خبرگزاری صدای افغان(آوا) - نگاه روز: هم مردم و هم حکومت و هم علمای بزرگ دینی، وظیفه دارند که در برابر این چالش جدید و سایر چالش هایی که می تواند مسلمانان را از همدیگر دور کند، میان آنان تفرقه و نفاق ایجاد کند و کشور ما را به ورطه جنگ های جنون آمیز مذهبی بکشاند با قدرت و شجاعت بایستند، مبارزه کنند و اجازه ندهند که تروریست ها، تکفیری ها، ایدئولوگ های تاریک اندیش مذاهب استعماری و سران اسلام امریکایی غلبه پیدا کنند و گفتمان شیطانی خود بر جوامع مسلمان، تحمیل کنند.
تاریخ انتشار :دوشنبه ۱۸ میزان ۱۴۰۱ ساعت ۱۶:۰۵
کد مطلب : 259532
اختلاف اهل سنت و اهل تشیع درباره زمان میلاد پیامبر اعظم حضرت محمد مصطفی(ص) از سوی مصلح بزرگ جهان اسلام حضرت امام خمینی(ره) «هفته وحدت» نام گذاری است؛ یعنی رویدادی که می توانست محملی برای فاصله و تفرقه و تخاصم میان دو مذهب بزرگ اسلامی قرار بگیرد، به ابتکار این رهبر بزرگ مسلمان به فرصتی برای وحدت و همدلی و همگرایی و برادری و اخوت اسلامی تبدیل شده است.
از هفته وحدت در افغانستان در حالی تجلیل می شود که کشور ما شاید بیش از بسیاری دیگر از کشورهای اسلامی، نیازمند وحدت اسلامی باشد؛ زیرا همواره هدف قدرت های استعماری و استکباری بوده که بزرگترین سلاح شان ایجاد تفرقه و نفاق میان شیعیان و اهل سنت و دامن زدن به تقابل پیروان این دو مذهب بوده است.
وحدت اسلامی اما برخلاف تبلیغات دشمنان، زمینه های بیشتری برای رشد و گسترش نسبت به تفرقه و تنش دارد. اشتراکات نه تنها شیعیان و سنی ها؛ بلکه تمام فرقه ها و مذاهب اسلامی، بیشتر از اختلافات آنها است.
به بیان دیگر، اختلاف ها عمدتا درباره مسایل فرعی و جزئی است که بعدا به میان آمده است؛ اما اصول، ریشه ها و مبانی ایدئولوژی، ایمان و باور دینی عموم مسلمانان، یکی است و این همان چیزی است که می تواند آنان را متحدتر کند.
هفته وحدت هم یکی از بسترهایی است که به تحقق و تامین وحدت اسلامی در افغانستان امروز کمک شایان توجهی می کند. شیعیان و اهل سنت در طول تاریخ معاصر افغانستان، همواره در کنار همدیگر زندگی کرده اند. آنها هرگز همدیگر را تکفیر نکرده اند و این بسیار اهمیت دارد.
با این حال، امروزه با ظهور فرقه های ضاله، جریان های افراطی و تکفیری و تروریستی برساخته استعمار و استکبار و ظهور مذهب های نفتی و اسلام امریکایی، وحدت اسلامی و ایمانی اهل سنت و شیعیان با خطر جدی رو به رو شده است.
زمینه های این خطر را می توان در اعمال شنیع و شرم آور تروریست هایی مشاهده کرد که مسلمانان را در مسجد و مدرسه و مکتب و دانشگاه و آموزشگاه و شهر و شاهراه بی پروا هدف قرار می دهند و اینهمه را به نام اسلام و جهاد و شهادت و بهشت مرتکب می شوند!
بنابراین هم مردم و هم حکومت و هم علمای بزرگ دینی، وظیفه دارند که در برابر این چالش جدید و سایر چالش هایی که می تواند مسلمانان را از همدیگر دور کند، میان آنان تفرقه و نفاق ایجاد کند و کشور ما را به ورطه جنگ های جنون آمیز مذهبی بکشاند با قدرت و شجاعت بایستند، مبارزه کنند و اجازه ندهند که تروریست ها، تکفیری ها، ایدئولوگ های تاریک اندیش مذاهب استعماری و سران اسلام امریکایی غلبه پیدا کنند و گفتمان شیطانی خود بر جوامع مسلمان، تحمیل کنند.
مردم وظیفه دارند که در برابر هر رنج و درد و مصیبی که بر هریک از پیروان مذاهب بزرگ اسلامی در کشور رخ می دهد، واکنش همسو و همصدا نشان دهند و به این ترتیب، برادری، اخوت، وحدت و همدلی و همدردی خود را نسبت به همدیگر بروز داده و دشمنان وحدت مسلمانان را سرخورده و ناامید کنند.
حکومت هم مسئول است که زمینه های اجرای عدالت در شعاع شریعت را برای همه مسلمانان بدون توجه به قوم و تبار و نژاد و زبان آنان، فراهم سازد، بسترهای تفرقه و تخاصم و تنش میان مسلمین را برچیند، تقریب و برادری و وحدت و اخوت میان مسلمانان را با هر ابزار و سیاست و قانون و... تامین و تقویت کند و با دشمنان وحدت مسلمانان به ویژه تکفیری ها و مزدوران استعمار و استکبار با تمام قدرت مبارزه نماید.
علمای مسلمان اما بیش همه در قبال این وضعیت، مسئول اند. آنها باید به مردم نشان دهند که هیچ اختلاف بزرگ و مبنایی میان اهل سنت و تشیع وجود ندارد. اصول و مبانی مشترک میان مذاهب اسلامی را برجسته کنند و با استفاده از دانش دینی و اشراف بر مبانی شریعت، ثابت کنند که تفرقه به نفع کیست و دشمنان با دامن زدن به آن چه می خواهند.
آنها همچنین نباید در برابر اعمال شنیع تروریستی و تکفیری گری رو به گسترش سکوت کنند؛ این همان چیزی است که به اسلام فارغ از مکتب و مذهب، ضربه می زند و یکی از بزرگترین اهرم های دشمنان اسلام می باشد.
سکوت علما در برابر حملات تروریستی، نه تنها توجیه دینی ندارد؛ بلکه خواسته یا ناخواسته به تضعیف اسلام و وحدت اسلامی کمک می کند و دشمنان را در رسیدن به اهداف خود مبنی بر ایجاد نفاق و نفرت میان مسلمانان، نزدیک و نزدیک تر خواهد کرد.
بنابراین، وحدت اسلامی در افغانستان به بهانه هفته وحدت، نیازمند همراهی و حمایت حداکثری عموم مردم در همدلی و همدردی با یکدیگر و نفی تکفیر و ترور، تامین عدالت اسلامی از سوی حکومت برای همه مسلمانان بدون اعتنا به مذهب و قوم و زبان و تبارشان، و نیز پایان سکوت سؤال برانگیز علمای دینی در برابر حملات تروریستی، فتواهای تکفیری و گسترش خطرناک مذاهب نفتی و اسلام استعماری و امریکایی است.
از هفته وحدت در افغانستان در حالی تجلیل می شود که کشور ما شاید بیش از بسیاری دیگر از کشورهای اسلامی، نیازمند وحدت اسلامی باشد؛ زیرا همواره هدف قدرت های استعماری و استکباری بوده که بزرگترین سلاح شان ایجاد تفرقه و نفاق میان شیعیان و اهل سنت و دامن زدن به تقابل پیروان این دو مذهب بوده است.
وحدت اسلامی اما برخلاف تبلیغات دشمنان، زمینه های بیشتری برای رشد و گسترش نسبت به تفرقه و تنش دارد. اشتراکات نه تنها شیعیان و سنی ها؛ بلکه تمام فرقه ها و مذاهب اسلامی، بیشتر از اختلافات آنها است.
به بیان دیگر، اختلاف ها عمدتا درباره مسایل فرعی و جزئی است که بعدا به میان آمده است؛ اما اصول، ریشه ها و مبانی ایدئولوژی، ایمان و باور دینی عموم مسلمانان، یکی است و این همان چیزی است که می تواند آنان را متحدتر کند.
هفته وحدت هم یکی از بسترهایی است که به تحقق و تامین وحدت اسلامی در افغانستان امروز کمک شایان توجهی می کند. شیعیان و اهل سنت در طول تاریخ معاصر افغانستان، همواره در کنار همدیگر زندگی کرده اند. آنها هرگز همدیگر را تکفیر نکرده اند و این بسیار اهمیت دارد.
با این حال، امروزه با ظهور فرقه های ضاله، جریان های افراطی و تکفیری و تروریستی برساخته استعمار و استکبار و ظهور مذهب های نفتی و اسلام امریکایی، وحدت اسلامی و ایمانی اهل سنت و شیعیان با خطر جدی رو به رو شده است.
زمینه های این خطر را می توان در اعمال شنیع و شرم آور تروریست هایی مشاهده کرد که مسلمانان را در مسجد و مدرسه و مکتب و دانشگاه و آموزشگاه و شهر و شاهراه بی پروا هدف قرار می دهند و اینهمه را به نام اسلام و جهاد و شهادت و بهشت مرتکب می شوند!
بنابراین هم مردم و هم حکومت و هم علمای بزرگ دینی، وظیفه دارند که در برابر این چالش جدید و سایر چالش هایی که می تواند مسلمانان را از همدیگر دور کند، میان آنان تفرقه و نفاق ایجاد کند و کشور ما را به ورطه جنگ های جنون آمیز مذهبی بکشاند با قدرت و شجاعت بایستند، مبارزه کنند و اجازه ندهند که تروریست ها، تکفیری ها، ایدئولوگ های تاریک اندیش مذاهب استعماری و سران اسلام امریکایی غلبه پیدا کنند و گفتمان شیطانی خود بر جوامع مسلمان، تحمیل کنند.
مردم وظیفه دارند که در برابر هر رنج و درد و مصیبی که بر هریک از پیروان مذاهب بزرگ اسلامی در کشور رخ می دهد، واکنش همسو و همصدا نشان دهند و به این ترتیب، برادری، اخوت، وحدت و همدلی و همدردی خود را نسبت به همدیگر بروز داده و دشمنان وحدت مسلمانان را سرخورده و ناامید کنند.
حکومت هم مسئول است که زمینه های اجرای عدالت در شعاع شریعت را برای همه مسلمانان بدون توجه به قوم و تبار و نژاد و زبان آنان، فراهم سازد، بسترهای تفرقه و تخاصم و تنش میان مسلمین را برچیند، تقریب و برادری و وحدت و اخوت میان مسلمانان را با هر ابزار و سیاست و قانون و... تامین و تقویت کند و با دشمنان وحدت مسلمانان به ویژه تکفیری ها و مزدوران استعمار و استکبار با تمام قدرت مبارزه نماید.
علمای مسلمان اما بیش همه در قبال این وضعیت، مسئول اند. آنها باید به مردم نشان دهند که هیچ اختلاف بزرگ و مبنایی میان اهل سنت و تشیع وجود ندارد. اصول و مبانی مشترک میان مذاهب اسلامی را برجسته کنند و با استفاده از دانش دینی و اشراف بر مبانی شریعت، ثابت کنند که تفرقه به نفع کیست و دشمنان با دامن زدن به آن چه می خواهند.
آنها همچنین نباید در برابر اعمال شنیع تروریستی و تکفیری گری رو به گسترش سکوت کنند؛ این همان چیزی است که به اسلام فارغ از مکتب و مذهب، ضربه می زند و یکی از بزرگترین اهرم های دشمنان اسلام می باشد.
سکوت علما در برابر حملات تروریستی، نه تنها توجیه دینی ندارد؛ بلکه خواسته یا ناخواسته به تضعیف اسلام و وحدت اسلامی کمک می کند و دشمنان را در رسیدن به اهداف خود مبنی بر ایجاد نفاق و نفرت میان مسلمانان، نزدیک و نزدیک تر خواهد کرد.
بنابراین، وحدت اسلامی در افغانستان به بهانه هفته وحدت، نیازمند همراهی و حمایت حداکثری عموم مردم در همدلی و همدردی با یکدیگر و نفی تکفیر و ترور، تامین عدالت اسلامی از سوی حکومت برای همه مسلمانان بدون اعتنا به مذهب و قوم و زبان و تبارشان، و نیز پایان سکوت سؤال برانگیز علمای دینی در برابر حملات تروریستی، فتواهای تکفیری و گسترش خطرناک مذاهب نفتی و اسلام استعماری و امریکایی است.
avapress.net/vdcdsn0xxyt0kk6.2a2y.html
تگ ها
پربازدیدترین
