بامیان ولایتی کوهستانی است که بیشتر ساکنان آن مشغول زراعت و دامداری می‌باشند اما به دلیل نداشتن زمین‌های کافی زراعتی شمار زیادی از باشنده‌های این ولایت مجبور به للمی کاری به شکل سنتی آن هستند.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) -بامیان: بر اساس گفته‌های مقام‌های محلی این ولایت، تنها دو فیصد از مساحت مجموعی بامیان را زمین‌های زراعتی و قابل کشت تشکیل می‌دهد. اغلب زمین‌های زراعتی این ولایت از سوی دهقانان کچالو و تعداد اندکی از زمین‌ها گندم کشت می‌شود. با این وصف اما شماری از دهقانان در ولایت بامیان می‌گویند که نه تنها اداره محلی این ولایت با آنان همکاری نمی‌کنند، بلکه در خصوص کشت للمی برای آنان مشکل ایجاد کرده‌اند.
محمدحسن باشنده منطقه فیروزبهار ولسوالی یکاولنگ نمبر یک به خبرگزاری آوا گفت: "تا امروز ۱۹ثور به دلیل ممانعت‌هایی که از سوی ولسوالی یکه‌ولنگ صورت گرفته است، اکثر دهقانان ولایت بامیان نتوانسته‌اند لّلم کشت کنند و با آنکه دهقانان به اداره ولسوالی تعهد سپرده‌اند که نو شکن نمی‌کنند اما اداره ولسوالی حتی زمین‌هایی را که اجداد ما کشت می‌کردند را مانع می‌شوند."
به گفته محمدحسن، حکومت محلی این ولسوالی نمی‌گذارد که آنان زمین هایشان را شخم بزنند، لذا نتوانسته است تا زمین خود را کشت نماید.
محمد عظیم فرید، ولسوال ولسوالی یکه ولنگ به خبرگزاری آوا می‌گوید: "ما فقط ساحاتی را که مربوط به علفچرها می‌شود ممانعت نموده و از نو شکن جلوگیری کردیم اما هر گونه ادعاهایی مبنی بر ممانعت از زمین‌هایی که قبلاً لّلم کشت شده است حقیقت ندارد."
کشت للمی پس از زمین‌های زراعتی مهم‌ترین و بزرگترین منبع مواد غذایی شماری از باشنده‌های ولایت بامیان پنداشته می‌شود.
دهاقین ولایت بامیان می‌گویند که سالانه هر دهقان صدها سیر گندم از این دریچه حاصل‌برداری می‌کند.
سیدحسن باشنده منطقه سرِقول ولسوالی یکه ولنگ به خبرگزاری آوا گفت: "سال گذشته بیش از ۳۰۰ سیر گندم از زمین‌های للمی خود حاصل گرفتم و امسال امیدوارم که با توجه به باران‌های زیادی که صورت گرفته است حاصل بیشتری از زمین‌هایم بردارم".
مقام‌های اداره زراعت ولایت بامیان نیز می‌گویند از چند سال به این‌سو خدمات برای دهقانان ولایت بامیان عرضه شده است تا آنان بتوانند از کشت لّلم عاید خوبی به دست آورند.
مقام‌های اداره زراعت ولایت اما آمار مشخصی از زمین‌های تحت کشت للمی ارائه نکرده‌اند.
خبرگزاری صدای افغان (آوا) -بامیان: بر اساس گفته‌های مقام‌های محلی این ولایت، تنها دو فیصد از مساحت مجموعی بامیان را زمین‌های زراعتی و قابل کشت تشکیل می‌دهد. اغلب زمین‌های زراعتی این ولایت از سوی دهقانان کچالو و تعداد اندکی از زمین‌ها گندم کشت می‌شود. با این وصف اما شماری از دهقانان در ولایت بامیان می‌گویند که نه تنها اداره محلی این ولایت با آنان همکاری نمی‌کنند، بلکه در خصوص کشت للمی برای آنان مشکل ایجاد کرده‌اند.
محمدحسن باشنده منطقه فیروزبهار ولسوالی یکاولنگ نمبر یک به خبرگزاری آوا گفت: "تا امروز ۱۹ثور به دلیل ممانعت‌هایی که از سوی ولسوالی یکه‌ولنگ صورت گرفته است، اکثر دهقانان ولایت بامیان نتوانسته‌اند لّلم کشت کنند و با آنکه دهقانان به اداره ولسوالی تعهد سپرده‌اند که نو شکن نمی‌کنند اما اداره ولسوالی حتی زمین‌هایی را که اجداد ما کشت می‌کردند را مانع می‌شوند."
به گفته محمدحسن، حکومت محلی این ولسوالی نمی‌گذارد که آنان زمین هایشان را شخم بزنند، لذا نتوانسته است تا زمین خود را کشت نماید.
محمد عظیم فرید، ولسوال ولسوالی یکه ولنگ به خبرگزاری آوا می‌گوید: "ما فقط ساحاتی را که مربوط به علفچرها می‌شود ممانعت نموده و از نو شکن جلوگیری کردیم اما هر گونه ادعاهایی مبنی بر ممانعت از زمین‌هایی که قبلاً لّلم کشت شده است حقیقت ندارد."
کشت للمی پس از زمین‌های زراعتی مهم‌ترین و بزرگترین منبع مواد غذایی شماری از باشنده‌های ولایت بامیان پنداشته می‌شود.
دهاقین ولایت بامیان می‌گویند که سالانه هر دهقان صدها سیر گندم از این دریچه حاصل‌برداری می‌کند.
سیدحسن باشنده منطقه سرِقول ولسوالی یکه ولنگ به خبرگزاری آوا گفت: "سال گذشته بیش از ۳۰۰ سیر گندم از زمین‌های للمی خود حاصل گرفتم و امسال امیدوارم که با توجه به باران‌های زیادی که صورت گرفته است حاصل بیشتری از زمین‌هایم بردارم".
مقام‌های اداره زراعت ولایت بامیان نیز می‌گویند از چند سال به این‌سو خدمات برای دهقانان ولایت بامیان عرضه شده است تا آنان بتوانند از کشت لّلم عاید خوبی به دست آورند.
مقام‌های اداره زراعت ولایت اما آمار مشخصی از زمین‌های تحت کشت للمی ارائه نکرده‌اند.
