جنگ های جاری در یمن، سوریه، افغانستان و سایر کشورهای اسلامی هیچ گونه دلایل منطقی، عقلی و شرعی ندارد و ظلم تعدی های که صورت می گیرد به هیچ عنوان توجیه پذیر نیست.
دهم رمضان مصادف است با سالروز ارسال نامه کوفیان به امام حسین(ع) در سال 60 هجری که سرنوشت خاندان پیامبر(ص) و مسلمانان را در برابر حکومت استبدادی شجره خبیثه و مردان سخیف بنی امیه مشخص کرد و زمینه ای شد برای یک انقلاب ماندگار و تاسیس دانشگاهی که تا ابد برای بشریت حرفی برای گفتن دارد.
حجت الاسلام و المسلمین اسدالله یوسفی عضو ارشد شورای علمای شیعه افغانستان در مصاحبه با آوا با بیان مطلب فوق، گفت: ارسال نامه های مردم کوفه به امام حسین(ع) یکی از علت های دخیل در این نهضت بزرگ بود که منجر به حادثه غمبار کربلا گردید.
به باور یوسفی امام حسین(ع) به تکلیف الهی نهضت را آغاز کرد و علت رفتنش به کوفه نیز روی همین انگیزه بود، اما نامه های مردم کوفه در حقیقت سبب تشویق امام در این مسیر گردید.
آقای یوسفی همچنان افزود: وقتی که معاویه در سال 60 هجری از دنیا رفت، عراقی ها و مخصوصاً زعمای شیعه با امویها مخالفت کردند به خصوص خلافت یزید را قبول نکردند که همزمان تکلیف امام هم روشن شد و دلائلی واضح و روشن برای آغاز نهضت خود پیدا کرد.
آقای یوسفی افزود: با مرگ معاویه و بیعت خواستن یزید از بزرگان مدینه، امام حسین(ع) با مخالفت خود در حقیقت قیام را از مدینه آغاز کرد، اما رسیدن نامه های مردم کوفه به امام و اعلام آمادگی مجموعه ی بزرگ و مرکز ثقل شیعه از این نهضت، حجت را کاملاً تمام کرد و زمینه انقلاب بزرگ و تاریخی فراهم گردید.
آقای یوسفی به نکاتی دیگری نیز اشاره کرد و گفت: برنامه ریزی امام حسین(ع) برای یک نهضت ماندگار به اندازه دقیق بود که از آغاز تا انجام کسی نتوانسته است نقص و عیبی بر آن بتراشد.
به گفته وی بودند انقلابهایی در دنیا که در عین موفقیت ها و دست آوردهای کلان اما نواقصی نیز داشتند که به مرور زمان از زیر ذره بین محققین و پژوهشگران خود را ظاهر ساختند، اما بر انقلاب تاریخی سال 61 هجری در کربلا به رهبری حضرت امام حسین(ع) هیچ کسی نتوانسته تا هنوز خورده بیگرد و یا حتی آنرا زیر سوال ببرد.
بنی امیه در زمان خلافت معاویه به نام اسلام حکومت می کردند و دلائلی قانع کننده ی شرعی و همه پذیر می خواست تا افراد و اشخاصی مانند امام حسین(ع) مخالفت کرده و جهت بر اندازی آن اقدام کند. اما رفتن معاویه و روی کار آمدن یزید تکلیف مسلمانان به خصوص امام حسین(ع) را در این زمینه روشن کرد.
باید گفت که نمی شود هر جنگی را جهاد نامید و هر شورشی را انقلاب و اصلاحگری، بلکه دلایل شرعی و منطقی می خواهد که تثبیت کننده و یا حداقل توجیه کننده ی یک حرکت سر نوشت ساز باشد.
اکثر جنگ هایی که امروز در کشورهای اسلامی جریان دارد هیچ دلیل شرعی، قانونی و عقلی ندارد، به طور مثال حمله اتجادیه عرب بر یمن هیچ گونه توجیهی ندارد، جز اینکه نامش را تعرض و یاظلم بگذاریم، یا جنگی که در حال حاضر در افغانستان جریان دارد و گروه طالبان نامش را جهاد گذاشته است، دلائل قانع کننده ی برای عمل خود ندارند. لذا با مطالعه در فلسفه قیام حسین(ع) و درس گرفتن از نهضت عاشورا به ما می آموزد که برای بر اندازی یک حکومت جور ولو به ظاهر اسلامی چه دلائل و زمینه های باید وجود داشته باشد تا بر اساس آن اقدام کرد.
دهم رمضان مصادف است با سالروز ارسال نامه کوفیان به امام حسین(ع) در سال 60 هجری که سرنوشت خاندان پیامبر(ص) و مسلمانان را در برابر حکومت استبدادی شجره خبیثه و مردان سخیف بنی امیه مشخص کرد و زمینه ای شد برای یک انقلاب ماندگار و تاسیس دانشگاهی که تا ابد برای بشریت حرفی برای گفتن دارد.
حجت الاسلام و المسلمین اسدالله یوسفی عضو ارشد شورای علمای شیعه افغانستان در مصاحبه با آوا با بیان مطلب فوق، گفت: ارسال نامه های مردم کوفه به امام حسین(ع) یکی از علت های دخیل در این نهضت بزرگ بود که منجر به حادثه غمبار کربلا گردید.
به باور یوسفی امام حسین(ع) به تکلیف الهی نهضت را آغاز کرد و علت رفتنش به کوفه نیز روی همین انگیزه بود، اما نامه های مردم کوفه در حقیقت سبب تشویق امام در این مسیر گردید.
آقای یوسفی همچنان افزود: وقتی که معاویه در سال 60 هجری از دنیا رفت، عراقی ها و مخصوصاً زعمای شیعه با امویها مخالفت کردند به خصوص خلافت یزید را قبول نکردند که همزمان تکلیف امام هم روشن شد و دلائلی واضح و روشن برای آغاز نهضت خود پیدا کرد.
آقای یوسفی افزود: با مرگ معاویه و بیعت خواستن یزید از بزرگان مدینه، امام حسین(ع) با مخالفت خود در حقیقت قیام را از مدینه آغاز کرد، اما رسیدن نامه های مردم کوفه به امام و اعلام آمادگی مجموعه ی بزرگ و مرکز ثقل شیعه از این نهضت، حجت را کاملاً تمام کرد و زمینه انقلاب بزرگ و تاریخی فراهم گردید.
آقای یوسفی به نکاتی دیگری نیز اشاره کرد و گفت: برنامه ریزی امام حسین(ع) برای یک نهضت ماندگار به اندازه دقیق بود که از آغاز تا انجام کسی نتوانسته است نقص و عیبی بر آن بتراشد.
به گفته وی بودند انقلابهایی در دنیا که در عین موفقیت ها و دست آوردهای کلان اما نواقصی نیز داشتند که به مرور زمان از زیر ذره بین محققین و پژوهشگران خود را ظاهر ساختند، اما بر انقلاب تاریخی سال 61 هجری در کربلا به رهبری حضرت امام حسین(ع) هیچ کسی نتوانسته تا هنوز خورده بیگرد و یا حتی آنرا زیر سوال ببرد.
بنی امیه در زمان خلافت معاویه به نام اسلام حکومت می کردند و دلائلی قانع کننده ی شرعی و همه پذیر می خواست تا افراد و اشخاصی مانند امام حسین(ع) مخالفت کرده و جهت بر اندازی آن اقدام کند. اما رفتن معاویه و روی کار آمدن یزید تکلیف مسلمانان به خصوص امام حسین(ع) را در این زمینه روشن کرد.
باید گفت که نمی شود هر جنگی را جهاد نامید و هر شورشی را انقلاب و اصلاحگری، بلکه دلایل شرعی و منطقی می خواهد که تثبیت کننده و یا حداقل توجیه کننده ی یک حرکت سر نوشت ساز باشد.
اکثر جنگ هایی که امروز در کشورهای اسلامی جریان دارد هیچ دلیل شرعی، قانونی و عقلی ندارد، به طور مثال حمله اتجادیه عرب بر یمن هیچ گونه توجیهی ندارد، جز اینکه نامش را تعرض و یاظلم بگذاریم، یا جنگی که در حال حاضر در افغانستان جریان دارد و گروه طالبان نامش را جهاد گذاشته است، دلائل قانع کننده ی برای عمل خود ندارند. لذا با مطالعه در فلسفه قیام حسین(ع) و درس گرفتن از نهضت عاشورا به ما می آموزد که برای بر اندازی یک حکومت جور ولو به ظاهر اسلامی چه دلائل و زمینه های باید وجود داشته باشد تا بر اساس آن اقدام کرد.
