به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا) نشست هفتگی بخش علمای دفتر نمایندگی مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان در مشهد مقدس، پنجشنبه (2حوت) برگزار شد.
طی این نشست، حجتالاسلام والمسلمین هاشمی راستی، مسئول بخش علمای مرکز فعالیتهای فرهنگی اجتماعی تبیان، ضمن اشاره به نفوذ استعمار در کشورهای اسلامی، بیان داشت: در شرایط کنونی شیوههای استعمار از جانب قدرتهای سلطهگر، با روندی کاملا متفاوت در جوامع مختلف دنیا مخصوصا در بسیاری از کشورهای اسلامی اعمال میشود.
وی ادامه داد: شاهدیم که اشغال پایدار اما غیرمستقیم با عبور از حاکمان سیاسی وابسته با ترفندهای خاصی، تحولات را از طریق مردم و به دست خود مردم، در جهت مطامع استعماری، با استفاده از شعارهای جذاب و فریبنده دنبال میکنند. در این فرایند حضور مستقیم استعمارگر و عوامل دستنشانده دخالت ندارند، بلکه مردم کشورها مجری خواستها و سیاستهای پنهان استعمارگران قرار میگیرند.
هاشمی راستی با بیان این که از نگاه استعمار، سلطهی فرهنگی اولویت دارد، افزود: ایجاد بینظمی، آشوبها، شورشهای جمعی، توسعهی رفتارهای فردگرایانه و به انزوا بردن افراد، ایجاد شبکههای قوی و گستردهی جاسوسی و کمرنگ نمودن مشارکتهای اجتماعی از اولین اقدامات و راهبردهای استعمار نوین به حساب میآید.
او به طرح و برنامههای دشمنان علیه کشورهای اسلامی اشاره کرده و گفت: یکی از جدیترین اقدامات قدرتهای استکباری در برخورد با جریانهای انقلابی و استقلالطلب و مدافعین حریم ارزشهای اسلامی و ملی، راهاندازی جنگ نرم است؛ از این رو دشمنان امروز مسلمانان تلاش میکنند تا با طرح و برنامههایی نظیر شبکههای ماهوارهای به افکار عمومی نفود کنند و با سیطره کامل فرهنگی و با فروبردن اقشار تحصیلکرده در غفلت، بیخبری و بیتوجهی، زمینه یک استعمار وسیع در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی را فراهم نمایند.
موصوف میگوید: در وضعیت کنونی، تربیت و حضور افسران متدین و متعهد جنگ نرم ضرورتی اجتنابناپذیر به حساب میآید تا در میادین مبارزه، نقشههای خائنانه و دامهای تزویر دشمن را شناسایی و مردم را از نیات شوم استعمار آگاه نمایند. امروز وظایف متدینین، شخصیتهای آگاه و دلسوز و علماء و روحانیت بس خطیر و سنگین است. اگر بیتوجی و غفلت شود دشمن نهایت بهره و استفاده را در جهت اهداف پلیدش خواهد برد.
استعمار و شیوههای آن
حجتالاسلام والمسلمین هاشمی راستی در ادامه به شیوههای خاص استعمار اشاره کرد و اولین شیوه را استعمار کهن یا پیر عنوان کرد و گفت: در این نوع استمعار، قدرتهای سلطهطلب با استفاده از زور و قدرت نظامی، کشورهای دیگر را اشغال کرده و بر آنها حکمرانی نموده و به چپاول سرمایهها و داراییهای ملی آن کشورها پرداختهاند.
هاشمی راستی در تکمیل مطلب فوق اضافه کرد: در این فرایند قدرت و توان نظامی، تهدید سخت، تعیینکننده بوده و لشکرکشیها، کشتار و قتلعامهای بیرحمانه، نشانهی قدرت و توانمندی بیشتر بوده است، چرا که از این طریق سرزمینها فتح میشد و حاکمیت استعمارگران اعمال میگردید. استفاده از این روش تا اواخر قرن پانزدهم ادامه داشته است.
این کارشناس مسائل سیاسی، دومین شیوه را استمعار نو برشمرد و اظهار داشت: این شیوه پس از جنگ جهانی دوم و شکلگیری نظام دوقطبی بینالمللی «ایالات متحده آمریکا» و «اتحاد جماهیر شوروی سابق» ظهور و بروز پیدا کرد. این دو قطب قدرت با توجه به شرایط جدیدی که به وجود آمده بود سعی کردند سیاستهایشان را در برخورد با مستعمرات تغییر دهند، لذا قدرتهای سلطهگر پس از جنگ جهانی دوم با شیوههای کاملا جدید و تغییر در سیاست خارجی از طریق روی کارآوردن حکومتهای دستنشانده و صددرصد وابسته، در طول سالیان دراز مطامع، اهداف و خواستههایشان را دنبال کرده و به دست میآوردند.
وی افزود: بدین ترتیب استعمار کهن جای خودش را به استعمار نو داده و استعمار نو رویکردهای غیرمستقیم را جایگزین رویکردهای مستقیم نمود. در واقع رویکرد اشغال سرزمینها جای خود را به حاکمیتهای وابسته، دستنشانده و تحت امر استعمارگران داد.
مسئول بخش علمای مرکز تبیان در پایان به مهمترین راهکارها و روشهای استعمار نو اشاره کرد و گفت: اشغال نظام سیاسی، اعمال زور پنهان، قدرت امنیتی با استفاده از نیروهای اطلاعاتی، ایجاد وابستگی فرهنگی در جامعه و تشدید تضادها از مهمترین راهکارها و روشهای استعمار نو به شمار میروند.