در پی حمله تروریستی به مرکز آموزشی کوثر دانش، آگاهان عقیده دارند که از آغاز شکلگیری گروههای مخالف دولت میان طالبان، داعش و القاعده در افغانستان هیچ اختلاف نظری وجود نداشته و ندارد و همه یک هدف را دنبال میکنند و آن هدف چیزی جز قتل عام مردم و ایجاد وحشت در کشور نیست.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ کابل: با اینکه دولت پیش از این اعلام کرده بود که گروه داعش را به صورت کامل در کشور سرکوب کرده است و مغز متفکرشان نیز دستگیر شده است، اما حمله خونین روز گذشته به مرکز آموزشی کوثر دانش که مسوولیت آن را داعش به عهده گرفته، نشان داد که این گروه نه تنها سرکوب نشده است بلکه با قدرت بیشتری در حال ظهور است.
در این رابطه آگاهان سیاسی به این باور هستند که از آغاز شکلگیری گروههای تروریستی در کشور، میان طالبان، داعش و القاعده هیچ اختلاف نظری وجود نداشته و ندارد و همه یک هدف را دنبال میکنند و آن ایجاد ناامنی و ادامه خونریزیها درکشور است.
سیف الدین سیحون استاد دانشگاه در مصاحبه با آوا میگوید شکی نیست که شدت گرفتن حملات از سوی گروه طالبان، سایرگروههای تروریستی را نیز در کشور زنده میکند و در شرایط کنونی مذاکرات راکد و بینتیجه زمینه بیشتری را برای ظهور و جان گرفتن دوباره این گروهها فراهم کرده است.
او دلیل افزایش تحرکات گروههای تروریستی بویژه داعش را ادعای پیروزی آنان علیه امریکا و ناتو عنوان کرد و افزود: درحقیقت این گروهها میخواهند که با حملات خونین پیروزی خود را در افغانستان جشن بگیرند و در حال حاضر شرایط بگونهای به نظر میرسد که هراسافکنان به شمول طالبان دامنه ناامنی را در افغانستان وسیعتر میسازند.
این درحالی است که به عقیده سیحون، آرزوی شیوخ عرب و برخی از کشورهای منطقه نیز این است که صلح افغانستان به نتیجه نرسد، زیرا آنان یک منطقه بحرانزده را نیاز دارند که تمام تروریستها را از سرزمینهای خود برانند و در یک جغرافیایی مانند افغانستان جمع کنند و سپس تمام اهداف خود را از آنجا تطبیق کنند.
او تاکید کرد وضعیت موجود در افغانستان علاوه بر اینکه به گروههای تندرو و تروریستی مانند داعش و القاعده میدان داده است، تبهکاران و قاچاقچیان را نیز جسور کرده که بیشتر از گذشته دست به جنایت میزنند، از این منظر چشم انداز صلح نیز در کشور ناامیدکننده است.
سیحون ادامه داد: صلح افغانستان تحت فشار سیاستهای امریکا شکل گرفت اما خستگی این کشور از جنگ افغانستان و ابزاری شدن صلح برای انتخابات امریکا دست گروه طالبان را در جنگ و جنایت بازتر کرد.
به عقیدهی وی ابزارهایی که برای تحقق صلح انتخاب شدند، مانند رهایی زندانیان و فشار به دولت یک نوع امتیازگیری برای گروه طالبان تلقی میشود به همین دلیل امروز انتظار به دست گرفتن قدرت مطلقه را دارند و این چشمانداز صلح را سخت تاریک کرده است.
از دید سیحون، اگر ترامپ دوباره به قدرت برسد یقیناً فشار به دولت افغانستان را بیشتر خواهد کرد تا صلح را به طبق میل خود به نتیجه برساند اما اگر دموکراتها به قدرت برسند، سیاست این کشور در قبال افغانستان تغییرات اندک و سطحی خواهد داشت زیرا این حزب به شعارهای بینالمللی حقوق بشر و حقوق زنان بیشتر اهمیت میدهند که اغلب خلاف باورهای گروه طالبان میباشد.
در همین حال اسدالله ندیم، آگاه امور سیاسی و نظامی میگوید که طفین مذاکره در دوحه صلح را شعار و هدف اصلی خود قرار ندادهاند و منتظر سوم نوامبر و انتخابات امریکا هستند.
به گفته او هر دو طرف در دوحه تلاش دارند که تا سپری شدن انتخابات امریکا وقتکشی کنند و بعد معلوم خواهد شد که این مذاکرات واقعاً برای صلح بوده یا تنها به منظور کمپاین انتخاباتی امریکا برگزار شده است.
او تاکید کرد: به نظر میرسد که مذاکرات کنونی بینتیجه است زیرا در مدت چهل روز دو طرف حتی نتوانستند در مورد دستورالعمل کاری گفتگوها توافق کنند از این جهت بد بینیهای زیادی وجود دارد و آینده روشنی برای صلح و امنیت در کشور به چشم نمیخورد.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) ـ کابل: با اینکه دولت پیش از این اعلام کرده بود که گروه داعش را به صورت کامل در کشور سرکوب کرده است و مغز متفکرشان نیز دستگیر شده است، اما حمله خونین روز گذشته به مرکز آموزشی کوثر دانش که مسوولیت آن را داعش به عهده گرفته، نشان داد که این گروه نه تنها سرکوب نشده است بلکه با قدرت بیشتری در حال ظهور است.
در این رابطه آگاهان سیاسی به این باور هستند که از آغاز شکلگیری گروههای تروریستی در کشور، میان طالبان، داعش و القاعده هیچ اختلاف نظری وجود نداشته و ندارد و همه یک هدف را دنبال میکنند و آن ایجاد ناامنی و ادامه خونریزیها درکشور است.
سیف الدین سیحون استاد دانشگاه در مصاحبه با آوا میگوید شکی نیست که شدت گرفتن حملات از سوی گروه طالبان، سایرگروههای تروریستی را نیز در کشور زنده میکند و در شرایط کنونی مذاکرات راکد و بینتیجه زمینه بیشتری را برای ظهور و جان گرفتن دوباره این گروهها فراهم کرده است.
او دلیل افزایش تحرکات گروههای تروریستی بویژه داعش را ادعای پیروزی آنان علیه امریکا و ناتو عنوان کرد و افزود: درحقیقت این گروهها میخواهند که با حملات خونین پیروزی خود را در افغانستان جشن بگیرند و در حال حاضر شرایط بگونهای به نظر میرسد که هراسافکنان به شمول طالبان دامنه ناامنی را در افغانستان وسیعتر میسازند.
این درحالی است که به عقیده سیحون، آرزوی شیوخ عرب و برخی از کشورهای منطقه نیز این است که صلح افغانستان به نتیجه نرسد، زیرا آنان یک منطقه بحرانزده را نیاز دارند که تمام تروریستها را از سرزمینهای خود برانند و در یک جغرافیایی مانند افغانستان جمع کنند و سپس تمام اهداف خود را از آنجا تطبیق کنند.
او تاکید کرد وضعیت موجود در افغانستان علاوه بر اینکه به گروههای تندرو و تروریستی مانند داعش و القاعده میدان داده است، تبهکاران و قاچاقچیان را نیز جسور کرده که بیشتر از گذشته دست به جنایت میزنند، از این منظر چشم انداز صلح نیز در کشور ناامیدکننده است.
سیحون ادامه داد: صلح افغانستان تحت فشار سیاستهای امریکا شکل گرفت اما خستگی این کشور از جنگ افغانستان و ابزاری شدن صلح برای انتخابات امریکا دست گروه طالبان را در جنگ و جنایت بازتر کرد.
به عقیدهی وی ابزارهایی که برای تحقق صلح انتخاب شدند، مانند رهایی زندانیان و فشار به دولت یک نوع امتیازگیری برای گروه طالبان تلقی میشود به همین دلیل امروز انتظار به دست گرفتن قدرت مطلقه را دارند و این چشمانداز صلح را سخت تاریک کرده است.
از دید سیحون، اگر ترامپ دوباره به قدرت برسد یقیناً فشار به دولت افغانستان را بیشتر خواهد کرد تا صلح را به طبق میل خود به نتیجه برساند اما اگر دموکراتها به قدرت برسند، سیاست این کشور در قبال افغانستان تغییرات اندک و سطحی خواهد داشت زیرا این حزب به شعارهای بینالمللی حقوق بشر و حقوق زنان بیشتر اهمیت میدهند که اغلب خلاف باورهای گروه طالبان میباشد.
در همین حال اسدالله ندیم، آگاه امور سیاسی و نظامی میگوید که طفین مذاکره در دوحه صلح را شعار و هدف اصلی خود قرار ندادهاند و منتظر سوم نوامبر و انتخابات امریکا هستند.
به گفته او هر دو طرف در دوحه تلاش دارند که تا سپری شدن انتخابات امریکا وقتکشی کنند و بعد معلوم خواهد شد که این مذاکرات واقعاً برای صلح بوده یا تنها به منظور کمپاین انتخاباتی امریکا برگزار شده است.
او تاکید کرد: به نظر میرسد که مذاکرات کنونی بینتیجه است زیرا در مدت چهل روز دو طرف حتی نتوانستند در مورد دستورالعمل کاری گفتگوها توافق کنند از این جهت بد بینیهای زیادی وجود دارد و آینده روشنی برای صلح و امنیت در کشور به چشم نمیخورد.