در تاریخ، به همان اندازه که مرد متولد گردیده، زن نیز به دنیا گام گذاشته است. اما هیچ زنی به بزرگی فاطمه زهرا(س)، در مسیر تاریخ پا به روی گیتی نگذاشته است که با زندگانی خود، سرمشق سبز برای زندگی بشر گردد.
فاطمه زهرا؛ در طول عمر خود با حضور در صحنه های داغ و پر فراز و فرود زندگی اجتماعی، اقتصادی، اخلاقی، فکری و سیاسی مردم و در اثر تحمل درد و رنج طاقت فرسای بشر، پخته و نمونه شده بود. این حضور و تحمل باعث شده بود که در زندگانی اجتماعی، اخلاقی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی خویش همچنان نمونه بماند.
اگر نگاهی به طول و عرض زندگانی فاطمه زهرا(س) انداخته شود، زنی را مشاهده می کنیم که در درون خانه ی کوچک و محقر خود، آموزشگاهی ساخته بود و شاگردانی داشت که در راستای کمال اخلاقی، فکری، سیاسی؛ و اجتماعی و اقتصادی زیستن آموزش می دید و پرورش می یافت.
زنی به بزرگی معلم صادق و مدیر مدبر، پخته و کارکشته ای وارد عرصه ی آموزش، فرهنگ، اجتماع و سیاست شد که در زمان محدود توانست نه تنها با کار آگاهی بخش و بیدارگر خویش به جامعه ی مرده و بی رمق، آگاهی بدهد و حیات بدمد بلکه موفق شد به عنوان یک زن؛ شاگردانی تربیت و تقدیم جامعه ی ستم زده و در زنجیر نماید که آنها بتوانند در آینده، برای نسل شان صادقانه خدمت کنند که به راستی، تربیت شدگان بزرگی چون امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، زینب کبری(س)، سلمان فارسی و... از آموزشگاه فاطمه زهرا فراغت حاصل کردند و با کمال صداقت و عشق و علاقه به میدان پا گذاشتند و جهت رهایی بشر از قید زنجیر شوم و ویرانگر اعتقادی، اقتصادی، فکری و سیاسی و... حاکم به خدمت آمدند و به مبارزه پرداختند.
همان طوری که فاطمه زهرا(س) در مسیر سرسبز ساختن روش زندگی مردم می کوشید و تلاش کرد تا خط مشی آزادی، انسانیت، عدالت، عزت و عفت مکتب ابراهیمی- محمدی زنده و سرمشق زندگی انسان ها باشد؛ شاگردان تربیت یافته در خانه ی به ظاهر کوچک و در حقیقت بزرگ فاطمه زهرا نیز چه در زمان زندگانی اش و چه بعد از رحلت اش، بزرگترین قهرمانی ها را برای حیات عزتمندانه و نجات سعادتمندانه ی بشر در سراسر جهان و در حد ممکن، انجام دادند.
اما آنچه زیبا جلوه نمود و درخشید، طلوع زنی بود که با طلوع اش، زیبایی زندگی آورد و درس زندگانی داد. درس زندگانی، یعنی درس آزاده اندیشیدن و آزاده زیستن، درس عزتمندانه ماندن و سعادتمندانه رفتن، و آن شخصیتِ بزرگ، فاطمه زهرا(س) می باشد.
ولی دردی که در مسیر زندگانی فاطمه زهرا می توان دید، بسیار بزرگ و جانسوز است. زیرا فاطمه زهرا با تولدش، درد و رنجش نیز شروع شد و در طول عمر کوتاهش، شدت گرفت و در آستانه ی عروج ملکوتی اش، سخت شدید و طاقت فرسا گردید که با همان شدت درد برخاسته از رنج مستضعفین، لبیک حق را پاسخ داد. اما آنچه در این مسیر زیباتر جلوه کرد، شجاعت و شهامت فاطمه زهرا در عین فشار درد و رنجی بود که از ستمگری ستمگران نه بر خود که بر امت اسلام، نسل و در کل بشر ناشی و تحمیل گردیده بود. در این راه، هر چند درد دید و رنج کشید اما همچنان شجاع و قهرمان باقی ماند و تحت تأثیر ابهت دروغین استکبار نرفت. گرچه درد و رنج مردم متأثر ساخته بود ولی متأثر پر رویی ستمگران نگردید.
ما نیز به عنوان رهروان فاطمه زهرا(س)، راهی را برویم و کاری را انجام بدهیم و سیاستی را انتخاب کنیم و فرهنگی را ترسیم کنیم و بالاخره افراد و اجتماعی بسازیم که با آموزه های آموزشگاه فاطمه زهرا(س) سازگاری داشته باشد و آن وقت، راه ما، راه مکتب ماست.
عروج ملکوتی بزرگ بانوی جهان اسلام، قهرمان مبارزه در راه مکتب اسلام و نجات بشر و الگوی زیبا آمدن و زیبا رفتن یک انسان در تاریخ؛ برای همه ی لبیک گویان محمدی- فاطمی مشرب، تسلیت و تهنیت باد!
فاطمه زهرا؛ در طول عمر خود با حضور در صحنه های داغ و پر فراز و فرود زندگی اجتماعی، اقتصادی، اخلاقی، فکری و سیاسی مردم و در اثر تحمل درد و رنج طاقت فرسای بشر، پخته و نمونه شده بود. این حضور و تحمل باعث شده بود که در زندگانی اجتماعی، اخلاقی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی خویش همچنان نمونه بماند.
اگر نگاهی به طول و عرض زندگانی فاطمه زهرا(س) انداخته شود، زنی را مشاهده می کنیم که در درون خانه ی کوچک و محقر خود، آموزشگاهی ساخته بود و شاگردانی داشت که در راستای کمال اخلاقی، فکری، سیاسی؛ و اجتماعی و اقتصادی زیستن آموزش می دید و پرورش می یافت.
زنی به بزرگی معلم صادق و مدیر مدبر، پخته و کارکشته ای وارد عرصه ی آموزش، فرهنگ، اجتماع و سیاست شد که در زمان محدود توانست نه تنها با کار آگاهی بخش و بیدارگر خویش به جامعه ی مرده و بی رمق، آگاهی بدهد و حیات بدمد بلکه موفق شد به عنوان یک زن؛ شاگردانی تربیت و تقدیم جامعه ی ستم زده و در زنجیر نماید که آنها بتوانند در آینده، برای نسل شان صادقانه خدمت کنند که به راستی، تربیت شدگان بزرگی چون امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، زینب کبری(س)، سلمان فارسی و... از آموزشگاه فاطمه زهرا فراغت حاصل کردند و با کمال صداقت و عشق و علاقه به میدان پا گذاشتند و جهت رهایی بشر از قید زنجیر شوم و ویرانگر اعتقادی، اقتصادی، فکری و سیاسی و... حاکم به خدمت آمدند و به مبارزه پرداختند.
همان طوری که فاطمه زهرا(س) در مسیر سرسبز ساختن روش زندگی مردم می کوشید و تلاش کرد تا خط مشی آزادی، انسانیت، عدالت، عزت و عفت مکتب ابراهیمی- محمدی زنده و سرمشق زندگی انسان ها باشد؛ شاگردان تربیت یافته در خانه ی به ظاهر کوچک و در حقیقت بزرگ فاطمه زهرا نیز چه در زمان زندگانی اش و چه بعد از رحلت اش، بزرگترین قهرمانی ها را برای حیات عزتمندانه و نجات سعادتمندانه ی بشر در سراسر جهان و در حد ممکن، انجام دادند.
اما آنچه زیبا جلوه نمود و درخشید، طلوع زنی بود که با طلوع اش، زیبایی زندگی آورد و درس زندگانی داد. درس زندگانی، یعنی درس آزاده اندیشیدن و آزاده زیستن، درس عزتمندانه ماندن و سعادتمندانه رفتن، و آن شخصیتِ بزرگ، فاطمه زهرا(س) می باشد.
ولی دردی که در مسیر زندگانی فاطمه زهرا می توان دید، بسیار بزرگ و جانسوز است. زیرا فاطمه زهرا با تولدش، درد و رنجش نیز شروع شد و در طول عمر کوتاهش، شدت گرفت و در آستانه ی عروج ملکوتی اش، سخت شدید و طاقت فرسا گردید که با همان شدت درد برخاسته از رنج مستضعفین، لبیک حق را پاسخ داد. اما آنچه در این مسیر زیباتر جلوه کرد، شجاعت و شهامت فاطمه زهرا در عین فشار درد و رنجی بود که از ستمگری ستمگران نه بر خود که بر امت اسلام، نسل و در کل بشر ناشی و تحمیل گردیده بود. در این راه، هر چند درد دید و رنج کشید اما همچنان شجاع و قهرمان باقی ماند و تحت تأثیر ابهت دروغین استکبار نرفت. گرچه درد و رنج مردم متأثر ساخته بود ولی متأثر پر رویی ستمگران نگردید.
ما نیز به عنوان رهروان فاطمه زهرا(س)، راهی را برویم و کاری را انجام بدهیم و سیاستی را انتخاب کنیم و فرهنگی را ترسیم کنیم و بالاخره افراد و اجتماعی بسازیم که با آموزه های آموزشگاه فاطمه زهرا(س) سازگاری داشته باشد و آن وقت، راه ما، راه مکتب ماست.
عروج ملکوتی بزرگ بانوی جهان اسلام، قهرمان مبارزه در راه مکتب اسلام و نجات بشر و الگوی زیبا آمدن و زیبا رفتن یک انسان در تاریخ؛ برای همه ی لبیک گویان محمدی- فاطمی مشرب، تسلیت و تهنیت باد!
