کوچک و متوسط هستیم. برپایی چندین نمایشگاه محصولات تولیدشده از سوی زنان در ولایات مختلف نکته‌ی مهم دیگر در این عرصه است.

ایجاد روایت یک‌دست اسلامی در سطح افغانستان:
همانطور که همه می‌دانیم دوران جمهوریت تلاش گسترده‌ای در راستای به فساد کشاندن جامعه صورت می‌گرفت و این پروژه‌ای بود که از سوی استکبار و با همدستی مسئولان فاسد و خائن حکومت در رده‌های مختلف انجام می‌شد. اگرچه ترویج و تعمیق بستر و ریشه‌های فساد؛ اعم از اخلاقی، اداری، مالی، به طور گسترده و سرتاسری در دستور کار غربی‌ها و عوامل حلقه به گوش‌شان بود اما فساد اخلاقی به گونه‌ای بغرنج شده بود که سراسر خیابان‌ها، رسانه‌ها به شمول تلویزیون‌ها و ایستگاه‌های رادیویی، مراکز دولتی و خصوصی و مکاتب و ... غرقه در فساد شده بودند، اما با روی کار آمدن امارت اسلامی و اراده‌ی راسخ تمام مسئولین حکومت در از بین بردن ریشه‌ای و مظاهر فساد اخلاقی در جامعه، تمامی آثار فساد از خیابان‌ها و رسانه‌ها و مراکز از بین رفته و عرصه‌ی افغانستان شاهد روایتی یک‌دست اسلامی است.

بهبود وضعیت اقتصادی:
بر خلاف پیش‌بینی‌ها و تحلیل‌هایی که از سقوط اقتصاد افغانستان پس از خروج آمریکا دم می‌زدند، ولی پس از حاکمیت امارت اسلامی اقتصاد کشور کاملا سر پا ماند و ارزش پول افغانی در برابر اسعار خارجی نه تنها حفظ شد بلکه ارتقاء یافت. کالاهای اساسی زندگی مردم دچار تورم نشد. وضعیت اشتغال نیز در برخی عرصه‌ها به ویژه از طریق تطبیق پروژه‌های کلان ملی و متوسط و کوچک محلی در ولایات مختلف رشد پیدا کرد.

بهبود بی‌سابقه وضعیت امنیتی:
آنطور که مسئولان امنیتی حکومت امارت اسلامی نشان داده‌اند، امنیت کشور خط قرمز اصلی در نزد آنان است. در سطح میدانی نیز راه‌اندازی حملات نظامی از سوی نیروهای امارت اسلامی طی بیش از دو سال گذشته در نقاط مختلف کشور بر علیه گروه‌های تروریستی نظیر داعش و القاعده نشان می‌دهد که حکومت فعلی افغانستان اراده‌‌ای قوی برای از بین بردن تروریسم و دهشت‌افکنی دارد. عملیات‌های تروریستی و انفجارها و انتحارها هم در بعد کمّی و هم در بعد کیفی به میزان بسیار زیادی کاهش یافته است. علاوه بر این امنیت برای اقشار مختلف مردم به ویژه زنان به معنای حقیقی تامین شده است. این در حالی است که در دوران جمهوریت اینگونه نبود.

البته باید در نظر داشت که دستاوردهای امارت اسلامی که بخشی از آنها در بالا اشاره شد، تنها در طی کمتر از سه سال و در حالی به دست آمده که هنوز از سوی هیچ کشوری به رسمیت شناخته نشده و افغانستان در بخش‌های مختلف از جمله بلوکه شدن دارایی‌های کشور در وضعیت تحریم به سر می‌برد.

اکنون که در سالگرد امضای توافقنامه دوحه قرار داریم، بار دیگر بر ضرورت و اهمیت دشمن‌شناسی تاکید ویژه نموده و از مردم و سران حکومت می‌خواهیم که به هیچ وجه اجازه ندهند تا پای آمریکا بار دیگر در عرصه‌های مختلف افغانستان باز شود.

مسئولان حکومت امارت اسلامی باید رویکرد آمریکا در عمل نکردن به بسیاری از بندهای توافقنامه از جمله ادامه‌ی تحریم‌های مالی و پرواز هواپیماهای بی‌سرنشین او در افغانستان و نیز حمایت و جولان دادن به مخالفین افغانستان‌ که طی این سه سال صورت گرفته است، را مد نظر بگیرند و بر باور و اعتقاد ضد استکباری خود بیش از گذشته پافشاری کنند. در پایان بار دیگر از تمام دلسوزان کشور و دین و مردم تقاضا می‌کنیم که تصور غلط خود از واقعیت‌های افغانستان و حکومت امارت اسلامی را کنار بگذارند و با نگاهی امیدوارانه در کنار حکومت بإیستند و به روشنگری افکار عمومی بپردازند. بدون شک آینده‌ی قوی و پراقتدار کشور از همین مسیر دست‌یافتنی است.

مرکز فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان
10 حوت 1402 هجری شمسی