همایشی تحت عنوان "روز فردوسی" در دانشگاه بلخ برگزار شد و در آن سخنرانان در باره شخصیت ابوالقاسم فردوسی طوسی، یکی از شاعران نامدار "زبان فارسی" صحبت کردند.
به گزارش خبرگزاری آوا، "محمد جابر نوازی" یکی از دانشجویان دانشگاه بلخ در رابطه به گرامی داشت از فردوسی به خبرنگار آوا، گفت: فردوسی یکی از شاعران کهن زبان فارسی / دری می باشد، که نویسنده و مرتب کننده بزرگترین کتاب حماسی یعنی شاهنامه فردوسی است.
آقای نوازی افزود: چون شهنامه فردوسی یکی از ریشه های زبان فارسی است و در آن اکثریت واژه های زبان فارسی گنجانیده شده است، پس می تواند نقش خوبی را در زنده نگه داشتن زبان فارسی داشته باشد و این وظیفهٔ ما جوانان است که این اثر بزرگ فردوسی را مطالعه کرده و از آن استفاده نمائیم.
وی مطالعه کمتر جوانان، در دسترسی نبودن کتاب خانه ها، مصروف شدن جوانان به فیسبوک و دیگر موضوعات را از جمله دلایل نداشتن آگاهی جوانان کشور از شاعران خواند.
از سوی دیگر ایشان می گوید که بی توجهی دولت، بی پروایی وزارت اطلاعات و فرهنگ، نا آگهی مردم از شاعران، سبب شده است که از شاعران جدید و کهن کمتر تجلیل به عمل آید.
در همین حال داکتر محمد صالح راسخ استاد دانشگاه بلخ که در مورد شخصیت فردوسی صحبت می کرد گفت: در ادبیات فارسی-دری ما سخنورانِ بزرگ را داریم که سعدی، حافظ، فردوسی و بیدل در رأس آنان قرار دارند، و از جایگاه خاصی بر خوردار است.
آقای راسخ تأکید ورزید که با وجودیکه نمی توان بین این شخصیت های عالم و دانشمند تفاوت های را آورد بازهم یک سلسله ملاحظات است که فرق میان این افراد برجسته و نامور را ایجاد می کند و ابوالقاسم رودکی فردوسی در جایگاه بالا تر از همه قرار می گیرد.
در ضمن ایشان ابراز کرد که فردوسی آنچنان که امروزه شناخته می شود، همین گونه در عصر و زمان خویش نیز از شهرت خوبی بر خوردار بود، تا آنجایی که نظامی عروضی در مورد فردوسی می نویسد« که من در هیچ جای دنیا و در هیچ جای از زمان سخنی به فصاحت سخن فردوسی ندیده ام.
گفتنی است که 25 ثور بنام روز گرامی داشت از فردوسی در تاریخ دری زبانان ثبت شده است.
به گزارش خبرگزاری آوا، "محمد جابر نوازی" یکی از دانشجویان دانشگاه بلخ در رابطه به گرامی داشت از فردوسی به خبرنگار آوا، گفت: فردوسی یکی از شاعران کهن زبان فارسی / دری می باشد، که نویسنده و مرتب کننده بزرگترین کتاب حماسی یعنی شاهنامه فردوسی است.
آقای نوازی افزود: چون شهنامه فردوسی یکی از ریشه های زبان فارسی است و در آن اکثریت واژه های زبان فارسی گنجانیده شده است، پس می تواند نقش خوبی را در زنده نگه داشتن زبان فارسی داشته باشد و این وظیفهٔ ما جوانان است که این اثر بزرگ فردوسی را مطالعه کرده و از آن استفاده نمائیم.
وی مطالعه کمتر جوانان، در دسترسی نبودن کتاب خانه ها، مصروف شدن جوانان به فیسبوک و دیگر موضوعات را از جمله دلایل نداشتن آگاهی جوانان کشور از شاعران خواند.
از سوی دیگر ایشان می گوید که بی توجهی دولت، بی پروایی وزارت اطلاعات و فرهنگ، نا آگهی مردم از شاعران، سبب شده است که از شاعران جدید و کهن کمتر تجلیل به عمل آید.
در همین حال داکتر محمد صالح راسخ استاد دانشگاه بلخ که در مورد شخصیت فردوسی صحبت می کرد گفت: در ادبیات فارسی-دری ما سخنورانِ بزرگ را داریم که سعدی، حافظ، فردوسی و بیدل در رأس آنان قرار دارند، و از جایگاه خاصی بر خوردار است.
آقای راسخ تأکید ورزید که با وجودیکه نمی توان بین این شخصیت های عالم و دانشمند تفاوت های را آورد بازهم یک سلسله ملاحظات است که فرق میان این افراد برجسته و نامور را ایجاد می کند و ابوالقاسم رودکی فردوسی در جایگاه بالا تر از همه قرار می گیرد.
در ضمن ایشان ابراز کرد که فردوسی آنچنان که امروزه شناخته می شود، همین گونه در عصر و زمان خویش نیز از شهرت خوبی بر خوردار بود، تا آنجایی که نظامی عروضی در مورد فردوسی می نویسد« که من در هیچ جای دنیا و در هیچ جای از زمان سخنی به فصاحت سخن فردوسی ندیده ام.
گفتنی است که 25 ثور بنام روز گرامی داشت از فردوسی در تاریخ دری زبانان ثبت شده است.
