در مراسمی که به مناسبت هفتمین روز محرم الحرام از سوی گروه سفیران زینبی بخش بانوان مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان در کابل برگزار شد، سخنرانان تصریح کردند که در واقعه کربلا، شیرزنانی بودند که پس از شهادت همسران و فرزندان خود، کرامت و عزت یک بانوی مسلمان را با احیای دین، عفاف و حیا، منزل به منزل تا عروج ملکوتیشان به نمایش گذاشتند و نام خود را مانند شهدای کربلا در تاریخ حک کردند.
خبرگزاری صدای افغان(آوا) کابل: خانم شهلا سادات عزیزی سخنران این مراسم در رابطه به نقش زنان در صدر اسلام و بخصوص قیام عاشوررا گفت: پس از ظهور اسلام در جهان، جایگاه گمشده زنان و دختران در جامعه، جانی دوباره گرفت و ما بزرگترین زنان عالم همانند حضرت زهرا (س) در کنار امام علی(ع)، حضرت خدیجه (س) در کنار پیامبر بزگوار اسلام(ص) و زینب کبری (س) را در واقعه کربلا همراه برادر داشتیم.
او گفت: در واقعه کربلا به غیر از حضرت زینب(س) شیر زنانی بودند که چون زینب (س)، کاری حیدری کردند و پس از شهادت همسران و فرزندان خود، کرامت و عزت یک بانوی مسلمان را با احیای دین، عفاف و حیا منزل به منزل تا عروج ملکوتیشان به نمایش گذاشتند و نام خود را مانند شهدای کربلا در تاریخ حک کردند.
به گفته این فعال فرهنگی: نقش زنان در حادثه عاشورا تنها وظیفه همسرداری و یاری، ولی خود نبود، بلکه با صبوری، استقامت، حفظ حجاب و کرامت یک بانوی مسلمان در بزم درباریان یزید و شام، نشان از عزت نفسی دارد که زنان کاروان حسینی، با بینشی عمیق، به حمایت از امام حسین (ع) پرداختند.
بانو عزیزی افزود: اصلی‌ترین وظیفه حضرت زینب(س)، بعد از ظهر عاشورا، آشکار می‌شود. اگر این بانوی بزرگوار اسلام و در واقع قهرمان کربلا نبود، نه تنها انقلاب امام حسین(ع) دستخوش تحریف می‌شد، بلکه اسلام نیز در معرض خطری جدی قرار می‌گرفت.
او گفت: تبلیغ پیام شهادت، سرپرستی قافله اسراء، پرستاری از امام سجاد(ع)، حفظ و حراست زنان و کودکان، و ... از مسؤولیت‌های سنگینی بود که آن حضرت (س) پس از قیام عهده دار بود.
خبرگزاری صدای افغان(آوا) کابل: خانم شهلا سادات عزیزی سخنران این مراسم در رابطه به نقش زنان در صدر اسلام و بخصوص قیام عاشوررا گفت: پس از ظهور اسلام در جهان، جایگاه گمشده زنان و دختران در جامعه، جانی دوباره گرفت و ما بزرگترین زنان عالم همانند حضرت زهرا (س) در کنار امام علی(ع)، حضرت خدیجه (س) در کنار پیامبر بزگوار اسلام(ص) و زینب کبری (س) را در واقعه کربلا همراه برادر داشتیم.
او گفت: در واقعه کربلا به غیر از حضرت زینب(س) شیر زنانی بودند که چون زینب (س)، کاری حیدری کردند و پس از شهادت همسران و فرزندان خود، کرامت و عزت یک بانوی مسلمان را با احیای دین، عفاف و حیا منزل به منزل تا عروج ملکوتیشان به نمایش گذاشتند و نام خود را مانند شهدای کربلا در تاریخ حک کردند.
به گفته این فعال فرهنگی: نقش زنان در حادثه عاشورا تنها وظیفه همسرداری و یاری، ولی خود نبود، بلکه با صبوری، استقامت، حفظ حجاب و کرامت یک بانوی مسلمان در بزم درباریان یزید و شام، نشان از عزت نفسی دارد که زنان کاروان حسینی، با بینشی عمیق، به حمایت از امام حسین (ع) پرداختند.
بانو عزیزی افزود: اصلی‌ترین وظیفه حضرت زینب(س)، بعد از ظهر عاشورا، آشکار می‌شود. اگر این بانوی بزرگوار اسلام و در واقع قهرمان کربلا نبود، نه تنها انقلاب امام حسین(ع) دستخوش تحریف می‌شد، بلکه اسلام نیز در معرض خطری جدی قرار می‌گرفت.
او گفت: تبلیغ پیام شهادت، سرپرستی قافله اسراء، پرستاری از امام سجاد(ع)، حفظ و حراست زنان و کودکان، و ... از مسؤولیت‌های سنگینی بود که آن حضرت (س) پس از قیام عهده دار بود.
