امریکا و بازی با مهره های سوخته

 

آقای وست در یک سری توییت‌ هایی نوشته است که این رهبران به او گفتند خواسته مردم افغانستان از طالبان احترام به حقوق زنان و دختران است.

 

حامد کرزی اخیرا با اجازه مقام ‌های امارت اسلامی از کشور خارج شده و به دبی رفته است. از زمان روی کار آمدن امارت اسلامی، این اولین بار است که آقای کرزی و توماس وست رو در رو ملاقات می‌ کنند.

 

توماس وست همچنین با محمد یعقوب مجاهد؛ وزیر دفاع امارت اسلامی و مقام‌ ‌های کشور امارات متحده عربی و تاجران افغانستان دیدار کرده است.

 

اشرف غنی؛ رئيس جمهوری فراری نیز در امارات متحده عربی به سر می ‌برد؛ اما روشن نیست که آیا او نیز در دیدارهای اخیر حضور داشته است یا نه.

 

مثل همیشه هیچ خبری درباره جزئیات این دیدارها و اینکه در پشت پرده چه چیزی میان طرف ها رد و بدل شده، منتشر نشده است؛ اما از قراین موجود پیداست که امریکا همچنان روی مزدورانش برای بازی در صفحه شطرنج سیاست افغانستان، حساب باز کرده و در تلاش است تا مهره های سوخته را به بازی بازگرداند.

 

این در حالی است که آنها در طول ده ها سال گذشته، از هیچ آزمونی سربلند بیرون نیامده اند. مردم افغانستان دیگر آنان را طرد کرده اند؛ زیرا همین مهره های سوخته امریکا و مزدوران و پیشگامان استعمار نو را مسئول اصلی فجایع و مصایبی می دانند که دیروز و امروز از سر گذرانده یا در حال تجربه آن هستند.

 

نکته مضحک این است که این عناصر فاسد و فراری هنوزهم به نمایندگی از «مردم» افغانستان، حرف می زنند و به نیابت از آنها با فرستادگان قدرت های خارجی، گفتگو می کنند. این در حالی است که آنها نه به نمایندگی از مردم برگزیده شده اند و نه حتی در میان مردم زندگی می کنند و یا با مردم ارتباط دارند تا به نیابت از آنها سخن بگویند، مذاکره کنند و از قدرت های دیگر، امتیاز بگیرند.

 

این نشان می دهد که این رهبران فاسد و فراری، همچنان مذبوحانه در تلاش اند تا به نام مردم، جیب شان را پر کنند و یا قدرت و عزت برباد رفته شان را بازیابند.

 

مردم افغانستان اما در میدان مبارزه، حرف شان را زده اند، هم به امریکا و متحدان اشغالگر و متجاوزش و هم به مزدوران و مهره های سوخته و عناصر وطن فروشی که به جای استمداد از خدا و تکیه بر قدرت مردم، تمام امید و ایمان شان را به امریکا و حضور اشغالگرانه نیروهای غربی در کشور، گره زدند.

 

کرزی هم یکی از همین مهره های سوخته است. او با وجود اینکه در کشور ماند و نتوانست فرار کند؛ اما در تمام مدت در لاک انزوای خود زندگی کرد و هیچ ارتباطی با مردم نداشت؛ زیرا او می دانست که از سوی مردم طرد شده و همه مردم افغانستان او و رهبری ۱۳ ساله اش را از عوامل اصلی بدبختی و تیره روزی های شان می دانند.

 

بنابراین، لابی گری نماینده امریکا در امارات، چیزی را به نفع مردم افغانستان تغییر نخواهد داد. این شاید مرحله دوم همان پروژه ای باشد که پیشتر مرحله نخست آن در دوحه رقم خورد؛ اما هر پروژه ای که از داخل کشور با خواست، اراده و انتخاب آزاد و مشروع تمام آحاد مردم رقم نخورد، محکوم به شکست است و نتایج فاجعه باری خواهد داشت؛ به ویژه اگر در یک طرف آن امریکا و مزدوران و مهره های دست پرورده آن قرار داشته باشند.

 

با این حساب، مردم و دولت سرپرست، اگر می خواهند وضعیت سامان پیدا کند و افغانستان در مسیر درستی قرار بگیرد باید دست به دست هم دهند و با هم افزایی قدرت و قابلیت خویش و ایجاد اصلاحات سیاسی و ساختاری و اعمال برخی سیاست های ملی، نقشه های شوم و توطئه های تازه استعمار نو و مزدوران فاسد و مهره های بدنام و سوخته در بیرون از مرزهای کشور را خنثی کنند و اجازه ندهند که سرنوشت کشور ما بار دیگر در پشت درهای بسته در این یا آن کشور عربی توسط امریکا و مزدورانش تعیین شود.

 

این تنها راه فراروی مردم و دولت سرپرست برای دستیابی به مشروعیت، اقتدار و استقلال پایدار است.