رئیس اتحادیه‌ی صنف بوت‌دوزان کشور از رونق‌یافتن صنعت بوت داخلی خبر داده می‌گوید که آنان سالانه حدود 6 میلیون بوت را به مشتریان خود عرضه می‌کنند.
محمد آصف جامی، رئیس اتحادیه صنف بوت دوزان در گفت‌وگو با خبرنگار صدای افغان یادآور شد که در حال حاضر بیش از 600 کارخانه تولید بوت در کشور فعالیت دارد.
آقای جامی اضافه کرد که این کارخانه‌جات سالانه با تولید حدود 6میلیون بوت، 15 درصد بازار داخلی را در دست دارند.
جامی همچنین خاطر نشان کرد که افزایش تعرفه‌گمرگی بالای کالا به‌ویژه بوت‌های چینایی و پاکستانی باعث شده تا تولیدات داخلی برای رقابت با آنان قد بلند کند.
"قبل از افزایش تعرفه‌های گمرگی ما در حالت رکود قرار داشتیم، اکثر بوت‌دوزان یا به خارج از کشور مهاجر شدند و ما تنها 1درصد بازار را در دست داشتیم؛ اکنون اما نسبت به سه سال قبل در وضعیت به مراتب بهتری قرار داریم".
جامی از دولت به‌ویژه وزارت مالیه خواست که بار دیگر تعرفه‌های گمرگی را بالای اجناس بیرونی افزایش دهد. "با بلند رفتن تعرفه‌های گمرگی و قیمت شدن اجناس وارداتی، مردم بیشتر از کالای داخلی استفاده می‌کنند".
براساس گفته‌های جامی؛ هرچند بیش‌ترین قسمت مواد اولیه بوت از پاکستان وارد می‌شود؛ اما اخیراً چندین کمپنی تولید تل بوت و چرم در کشور آغاز به فعالیت کرده‌اند.
در حال حاضر بیشتر بوت‌های که در افغانستان ساخته می‌شوند با نام و مارک کشورهای خارجی به‌ویژه تُرکی و ایرانی در فروشگاه های شهر به فروش می‌رسند.
رئیس اتحادیه صنف بوت دوزان؛ اما در این مورد می‌گوید که بیشتر بوت‌دوزانی که در ولایات فعالیت دارند به دلیل نبود نظارت چنین می‌کنند. "بوت‌دوزان پایتخت هر کدام تولیدات خود را به نام خود به بازار عرضه می‌کنند".
جامی درحالی از رونق‌یافتن بوت در بازارهای داخلی کشور خبر می‌دهد که هنوز هم دکان‌های بوت‌فروشی شهر کابل مملو از بوت‌های چینی، پاکستانی و تولید سایر کشورها است.
افغانستان در صنعت بوت‌دوزی، قدامت 100ساله دارد و در گذشته بسياری از نيازمندی‌های مردم در اين بخش، از توليدات خود کشور مرفوع می‌شد. همچنین گفته می‌شود که سه‌دهه قبل افغانستان تولیدات خود در عرصه صنعت بوت را به خارج از کشور نیز صادر می‌کرد.
محمد آصف جامی، رئیس اتحادیه صنف بوت دوزان در گفت‌وگو با خبرنگار صدای افغان یادآور شد که در حال حاضر بیش از 600 کارخانه تولید بوت در کشور فعالیت دارد.
آقای جامی اضافه کرد که این کارخانه‌جات سالانه با تولید حدود 6میلیون بوت، 15 درصد بازار داخلی را در دست دارند.
جامی همچنین خاطر نشان کرد که افزایش تعرفه‌گمرگی بالای کالا به‌ویژه بوت‌های چینایی و پاکستانی باعث شده تا تولیدات داخلی برای رقابت با آنان قد بلند کند.
"قبل از افزایش تعرفه‌های گمرگی ما در حالت رکود قرار داشتیم، اکثر بوت‌دوزان یا به خارج از کشور مهاجر شدند و ما تنها 1درصد بازار را در دست داشتیم؛ اکنون اما نسبت به سه سال قبل در وضعیت به مراتب بهتری قرار داریم".
جامی از دولت به‌ویژه وزارت مالیه خواست که بار دیگر تعرفه‌های گمرگی را بالای اجناس بیرونی افزایش دهد. "با بلند رفتن تعرفه‌های گمرگی و قیمت شدن اجناس وارداتی، مردم بیشتر از کالای داخلی استفاده می‌کنند".
براساس گفته‌های جامی؛ هرچند بیش‌ترین قسمت مواد اولیه بوت از پاکستان وارد می‌شود؛ اما اخیراً چندین کمپنی تولید تل بوت و چرم در کشور آغاز به فعالیت کرده‌اند.
در حال حاضر بیشتر بوت‌های که در افغانستان ساخته می‌شوند با نام و مارک کشورهای خارجی به‌ویژه تُرکی و ایرانی در فروشگاه های شهر به فروش می‌رسند.
رئیس اتحادیه صنف بوت دوزان؛ اما در این مورد می‌گوید که بیشتر بوت‌دوزانی که در ولایات فعالیت دارند به دلیل نبود نظارت چنین می‌کنند. "بوت‌دوزان پایتخت هر کدام تولیدات خود را به نام خود به بازار عرضه می‌کنند".
جامی درحالی از رونق‌یافتن بوت در بازارهای داخلی کشور خبر می‌دهد که هنوز هم دکان‌های بوت‌فروشی شهر کابل مملو از بوت‌های چینی، پاکستانی و تولید سایر کشورها است.
افغانستان در صنعت بوت‌دوزی، قدامت 100ساله دارد و در گذشته بسياری از نيازمندی‌های مردم در اين بخش، از توليدات خود کشور مرفوع می‌شد. همچنین گفته می‌شود که سه‌دهه قبل افغانستان تولیدات خود در عرصه صنعت بوت را به خارج از کشور نیز صادر می‌کرد.
