نشست مسکو؛ برای افغانستان، بدون افغانستان؟

 

عبدالقهار بلخی گفت: وزارت امور خارجه امارت اسلامی افغانستان ادعای آقای نیکولای یتروشیف؛ منشی شورای امنیت ملی روسیه را رد می‌کند که ایجاد تحریک اسلامی طالبان را به امریکا منسوب کرده‌است.

 

آقای بلخی حضور طالبان را در این نشست ضروری دانسته گفت: نشست مسکو بدون حضور امارت اسلامی ناقص است.

 

او افزود: وزارت امور خارجه امارت اسلامی بحث‌ها در مورد افغانستان را بدون حضور نمایندگان امارت اسلامی در نشستی که قرار است در روسیه برگزار شود، ناقص می‌داند.

 

آقای بلخی خاطرنشان کرده‌ که خوشبختانه، اکنون افغانستان یک حکومت مستقل، مسئول و مشروع دارد و توانسته است امنیت را در سراسر کشور تأمین کند، مرزها را مصون سازد و با کشورهای همسایه، منطقه و جهان در بخش‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی تعامل سازنده داشته باشد.

 

آقای بلخی تأکید کرده که عدم اشتراک حکومت افغانستان در چنین نشست‌ها می‌تواند روی تعامل، تأثیر منفی بگذارد.

 

این موضع گیری کاملا قابل درک است. در این میان، تفاوتی نمی کند که نشست درباره افغانستان از سوی روسیه یا هر کشور دیگری برگزار می شود. حضور طالبان به عنوان یکی از طرف های اصلی مساله افغانستان، متضمن نتایج ثمربخش برای عبور از بحران و تامین ثبات و اقتدار ملی و تضمین امنیت منطقه ای است.

 

به نظر می رسد که روسیه با عدم دعوت از «امارت اسلامی» در نشست آتی مسکو، درست همان اشتباهی را مرتکب می شود که امریکا و هم پیمانانش، در نشست بن اول درباره افغانستان، مرتکب شدند که در نتیجه آن، جنگ ادامه پیدا کرد، کشتار و خون ریزی سال به سال اوج گرفت و هزاران نفر قربانی شدند تا اینکه در نهایت، امریکا، ناتو و دولت دست نشانده پیشین به این نتیجه رسیدند که هیچ راهی جز صلح با طالبان وجود ندارد؛ صلحی که البته با زد و بندهای پنهان توسط امریکا به انحراف کشیده شد و جریان های سیاسی و قومی کشور نتوانستند مساله ملی را در فضایی تمام افغانی بدون حضور و مداخله خارجی، یکبار برای همیشه حل و فصل کنند.

 

اگرچه تصور نمی شود که نشست آتی مسکو درباره افغانستان، در سطح کنفرانس بن اول، تاثیرگذار و تعیین کننده و سرنوشت ساز باشد؛ اما در هر سطحی که برگزار شود و به هر میزانی که اثرگذار باشد، عدم حضور دولت مستقر در کابل، یک نقص جدی و غیرقابل ترمیم به حساب می آید به گونه ای که هر تصمیمی که قرار است در آن اتخاذ شود، بی اثر و بی نتیجه خواهد بود و تغییری در داخل کشور به وجود نخواهد آورد.

 

افزون بر این، اتهام مطرح شده از سوی نیکلای پتروشیف؛ دبیر شورای امنیت ملی روسیه درباره اینکه طالبان از سوی امریکا ایجاد شده، کاملا غیرمسئولانه، غیرقابل قبول و دارای عواقب و هزینه های ویرانگر و جبران ناپذیر برای روابط دو کشور خواهد بود.

 

این اظهارات اگر موضع شخصی این مقام روس باشد، غیرقابل توجیه و کاملا مردود است و اگر سیاست و نگاه رسمی دولت کرملین باشد، خطرناک، چالش آفرین و بحران زا خواهد بود و نشان می دهد که روسیه نه تنها در جهت دوستی و تعامل با طالبان و افغانستان حرکت نمی کند؛ بلکه در پی تخریب و مداخله و تنش آفرینی و خصومت افزایی و خشونت افروزی است.

 

اگر این برداشت درست باشد، همان گونه که در اظهار نظر سخنگوی وزارت خارجه «امارت اسلامی» نیز مورد تصریح قرار گرفته، روس ها باید این پیام روشن را درک و دریافت کنند که افغانستان امروز با افغانستان ۴۰ سال پیش، از نظر مبارزه با مداخلات بیگانگان، هیچ تفاوتی نکرده است. مسکو باید از سرنوشت شوروی درس بگیرد و هرگز قدرت مردم افغانستان در مقابله با دست های مداخله گر خارجی را امتحان نکند.

 

بنابراین، تنها راه معقول و منطقی که به نفع روسیه و همه کشورهای دیگر است، تعامل با «امارت اسلامی» و تلاش برای حل مسایل افغانستان از این طریق است. تعامل با «امارت اسلامی» همچنین تنها مسیر مشروع برای راه اندازی گفتگوهای ملی میان جریان های گوناگون سیاسی و قومی در کشور به حساب می آید تا در نتیجه آن، یک دولت فراگیر در کابل تشکیل شود، همه اقوام سهم عادلانه ای در قدرت داشته باشند، قانون اساسی، پرچم ملی و سرود ملی به وجود بیاید و مسیرهای مشروع و پایدار برای تشکیل و توزیع نهادهای دولت شکل بگیرد؛ تا به این ترتیب، ثبات و پایداری سیاسی بر افغانستان، حاکم شود که از رهگذر آن، ثبات و امنیت منطقه و جهان نیز تامین و تضمین گردد.