دامن زدن به گرایش‌های لیبرالیستی غربی، یکی از عوامل عمده فراموشی روزهای تاریخی و ملی در افغانستان می‌باشد و اساساً غربی‌ها تلاش دارند که زیبایی ها و ارزشها را از لحاظ فرهنگی و سیاسی به نفع خود دور بزنند.
به گزارش خبر گزاری آوا، 26 دلو 1367 مصادف با سالروز خروج ارتش سرخ شوروی از افغانستان و پیروزی مجاهدین است، در این روز مردم افغانستان پابرهنه و با غرور در مقابل ابر قدرت شرق که در آن زمان تقریباً نیمی از کشورهای جهان را در اختیار داشت، ایستادند.
زمین گیر شدن شوروی سابق در کشور آنقدر اهمیت دارد که نه تنها افغانستان را از اشغال آزاد کرد بلکه جهان را از خطر کمونیزم بین المللی نیز نجات داد.
بنا بر این میبایست از این روز تاریخی و پر افتخار، دولت و ملت افغانستان مانند مردمک چشم حفاظت کنند، اما متاسفانه برعکس نه تنها که از این روز تجلیل نمیشود که در این اواخر اندک اندک کاملاً به دست فراموشی سپرده شده است.
استاد محمد اکبری یکی از رهبران جهادی در مصاحبه با آوا گفت: شکی نیست که پایمردی و مقاومت مجاهدین افغانستان طی 9 سال و در نهایت شکست شوروی سابق تغییراتی عمده در نظم جهانی و معادلات سیاسی بین المللی به وجود آورد، به این لحاظ باید این روز تاریخی در خاطره ها سپرده شود و این افتخارات به نسل‌های بعدی منتقل گردد.
به باور آقای اکبری اگر افتخارات تاریخی و ملی از افغانستان گرفته شود دیگر چیزی برای این ملت باقی نمیماند، اقتصاد و صنعت درست نداریم تا با قافله بشری همگام شویم و نه هم روی ملت سازی کار شده است تا با هماهنگی کامل دست به دست هم داده کشور را از بحران های موجود نجات بدهیم اگرچه نباید تمام امیدها را قطع کرد اما وضعیت فعلی همین است که دیده می‌شود.
او تاکید کرد که این روز باید به عنوان یک روز پر افتخار و در عین حال عبرت آمیز در اذهان باقی بماند و ملت افغانستان نگذارند که دست های نا پاک وغرض آلود پشت پرده افتخارات ملی را از تاریخ این مملکت پاک کند.
او در پاسخ به اینکه چه عواملی باعث شده است تا روزهای ملی و تاریخی افغانستان زیر لایه های تاریک سیاست های شرق و غرب و پشت پرده های ضخیم بی رحمی‌ها و نا جوانمردی ها پنهان بماند؟ گفت: دو عامل سبب فراموشی افتخارات کشور شده است یکی گرایش‌های لیبرالیستی غربی که هر روز دامن زده می‌شود و دیگری بد عمل کردن مجاهدین بعد از پیروزی است.
به گفته او اساساً غربی‌ها تلاش دارند که زیباییها و افتخارات ملی مردم افغانستان را از لحاظ فرهنگی و سیاسی مانند خود بسازند.
به عقیده او سلطه و حضور سیاسی و نظامی غرب در حقیقت ضد ارزشهاست و میخواهند آنچه به عنوان ارزش در این کشور مطرح است و عظمت اسلام را به نمایش می گذارد را از بین ببرد.
عامل دوم به گفته آقای اکبری بد عمل کردن رهبران مجاهدین بعد از خروج ارتش سرخ می‌باشد و برای همین است که اگر از آنان سوال شود که شما بعد از پیروزی چه کردید جواب قانع کننده و منطقی ندارند، معلوم است که از پیروزی جهاد درست حفاظت نکرده است، لذا کم کم به دست فراموشی سپرده می شود.
قابل یاد آوری است که تاریخ کشور باستانی و کهنسال افغانستان مشحون از فراز و نشیب‌ها، پیروزیها و قربانیهای فرزندان آزادی خواه وطن است که متن آنرا رنگین ساخته است.
افغانستان در دل سده ها مطمح نظر جهانگشایان بوده و پیوسته به جرم موقعیت جغرافیایی ویژه اش میدان زورآزماییهای مستبدان قرار گرفته و زخمهای فراوان از آن بر تن دارد.
مردمان سابق در برابر متجاوزین هم عصرشان نا گزیر بودند برای تحقق داعیه مقدس ملی تمام امکانات و از جمله حیات شان را در پای آن هدیه کنند، آنگونه که امروز یک عده در مقابله با افراطیت و تروریزم چنین مینمایند.
آنها بدین ترتیب نامها و کارنامه های شان را در دل تاریخ وطن جاودانه ساختند و برای نسل‌های بعدی سرمشق گذاشته اند، اما نسل جدید امروز نه تنها از این ارزشها حفاظت نمیکنند بلکه دنبال هر صدای راه افتاده و گاهی افتخارات ملی و دینی را به نفع بیگانگان گویا به هراج می گذارند.
به گزارش خبر گزاری آوا، 26 دلو 1367 مصادف با سالروز خروج ارتش سرخ شوروی از افغانستان و پیروزی مجاهدین است، در این روز مردم افغانستان پابرهنه و با غرور در مقابل ابر قدرت شرق که در آن زمان تقریباً نیمی از کشورهای جهان را در اختیار داشت، ایستادند.
زمین گیر شدن شوروی سابق در کشور آنقدر اهمیت دارد که نه تنها افغانستان را از اشغال آزاد کرد بلکه جهان را از خطر کمونیزم بین المللی نیز نجات داد.
بنا بر این میبایست از این روز تاریخی و پر افتخار، دولت و ملت افغانستان مانند مردمک چشم حفاظت کنند، اما متاسفانه برعکس نه تنها که از این روز تجلیل نمیشود که در این اواخر اندک اندک کاملاً به دست فراموشی سپرده شده است.
استاد محمد اکبری یکی از رهبران جهادی در مصاحبه با آوا گفت: شکی نیست که پایمردی و مقاومت مجاهدین افغانستان طی 9 سال و در نهایت شکست شوروی سابق تغییراتی عمده در نظم جهانی و معادلات سیاسی بین المللی به وجود آورد، به این لحاظ باید این روز تاریخی در خاطره ها سپرده شود و این افتخارات به نسل‌های بعدی منتقل گردد.
به باور آقای اکبری اگر افتخارات تاریخی و ملی از افغانستان گرفته شود دیگر چیزی برای این ملت باقی نمیماند، اقتصاد و صنعت درست نداریم تا با قافله بشری همگام شویم و نه هم روی ملت سازی کار شده است تا با هماهنگی کامل دست به دست هم داده کشور را از بحران های موجود نجات بدهیم اگرچه نباید تمام امیدها را قطع کرد اما وضعیت فعلی همین است که دیده می‌شود.
او تاکید کرد که این روز باید به عنوان یک روز پر افتخار و در عین حال عبرت آمیز در اذهان باقی بماند و ملت افغانستان نگذارند که دست های نا پاک وغرض آلود پشت پرده افتخارات ملی را از تاریخ این مملکت پاک کند.
او در پاسخ به اینکه چه عواملی باعث شده است تا روزهای ملی و تاریخی افغانستان زیر لایه های تاریک سیاست های شرق و غرب و پشت پرده های ضخیم بی رحمی‌ها و نا جوانمردی ها پنهان بماند؟ گفت: دو عامل سبب فراموشی افتخارات کشور شده است یکی گرایش‌های لیبرالیستی غربی که هر روز دامن زده می‌شود و دیگری بد عمل کردن مجاهدین بعد از پیروزی است.
به گفته او اساساً غربی‌ها تلاش دارند که زیباییها و افتخارات ملی مردم افغانستان را از لحاظ فرهنگی و سیاسی مانند خود بسازند.
به عقیده او سلطه و حضور سیاسی و نظامی غرب در حقیقت ضد ارزشهاست و میخواهند آنچه به عنوان ارزش در این کشور مطرح است و عظمت اسلام را به نمایش می گذارد را از بین ببرد.
عامل دوم به گفته آقای اکبری بد عمل کردن رهبران مجاهدین بعد از خروج ارتش سرخ می‌باشد و برای همین است که اگر از آنان سوال شود که شما بعد از پیروزی چه کردید جواب قانع کننده و منطقی ندارند، معلوم است که از پیروزی جهاد درست حفاظت نکرده است، لذا کم کم به دست فراموشی سپرده می شود.
قابل یاد آوری است که تاریخ کشور باستانی و کهنسال افغانستان مشحون از فراز و نشیب‌ها، پیروزیها و قربانیهای فرزندان آزادی خواه وطن است که متن آنرا رنگین ساخته است.
افغانستان در دل سده ها مطمح نظر جهانگشایان بوده و پیوسته به جرم موقعیت جغرافیایی ویژه اش میدان زورآزماییهای مستبدان قرار گرفته و زخمهای فراوان از آن بر تن دارد.
مردمان سابق در برابر متجاوزین هم عصرشان نا گزیر بودند برای تحقق داعیه مقدس ملی تمام امکانات و از جمله حیات شان را در پای آن هدیه کنند، آنگونه که امروز یک عده در مقابله با افراطیت و تروریزم چنین مینمایند.
آنها بدین ترتیب نامها و کارنامه های شان را در دل تاریخ وطن جاودانه ساختند و برای نسل‌های بعدی سرمشق گذاشته اند، اما نسل جدید امروز نه تنها از این ارزشها حفاظت نمیکنند بلکه دنبال هر صدای راه افتاده و گاهی افتخارات ملی و دینی را به نفع بیگانگان گویا به هراج می گذارند.
