آغاز مذاکرات بین الافغانی در دوحه هنوز به گفتگوی رسمی بین دولت افغانستان و طالبان تبدیل نشده است. ذی‌نفعان افغانستان هنوز در حال تلاش برای انجام مذاکرات هستند تا اینکه بتوانند در نقشه سیاسی آینده قرار بگیرند و بعید است کارها خیلی راحت حل شوند.
خبرگزاری صدای افغان(آوا)-کابل: ایست ایشیا فورم در مطلبی در مورد مذاکرات صلح قطر نوشته؛ با وجود ماهیت پیچیده مباحث مقدماتی و افزایش همزمان خشونت در شمال افغانستان، اختلاف نظرهای ایدئولوژیک و منافع رقابتی همسایگان افغانستان، یک مسیر خسته کننده در پیش است.
زلمی خلیل‌زاد معتقد است: "خرابکارانی هستند که نمی خواهند روند صلح اتفاق بیفتد یا پیش برود و افرادی هستند که وضع موجود را به توافق صلح ترجیح می دهند."
خرابکارانی که خلیل‌زاد درباره آنها صحبت کرد، به دنبال تداوم جنگ هستند. سازمان های تروریستی مانند داعش آشکارترین سازمان ها هستند که مسئول بیشتر خشونت ها در چند ماه گذشته بوده اند.
اما یکی دیگر از خرابکاران احتمالی خود طالبان هستند، گروهی که به تفسیرهای بنیادین خود از اسلام معروف هستند. اگرچه اظهارات رهبران آنها در دوحه نشان می دهد که آنها جهان بینی لیبرال تری را اتخاذ کرده اند، اما فقط در هفته ها و ماه های آینده روشن خواهد شد که چه مقدار تغییر کرده اند.
البته می توان بازیگران دولتی مانند اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان، مارشال عبدالرشید دوستم و امرالله صالح معاون رئیس جمهور را به عنوان خرابکار در فهرست قرار داد، هنگامی که دیدند منافع آنها به طور جدی تهدید می شود.
ترس در مورد از دست دادن احتمالی قدرت سیاسی اغلب مقاومت در برابر هرگونه تغییر در وضع موجود را ایجاد می کند. چگونه می توان رشته شدید حملات نیروهای افغان علیه تروریست ها را در شمال افغانستان از زمان مراسم دوحه تاکنون تفسیر کرد؟ آیا رئیس جمهور اشرف غنی و دستیاران نزدیک او آماده استقبال از یک دولت موقت متشکل از طالبان هستند؟
عمران خان نخست وزیر پاکستان نیز در مصاحبه های اخیر خود در مورد نفوذ خرابکاران هشدار داده است.
خبر خوب این است که علی رغم منافع رقابتی در افغانستان، اکنون به نظر می رسد سیاست های ایالات متحده، روسیه، چین، ایران و پاکستان در قبال افغانستان با هم مطابقت دارند. تاکنون این بهترین قسمت از کل روند صلح است. اما خطر این اجماع بزرگ بین المللی از نفوذ داخلی و خارجی ناشی می شود که همچنان در برابر یک نقش سیاسی رسمی برای طالبان در افغانستان مقاومت می کنند.
به احتمال زیاد خرابکاران در ماه های آینده نیز به ایجاد اخلال در روند صلح ادامه می دهند، حتی اگر مذاکره کنندگان اختلافات ایدئولوژیک خود را کاهش دهند.
خبرگزاری صدای افغان(آوا)-کابل: ایست ایشیا فورم در مطلبی در مورد مذاکرات صلح قطر نوشته؛ با وجود ماهیت پیچیده مباحث مقدماتی و افزایش همزمان خشونت در شمال افغانستان، اختلاف نظرهای ایدئولوژیک و منافع رقابتی همسایگان افغانستان، یک مسیر خسته کننده در پیش است.
زلمی خلیل‌زاد معتقد است: "خرابکارانی هستند که نمی خواهند روند صلح اتفاق بیفتد یا پیش برود و افرادی هستند که وضع موجود را به توافق صلح ترجیح می دهند."
خرابکارانی که خلیل‌زاد درباره آنها صحبت کرد، به دنبال تداوم جنگ هستند. سازمان های تروریستی مانند داعش آشکارترین سازمان ها هستند که مسئول بیشتر خشونت ها در چند ماه گذشته بوده اند.
اما یکی دیگر از خرابکاران احتمالی خود طالبان هستند، گروهی که به تفسیرهای بنیادین خود از اسلام معروف هستند. اگرچه اظهارات رهبران آنها در دوحه نشان می دهد که آنها جهان بینی لیبرال تری را اتخاذ کرده اند، اما فقط در هفته ها و ماه های آینده روشن خواهد شد که چه مقدار تغییر کرده اند.
البته می توان بازیگران دولتی مانند اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان، مارشال عبدالرشید دوستم و امرالله صالح معاون رئیس جمهور را به عنوان خرابکار در فهرست قرار داد، هنگامی که دیدند منافع آنها به طور جدی تهدید می شود.
ترس در مورد از دست دادن احتمالی قدرت سیاسی اغلب مقاومت در برابر هرگونه تغییر در وضع موجود را ایجاد می کند. چگونه می توان رشته شدید حملات نیروهای افغان علیه تروریست ها را در شمال افغانستان از زمان مراسم دوحه تاکنون تفسیر کرد؟ آیا رئیس جمهور اشرف غنی و دستیاران نزدیک او آماده استقبال از یک دولت موقت متشکل از طالبان هستند؟
عمران خان نخست وزیر پاکستان نیز در مصاحبه های اخیر خود در مورد نفوذ خرابکاران هشدار داده است.
خبر خوب این است که علی رغم منافع رقابتی در افغانستان، اکنون به نظر می رسد سیاست های ایالات متحده، روسیه، چین، ایران و پاکستان در قبال افغانستان با هم مطابقت دارند. تاکنون این بهترین قسمت از کل روند صلح است. اما خطر این اجماع بزرگ بین المللی از نفوذ داخلی و خارجی ناشی می شود که همچنان در برابر یک نقش سیاسی رسمی برای طالبان در افغانستان مقاومت می کنند.
به احتمال زیاد خرابکاران در ماه های آینده نیز به ایجاد اخلال در روند صلح ادامه می دهند، حتی اگر مذاکره کنندگان اختلافات ایدئولوژیک خود را کاهش دهند.
