مسئولان مراکز آموزشی و فرهنگی در کابل می‌گویند که حملات گروه‌های تروریستی در سال جاری بر مراکز آموزشی و فرهنگی جان بسیاری از افراد تحصیل کرده را گرفته است اما هیچ‌گاه نمی‌تواند مانع فعالیت این مراکز شوند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ علی عارفی، آموزگار یکی از مراکز آموزشی در مورد فعالیت‌های این مراکز بعد از افزایش حملات گروه‌های تروریستی در سال جاری به آوا، گفت که حملات گروه‌های تروریستی به مراکز آموزشی و فرهنگی تاثیرات منفی خود را داشته اما مانع فعالیت این مراکز نشده است.
آقای عارفی خاطرنشان کرد، بعد ازحمله انتخاری بر مرکز آموزشی موعود تعداد زیادی از دانش‌آموزان که از ولایت‌های مختلف برای آموختن علم به کابل آمده بودند دوباره به ولایت‌هایشان برگشتند.
وی با بیان اینکه مسئولین مراکز آموزشی مسئول تامین امنیت دانش آموزان نیستند چون وظایف‌شان آموزش دادن علم است نه تامین امنیت تاکید کرد که حکومت وعده داده بود امنیت مراکز را تامین می‌کند اما با گذشت یک سال این وعده‌ها تحقیق نیافته است.
به اساس گفته‌های این آموزگار، مراکز آموزشی برای تامین امنیت دانش‌آموزان‌شان از یک الی ده نفر محافظ استخدام کرده‌اند و بعضی‌شان به خاطر کمبود بودجه که نتوانسته‌اند محافظ استخدام کنند دروازه‌های مراکزی آموزشی‌شان را بسته کردند.
در سال‌های اخیر بارها گروه‌های تروریستی به مدارس و مراکز علمی فرهنگی در افغانستان حمله کرده و شماری از دانش‌آموزان، دانش‌پژوهان، مربیان و فعالین رسانه‌ای را به کام مرگ فرستاده‌اند، اما حکومت برای تامین امنیت این مراکز هیچ پلان منظمی نسنجیده است.
باید گفت که بزرگترین حمله گروه داعش در سال گذشته بر مرکز فرهنگی اجتماعی تبیان و مرکز آموزشی موعود در غرب کابل صورت گرفت که بیش از صد نفر شهید و زحمی در پی داشت.
طبق آمار سازمان ملل در حدود 66 فیصد مردم افغانستان از سواد بی‌بهره‌اند و 34 فیصد مردم کشور نیز باسوادانی هستند که تنها توانایی خواندن و نوشتن دارند.
در چنین شرایطی اتخاذ برنامه‌های منسجم از سوی حکومت وحدت ملی افغانستان برای تامین امنیت مراکز آموزشی، اجتناب‌ناپذیر است و می‌تواند در رشد علمی کشور بسیار موثر باشد.
در همین حال یکی از دانش‌آموزان به آوا، گفت: از روزی که حمله بر مرکز آموزشی موعود صورت گرفته من با صد ترس و لرز به درس می‌روم.
وی علاوه کرد که حکومت برای تامین امنیت دانش‌آموزان هیچ اقدامی انجام نداده است و مدیران مراکز هم به آن اندازه پول ندارند، که امنیت دانش‌آموزان را به درستی تامین کنند.
این دانش‌آموز ابراز داشت که اگر حکومت برای تامین امنیت دانش‌آموزان اقدام جدی روی دست نگیرد جوانان از آموزش علم دور خواهند ماند.
دور ماندن هزاران دانش آموز از مراکز علمی در افغانستان به دلیل ترس از حملات تروریستی بزرگترین خسارت اجتماعی به این کشور محسوب می‌شود.
باید گفت که رشد علمی و فرهنگی برای توسعه‌ی هر کشوری بسیار مهم است.
علاوه بر این، پیامدهای پایین بودن میزان سواد در افغانستان در بخش‌های مختلف اقتصادی و امنیتی هم بسیار نگران‌کننده است.
در تماسی که با آقای حمید کوهی آمر حوزه 18 داشتیم می‌خواستیم از وی بپرسیم که برای تامین امنیت مراکز آموزشی چه تدابیری سنجیده‌اند که پاسخ وی این بود که ما اجازه مصاحبه با رسانه‌ها را نداریم.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان (آوا)؛ علی عارفی، آموزگار یکی از مراکز آموزشی در مورد فعالیت‌های این مراکز بعد از افزایش حملات گروه‌های تروریستی در سال جاری به آوا، گفت که حملات گروه‌های تروریستی به مراکز آموزشی و فرهنگی تاثیرات منفی خود را داشته اما مانع فعالیت این مراکز نشده است.
آقای عارفی خاطرنشان کرد، بعد ازحمله انتخاری بر مرکز آموزشی موعود تعداد زیادی از دانش‌آموزان که از ولایت‌های مختلف برای آموختن علم به کابل آمده بودند دوباره به ولایت‌هایشان برگشتند.
وی با بیان اینکه مسئولین مراکز آموزشی مسئول تامین امنیت دانش آموزان نیستند چون وظایف‌شان آموزش دادن علم است نه تامین امنیت تاکید کرد که حکومت وعده داده بود امنیت مراکز را تامین می‌کند اما با گذشت یک سال این وعده‌ها تحقیق نیافته است.
به اساس گفته‌های این آموزگار، مراکز آموزشی برای تامین امنیت دانش‌آموزان‌شان از یک الی ده نفر محافظ استخدام کرده‌اند و بعضی‌شان به خاطر کمبود بودجه که نتوانسته‌اند محافظ استخدام کنند دروازه‌های مراکزی آموزشی‌شان را بسته کردند.
در سال‌های اخیر بارها گروه‌های تروریستی به مدارس و مراکز علمی فرهنگی در افغانستان حمله کرده و شماری از دانش‌آموزان، دانش‌پژوهان، مربیان و فعالین رسانه‌ای را به کام مرگ فرستاده‌اند، اما حکومت برای تامین امنیت این مراکز هیچ پلان منظمی نسنجیده است.
باید گفت که بزرگترین حمله گروه داعش در سال گذشته بر مرکز فرهنگی اجتماعی تبیان و مرکز آموزشی موعود در غرب کابل صورت گرفت که بیش از صد نفر شهید و زحمی در پی داشت.
طبق آمار سازمان ملل در حدود 66 فیصد مردم افغانستان از سواد بی‌بهره‌اند و 34 فیصد مردم کشور نیز باسوادانی هستند که تنها توانایی خواندن و نوشتن دارند.
در چنین شرایطی اتخاذ برنامه‌های منسجم از سوی حکومت وحدت ملی افغانستان برای تامین امنیت مراکز آموزشی، اجتناب‌ناپذیر است و می‌تواند در رشد علمی کشور بسیار موثر باشد.
در همین حال یکی از دانش‌آموزان به آوا، گفت: از روزی که حمله بر مرکز آموزشی موعود صورت گرفته من با صد ترس و لرز به درس می‌روم.
وی علاوه کرد که حکومت برای تامین امنیت دانش‌آموزان هیچ اقدامی انجام نداده است و مدیران مراکز هم به آن اندازه پول ندارند، که امنیت دانش‌آموزان را به درستی تامین کنند.
این دانش‌آموز ابراز داشت که اگر حکومت برای تامین امنیت دانش‌آموزان اقدام جدی روی دست نگیرد جوانان از آموزش علم دور خواهند ماند.
دور ماندن هزاران دانش آموز از مراکز علمی در افغانستان به دلیل ترس از حملات تروریستی بزرگترین خسارت اجتماعی به این کشور محسوب می‌شود.
باید گفت که رشد علمی و فرهنگی برای توسعه‌ی هر کشوری بسیار مهم است.
علاوه بر این، پیامدهای پایین بودن میزان سواد در افغانستان در بخش‌های مختلف اقتصادی و امنیتی هم بسیار نگران‌کننده است.
در تماسی که با آقای حمید کوهی آمر حوزه 18 داشتیم می‌خواستیم از وی بپرسیم که برای تامین امنیت مراکز آموزشی چه تدابیری سنجیده‌اند که پاسخ وی این بود که ما اجازه مصاحبه با رسانه‌ها را نداریم.
