الیزابت وارن؛ سناتور دموکرات امریکایی و رقیب انتخاباتی دونالد ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰ گفته‌است بهتر است نیروهای امریکایی هرچه سریع‌تر از افغانستان خارج شوند.
الیزابت وارن روز جمعه (۱۸ دلو) خواستار خروج فوری نیروهای امریکایی از افغانستان شده و گفته‌است که ادامه جنگ در افغانستان وضعیت را وخیم‌تر خواهد ساخت.
او افزوده‌است که هیچکس نمی‌داند راه برون‌رفت و پایان‌دادن به این جنگ چگونه است و هیچکس عاقبت آن را نمی‌داند؛ اما اگر این جنگ تا ۵ یا ۱۰ سال دیگر ادامه پیدا کند وضعیت بدتر از اکنون خواهد بود.
خانم وارن همچنین گفته‌است که امریکا برای پایان‌دادن به یک جنگ طولانی در افغانستان کار می‌کند و تلاش دارد نیروهای خود را از افغانستان خارج کند؛ اما هیچکس نمی داند چگونه این جنگ را پایان دهد.
الیزابت وارن از تداوم جنگ در افغانستان و وضعیت امنیتی منطقه و جهان ابراز نگرانی کرده و گفته‌است که با تداوم جنگ در افغانستان و با وضع جاری، امکان امن ساختن جهان وجود ندارد.
علیرغم آنکه برخی دیگر از نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری امریکا همچنان بر حضور نظامی آن کشور در افغانستان، تأکید می کنند؛ اما گزینه خروج، ظاهرا پرطرفدارترین گزینه در انتخابات آن کشور محسوب می شود و برای رأی دهندگان امریکایی هم جذابیت بیشتری دارد.
به همین دلیل، دونالد ترامپ که پوپولیستی ترین سیاستمدار امریکایی محسوب می شود، بدون توجه به تبعات و پیامد رویکردهایی که اتخاذ می کند، همواره بر عزم خود برای خارج کردن نظامیان امریکایی از افغانستان، تأکید کرده است. او به همین منظور، اکنون سرگرم مذاکره با طالبان است تا راهی برای خروج پیدا کند.
در این میان اما تصور می شود که آنچه در اظهار نظر الیزابت وارن درباره چشم انداز جنگ امریکا در افغانستان بیان شده، مبتنی بر واقعیت های انکارناپذیری است که کمتر سیاستمدار امریکایی با این صراحت و صداقت درباره آن سخن می گوید.
این اظهارات نشان می دهد که امریکا عملا در یک باتلاق مرگبار، گرفتار شده و هرچه سریع تر از این باتلاق بیرون بیاید به نفع آن کشور خواهد بود؛ زیرا به هر میزانی که این حضور، طولانی تر شود، نه تنها منابع بیشتری در آن تلف خواهد شد؛ بلکه خروج از آن نیز دشوار و دشوارتر خواهد گشت.
با این حال، همانطور که در موضع گیری خانم وارن، مورد تأکید قرار گرفته است، مشکل اصلی اینجاست که خود امریکایی ها هم نمی دانند که چگونه از افغانستان خارج شوند. آنها راه خروج را گم کرده اند.
اگر نظامیان امریکایی بدون هیچ توافقی با طالبان، خاک افغانستان را ترک کنند، عملا شکست را پذیرفته و همان راهی را خواهند رفت که ارتش سرخ شوروی رفته بود.
واشنگتن اما هنوز تصور می کند که اگرچه در جنگ، پیروز نشده؛ اما سنگینی شکست نیز به اندازه ای زیاد نیست که تجربه شوروی را تکرار کند و بی هیچ بهانه ای خاک افغانستان را ترک کند.
از سوی دیگر، امریکا نگران تبعات پس از خروج است؛ نه به خاطر قدرت گیری دوباره جریان های «تروریستی» و تهدید شدن امنیت ایالات متحده؛ بلکه از اینکه خروج از افغانستان، راه را برای نفوذ و حضور کشورهای رقیب امریکا از جمله روسیه و چین، فراهم کند و به این ترتیب، حوزه سلطه و نفوذ واشنگتن، محدودتر شود.
تروریزم یک پوشش دروغین است و امریکا با پنهان شدن در پشت این نقاب ترسناک، در عمل می خواهد دایره قدرت و نفوذ رقبای خود را محدود کند.
بر بنیاد همین ارزیابی است که اکنون سران واشنگتن با طالبان مشغول مذاکره هستند تا از یکسو، راه را برای خروج آبرومندانه و موجه از افغانستان، هموار کنند و از سوی دیگر، بهانه هایی برای حضور محدود در افغانستان در اختیار داشته باشند تا به این ترتیب، نه دست شان از منابع و منافع این حضور، کوتاه شود و نه عرصه به طور کامل به نفع چین و روسیه، خالی شود.
با این همه، نکته ای که برای مردم افغانستان، اهمیت دارد این است که تاریخ حضور و اشغال امریکا در افغانستان، منقضی شده و روند خروج از باتلاق، دیر یا زود، کلید خواهد خورد و این تنها انتخاب باقیمانده برای امریکا است؛ اما اینکه پس از خروج، چه اتفاقی خواهد افتاد، هیچکس به درستی نمی داند.
الیزابت وارن روز جمعه (۱۸ دلو) خواستار خروج فوری نیروهای امریکایی از افغانستان شده و گفته‌است که ادامه جنگ در افغانستان وضعیت را وخیم‌تر خواهد ساخت.
او افزوده‌است که هیچکس نمی‌داند راه برون‌رفت و پایان‌دادن به این جنگ چگونه است و هیچکس عاقبت آن را نمی‌داند؛ اما اگر این جنگ تا ۵ یا ۱۰ سال دیگر ادامه پیدا کند وضعیت بدتر از اکنون خواهد بود.
خانم وارن همچنین گفته‌است که امریکا برای پایان‌دادن به یک جنگ طولانی در افغانستان کار می‌کند و تلاش دارد نیروهای خود را از افغانستان خارج کند؛ اما هیچکس نمی داند چگونه این جنگ را پایان دهد.
الیزابت وارن از تداوم جنگ در افغانستان و وضعیت امنیتی منطقه و جهان ابراز نگرانی کرده و گفته‌است که با تداوم جنگ در افغانستان و با وضع جاری، امکان امن ساختن جهان وجود ندارد.
علیرغم آنکه برخی دیگر از نامزدهای احتمالی انتخابات ریاست جمهوری امریکا همچنان بر حضور نظامی آن کشور در افغانستان، تأکید می کنند؛ اما گزینه خروج، ظاهرا پرطرفدارترین گزینه در انتخابات آن کشور محسوب می شود و برای رأی دهندگان امریکایی هم جذابیت بیشتری دارد.
به همین دلیل، دونالد ترامپ که پوپولیستی ترین سیاستمدار امریکایی محسوب می شود، بدون توجه به تبعات و پیامد رویکردهایی که اتخاذ می کند، همواره بر عزم خود برای خارج کردن نظامیان امریکایی از افغانستان، تأکید کرده است. او به همین منظور، اکنون سرگرم مذاکره با طالبان است تا راهی برای خروج پیدا کند.
در این میان اما تصور می شود که آنچه در اظهار نظر الیزابت وارن درباره چشم انداز جنگ امریکا در افغانستان بیان شده، مبتنی بر واقعیت های انکارناپذیری است که کمتر سیاستمدار امریکایی با این صراحت و صداقت درباره آن سخن می گوید.
این اظهارات نشان می دهد که امریکا عملا در یک باتلاق مرگبار، گرفتار شده و هرچه سریع تر از این باتلاق بیرون بیاید به نفع آن کشور خواهد بود؛ زیرا به هر میزانی که این حضور، طولانی تر شود، نه تنها منابع بیشتری در آن تلف خواهد شد؛ بلکه خروج از آن نیز دشوار و دشوارتر خواهد گشت.
با این حال، همانطور که در موضع گیری خانم وارن، مورد تأکید قرار گرفته است، مشکل اصلی اینجاست که خود امریکایی ها هم نمی دانند که چگونه از افغانستان خارج شوند. آنها راه خروج را گم کرده اند.
اگر نظامیان امریکایی بدون هیچ توافقی با طالبان، خاک افغانستان را ترک کنند، عملا شکست را پذیرفته و همان راهی را خواهند رفت که ارتش سرخ شوروی رفته بود.
واشنگتن اما هنوز تصور می کند که اگرچه در جنگ، پیروز نشده؛ اما سنگینی شکست نیز به اندازه ای زیاد نیست که تجربه شوروی را تکرار کند و بی هیچ بهانه ای خاک افغانستان را ترک کند.
از سوی دیگر، امریکا نگران تبعات پس از خروج است؛ نه به خاطر قدرت گیری دوباره جریان های «تروریستی» و تهدید شدن امنیت ایالات متحده؛ بلکه از اینکه خروج از افغانستان، راه را برای نفوذ و حضور کشورهای رقیب امریکا از جمله روسیه و چین، فراهم کند و به این ترتیب، حوزه سلطه و نفوذ واشنگتن، محدودتر شود.
تروریزم یک پوشش دروغین است و امریکا با پنهان شدن در پشت این نقاب ترسناک، در عمل می خواهد دایره قدرت و نفوذ رقبای خود را محدود کند.
بر بنیاد همین ارزیابی است که اکنون سران واشنگتن با طالبان مشغول مذاکره هستند تا از یکسو، راه را برای خروج آبرومندانه و موجه از افغانستان، هموار کنند و از سوی دیگر، بهانه هایی برای حضور محدود در افغانستان در اختیار داشته باشند تا به این ترتیب، نه دست شان از منابع و منافع این حضور، کوتاه شود و نه عرصه به طور کامل به نفع چین و روسیه، خالی شود.
با این همه، نکته ای که برای مردم افغانستان، اهمیت دارد این است که تاریخ حضور و اشغال امریکا در افغانستان، منقضی شده و روند خروج از باتلاق، دیر یا زود، کلید خواهد خورد و این تنها انتخاب باقیمانده برای امریکا است؛ اما اینکه پس از خروج، چه اتفاقی خواهد افتاد، هیچکس به درستی نمی داند.
