دادگاه عالی پاکستان به نفع نامزدی دوباره نواز شریف در انتخابات حکم داد

خبرگزاری صدای افغان(آوا)- سرویس بین الملل: حزب نواز شریف معروف به حزب «مسلم لیگ نواز» در عرصه سیاست پاکستان به عنوان یکی از بخت‌های اول پیروزی در انتخابات سراسری هشتم فبروری همچنان که عمران خان، نخست وزیر اسبق در زندان بوده و نمی‌تواند برای نخست وزیری نامزد شود در نظر گرفته می‌شود.

قاضی «فائز عیسی»، قاضی ارشد دادگاه عالی پاکستان و رئیس کمیته هفت نفره قضات این دادگاه گفته است که ممنوعیت مادام العمر نامزد شدن افراد دارای محکومیت کیفری برای انتخابات «باعث محروم شدن شهروندان از حق بنیادینشان برای کاندیداتوری در انتخابات می‌شود.»

به نقل از ایسنا، در رای گیری در این کمیته برای لغو این ممنوعیتی که در سال ۲۰۱۸ با تصمیم همین دادگاه اعمال شد، شش رای موافق در برابر یک رای مخالف صادر شد.

نواز شریف ۷۴ ساله، در سال ۲۰۱۷ پس از طرح ادعاهای مربوط به حساب‌های بانکی مخفی خود در پاناما با رای دادگاه قانون اساسی از نخست وزیری برکنار شد. سال گذشته میلادی دادگاه پاکستان دو حکم محکومیت او را لغو کرد.

حکم اخیر دادگاه عالی پاکستان نه در واکنش به دادخواست نواز شریف بلکه در واکنش به دادخواست تنظیم شده از سوی سیاستمداران دیگری صادر شده اما نهایتا باعث می‌شود نواز شریف صلاحیت نامزد شدن برای انتخابات را با توجه به اینکه بیش از پنج سال از سال ۲۰۱۷ گذشته، پیدا کند.

عمران خان ۷۱ ساله که حزبش در جریان انتخابات سال ۲۰۱۸ پیروز شد، مشمول این حکم با توجه به اینکه تنها در آن از لفظ «لغو ممنوعیت مادام العمر» استفاده شده، نمی‌شود و تا سال ۲۰۲۸ صلاحیت نامزدی در انتخابات را نخواهد داشت.

مریم اورنگزیب، یک رهبر حزب مسلم لیگ نواز در پستی در واکنش به این حکم در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «الحمدلله امروز فصل تاریک حکم ناعادلانه قضایی برای رد صلاحیت مادام العمر که نواز شریف را هدف انتقام جویی سیاسی قرار داده بود سرانجام پایان یافت.»

انتظار حسین پانجوتا، یکی از وکلای عمران خان لغو این ممنوعیت را به عنوان «مرگ قوانین و قانون اساسی»‌ پاکستان توصیف کرد.

نواز شریف در سال ۲۰۱۷ از نخست وزیری پاکستان کنار گذاشته شده و سپس از بابت اتهامات فساد محکوم شد. او در سال ۲۰۱۹ به دلیل نیاز به درمان زندان را ترک کرده و عازم لندن شد و سپس تا اکتبر ۲۰۲۳ در آنجا در یک تبعید خودخواسته به سر برد.

نواز شریف در دوره‌های نخست وزیری قبلی خود از سیاست‌های متمرکز بر سر رشد اقتصادی سریع از جمله افتتاح پروژه چند میلیارد دلاری کریدور اقتصادی چین-پاکستان حمایت کرد.

مدتی بعد او سیاست برقراری روابط نزدیکتر با کشور رقیب پاکستان یعنی هند را در پیش گرفت که همین سیاست به عنوان دلیل نزاع‌های او با ارتش قدرتمند پاکستان که هند را تهدید می‌بیند، خوانده شد.