بحران افغانستان؛ از پیامدهای اشغال تا مسئولیت‌های حکومت

 

متقی گفت: «این‌که مشکلات است، از دست همان ظالمان و اشغال‌گران است که در این ۲۰ سال مردم را می‌کشتند. آن وقت با باروت، بمب و طیاره می‌کشت، حالا با گرسنگی می‌کشند.»

 

سرپرست وزارت خارجه همچنین به تمجید از «امارت اسلامی» پرداخت و گفت که این بهترین نظام است.

 

به گفته وی، آنانی که اکنون در افغانستان «خون‌ریزی و جنگ» می‌کنند، بهانه‌ای ندارند. «نه زنا است، نه خارجی‌ها اند، نه اشغال است، نه شراب است، نه الحاد است و نه کفر است، جنگ برای چه؟»

 

متقی کمک‌رسانی به آسیب‌دیدگان حوادث طبیعی در بدخشان و هرات را هم از نداشتن تعصب حکومت «امارت اسلامی» دانست.

 

آقای متقی درباره اینکه تمام مشکلات و بحران های دیروز و امروز افغانستان، ناشی از اعمال شنیع و جنایت های آشکار اشغالگران و ظالمان است، کاملا درست می گوید.

 

اشغالگران هرگز اجازه ندادند که مردم افغانستان، صلح و آرامش و ثبات را تجربه کنند. آنها همواره در مسیر استقلال و آزادی کشور، مانع ایجاد کردند با مداخلات پیدا و پنهان،‌ لشکرکشی های مستقیم و راه اندازی جنگ های جنون آمیز و جنایتکارانه و خونین.

 

در طول ده ها سال گذشته، کشور ما همواره درگیر مساله ای به نام اشغال بوده است و قدرت های استعماری نو و کهن به انحای گوناگون تلاش کرده اند سلطه ظالمانه شان را بر مردم ما تحمیل کنند. آنها کشور ما را ویران کردند، جهاد و انقلاب افغانستان را از مسیر واقعی خود منحرف کردند، به جنگ داخلی دامن زدند و کشور ما را به کانون بزرگ ناامنی و بحران و تولید مواد مخدر در منطقه و جهان تبدیل کردند.

 

این تنها بخشی از پیامدهای اشغال و تجاوز و تعدی و ظلمی است که اشغالگران دیروز و امروز بر ما روا داشتند. پیامدهای این جنایات تا ده ها سال دیگر ادامه خواهد یافت؛ در قالب مهاجرت های میلیونی و سیل آسا، فقر و محرومیت و قحطی و بیکاری و عقب ماندگی و بروز فجایع انسانی دیگر.

 

افزون بر این، ظهور گروه های بدنام تروریستی که مستقیما از سوی سازمان های استخباراتی و دستگاه های جاسوسی بیگانه، مدیریت می شوند، از دیگر پیامدهای شوم سیطره استعمار بر این سرزمین بوده که همچنان امنیت ملی، ثبات و صلح را متاثر کرده و مردم را قربانی بازی های خونین بزرگ ابرقدرت های شرق و غرب می کنند.

 

اکنون که اشغالگران اخراج شده اند و افغانستان به استقلال سیاسی رسیده، پیامدهای اشغال در قالب ناامنی و ترور و فشار و تحریم و تحمیل فقر و گرسنگی ادامه دارد و از مردم قربانی می گیرد.

 

با وجود همه اینها این وضعیت بحرانی و رقت بار، نه تنها چیزی از بار مسئولیت حکومت نمی کاهد؛ بلکه آن را چندین برابر افزایش می دهد. حکومت کنونی که رهبران آن افتخار بزرگ «جهاد در برابر اشغال» را به نام خود رقم زده و به پیروزی تاریخی رسیده اند، اکنون در مرحله دوم مبارزات شان باید عدالت اسلامی را تامین و تضمین کنند و به همه مردم نشان دهند که تنها مدعی تشکیل «نظام اسلامی» نیستند؛ بلکه آن را در عمل نیز پیاده می کنند.

 

مبارزه با فقر و فساد و تبعیض و تعصب و بی عدالتی و ناامنی و تامین نیازهای حیاتی تمام آحاد مردم، از وظایف ذاتی حکومت ها در همه نظام های سیاسی جهان است. این وظایف اما برای «نظام اسلامی» از دو جهت، سنگین تر است: یکی اینکه چنین حکومتی مانند هر حکومت دیگری برای تامین و تحقق این وظایف، مسئولیت ذاتی دارد و دوم اینکه در برابر خدا و پیامبر و بزرگان دین حنیف اسلام، متعهد است و رهبران آن باید از هر دو حیث به وجایب و مسئولیت های سیاسی و دینی خود به درستی عمل کنند و مهم تر از آن اینکه برای سایر ملل، الگویی برازنده و قابل افتخار از حکومت داری اسلامی در دنیای معاصر باشند.

 

بنابراین، پیامدهای ویرانگر اقدامات ظالمان و اشغالگران بر مردم ما، لزوما از حکومت رفع مسئولیت نمی کند و «نظام اسلامی» نمی تواند صرفا با نشان دادن تقصیرها و مسئولیت های واضح دشمنان دیرینه اسلام و مسلمانان، مسئولیت های ذاتی، واقعی و دینی خود در قبال تغییر این وضعیت، مقابله با بحران و استقرار عدالت را انجام شده بداند؛ بلکه بالعکس «نظام اسلامی» هم وظیفه مبارزه با اشغالگران و ظالمان را برعهده دارد و هم مسئولیت حل مسایل و مشکلات مردم و مسلمین در همه زمینه ها را.