حجت الاسلام سید حسن حسینی؛ استاد حوزه علمیه به مناسبت شهادت حضرت امام محمد باقر(ع) در گفتگو با خبرگزاری آوا گفت امام محمد باقر(ع) پنجمین پیشوای شیعیان جهان در زمانی زندگی می کرد که بنی امیه برای بقای قدرت و بنی عباس برای به دست آوردن و قبضه قدرت تلاش می کردند.
تاریخ انتشار :يکشنبه ۲۸ اسد ۱۳۹۷ ساعت ۱۳:۲۱
کد مطلب : 169114
به گزارش آوا، به باور این استاد حوزه علمیه، هرچند درابتدا امام برای فعالیت های علمی و اعتقادی دست باز داشت؛ اما وقتی که وضعیت سیاسی و اجتماعی آرام تر شد و بنی عباس بر اوضاع مسلط گردید، وجود امام برای بقای دولت عباسی خطری جدی محسوب می شد، لذا محدودیت هایی را برای امام وضع کرده و ایشان را تحت نظارت شدید قرار دادند.
به گفته این عالم دینی، نزاع بنی امیه و بنی عباس بالای قدرت آنچنان آنها را مصروف کرده بود که مسائل فرهنگی، علمی و حتی اقتصادی را فراموش کرده بودند و این دوره‌ای طلایی برای امام و پیروانش محسوب می شد.
امام محمد باقر(ع) از چنین فرصتی نهایت بهره را برد و در عرصه توسعه معارف اهلبیت و گسترش علم و دانش، گام‌ها بلندی برداشت و نامش را به شکافنده علوم و بنیانگذار نهضت علمی در تاریخ ثبت کرد.
آقای حسینی علاوه کرد: امام محمد باقر(ع) در علم، زهد، فضیلت و عظمت، سرآمد همه بزرگان بنی هاشم بود، به‌طوری که دوست و دشمن مقام والای علمی و اخلاقی او را تایید و تصدیق می کردند. از آنحضرت به قدری روایات و احادیث در زمینه احکام اسلامی، تفسیر تاریخ اسلام و انواع دیگر علوم به یادگار مانده است که تا آن زمان از هیچیک از فرزندان امام حسن و امام حسین (ع) این مقدار حدیث و روایت به‌جا نمانده بود.
به عقیده حسینی اما آنچه در زندگی علمی امام محمد باقر(ع) مهم و قابل تامل است شیوه مبارزه آنحضرت با کج اندیشی ها و بررسی تمام ابواب فقهی و اعتقادی از دیدگاه اسلام ناب می باشد. امام و شاگردان فرهیخته اش با جدال احسن، منطق نیرومند و استدلال قوی وارد میدان های مناظره و گفتگو می شدند و با توشه ای که از دانش داشتند طرف را قناعت می‌دادند.
به باور آقای حسینی، اندیشه اسلامی امروز با خطری جدی تر از زمان امام باقر رو برو است به خصوص افراط و تفریط که مانند آتش به جان مسلمانان افتاده است و هر روز باعث قربانی شدن انسان‌های بی‌گناه می شود؛ بنابراین فرهیختگان امت اسلامی باید با دیدگاه و موقف واحد این پدیده های شوم فکری را از میان بردارند و مردم جهان را با اصول اسلام آشنا بسازند.
او تاکید کرد همانگونه که امام باقر و امام صادق(ع) و شاگردان شان، گره های سخت شبهات ناشی از اندیشه های انحرافی را باز و اسلام اصیل را به مردم معرفی می کردند، علمای امروز که وارث علم این خاندان می باشند موظف هستند تا شر این تفکرات باطل را از سر مردم کم کنند.
آقای حسینی همچنین اظهار داشت: امام محمد باقر(ع) در زمانی امامت خویش را آغاز کرد که جامعه اسلامی در وضع فرهنگی نابسامانی قرار داشت و گرفتار چالش‌های عمیق عقیدتی و درگیری های مختلف فقهی میان فرق اسلامی شده بود. فروکش کردن تنش های سیاسی پس از واقعه عاشورای سال 61 همچنین شکست برخی احزاب سیاسی، سبب یکپارچگی حاکمیت بنی امیه و دور شدن بسیاری از دانشمندان از صحنه سیاسی شده بود. در این برهه، پیدایش مکتب ها و سبک های مختلف علمی پس از مدت ها رکود، رونق فراوانی به بازار علم بخشیده بود تا بالاخره زمینه یک حرکت گسترده علمی را در زمان امام فراهم کرد.
از سوی دیگر به باور حسینی جریان های حاکم بر جامعه تلاش داشتند تا عترت را از قرآن جدا کنند مانند عصر حاضر که گروه های مرموز ایدئولوژیکی با حملات انتحاری در مکان هایی به نام امامان معصوم(ع) می خواهند دو امانت الهی را از هم جدا کنند.
به گفته این استاد حوزه، همانگونه که امام باقر(ع) وضعیت موجود در زمان خود را به خوبی مدیریت کرد و موقف اهلبیت(ع) را در کنار ثقل اکبر (قرآن کریم) حفظ کرد اندیشمندان اسلامی در شرایط کنونی نیز باید این خط و مسیر را حفظ کنند.
به گفته این عالم دینی، نزاع بنی امیه و بنی عباس بالای قدرت آنچنان آنها را مصروف کرده بود که مسائل فرهنگی، علمی و حتی اقتصادی را فراموش کرده بودند و این دوره‌ای طلایی برای امام و پیروانش محسوب می شد.
امام محمد باقر(ع) از چنین فرصتی نهایت بهره را برد و در عرصه توسعه معارف اهلبیت و گسترش علم و دانش، گام‌ها بلندی برداشت و نامش را به شکافنده علوم و بنیانگذار نهضت علمی در تاریخ ثبت کرد.
آقای حسینی علاوه کرد: امام محمد باقر(ع) در علم، زهد، فضیلت و عظمت، سرآمد همه بزرگان بنی هاشم بود، به‌طوری که دوست و دشمن مقام والای علمی و اخلاقی او را تایید و تصدیق می کردند. از آنحضرت به قدری روایات و احادیث در زمینه احکام اسلامی، تفسیر تاریخ اسلام و انواع دیگر علوم به یادگار مانده است که تا آن زمان از هیچیک از فرزندان امام حسن و امام حسین (ع) این مقدار حدیث و روایت به‌جا نمانده بود.
به عقیده حسینی اما آنچه در زندگی علمی امام محمد باقر(ع) مهم و قابل تامل است شیوه مبارزه آنحضرت با کج اندیشی ها و بررسی تمام ابواب فقهی و اعتقادی از دیدگاه اسلام ناب می باشد. امام و شاگردان فرهیخته اش با جدال احسن، منطق نیرومند و استدلال قوی وارد میدان های مناظره و گفتگو می شدند و با توشه ای که از دانش داشتند طرف را قناعت می‌دادند.
به باور آقای حسینی، اندیشه اسلامی امروز با خطری جدی تر از زمان امام باقر رو برو است به خصوص افراط و تفریط که مانند آتش به جان مسلمانان افتاده است و هر روز باعث قربانی شدن انسان‌های بی‌گناه می شود؛ بنابراین فرهیختگان امت اسلامی باید با دیدگاه و موقف واحد این پدیده های شوم فکری را از میان بردارند و مردم جهان را با اصول اسلام آشنا بسازند.
او تاکید کرد همانگونه که امام باقر و امام صادق(ع) و شاگردان شان، گره های سخت شبهات ناشی از اندیشه های انحرافی را باز و اسلام اصیل را به مردم معرفی می کردند، علمای امروز که وارث علم این خاندان می باشند موظف هستند تا شر این تفکرات باطل را از سر مردم کم کنند.
آقای حسینی همچنین اظهار داشت: امام محمد باقر(ع) در زمانی امامت خویش را آغاز کرد که جامعه اسلامی در وضع فرهنگی نابسامانی قرار داشت و گرفتار چالش‌های عمیق عقیدتی و درگیری های مختلف فقهی میان فرق اسلامی شده بود. فروکش کردن تنش های سیاسی پس از واقعه عاشورای سال 61 همچنین شکست برخی احزاب سیاسی، سبب یکپارچگی حاکمیت بنی امیه و دور شدن بسیاری از دانشمندان از صحنه سیاسی شده بود. در این برهه، پیدایش مکتب ها و سبک های مختلف علمی پس از مدت ها رکود، رونق فراوانی به بازار علم بخشیده بود تا بالاخره زمینه یک حرکت گسترده علمی را در زمان امام فراهم کرد.
از سوی دیگر به باور حسینی جریان های حاکم بر جامعه تلاش داشتند تا عترت را از قرآن جدا کنند مانند عصر حاضر که گروه های مرموز ایدئولوژیکی با حملات انتحاری در مکان هایی به نام امامان معصوم(ع) می خواهند دو امانت الهی را از هم جدا کنند.
به گفته این استاد حوزه، همانگونه که امام باقر(ع) وضعیت موجود در زمان خود را به خوبی مدیریت کرد و موقف اهلبیت(ع) را در کنار ثقل اکبر (قرآن کریم) حفظ کرد اندیشمندان اسلامی در شرایط کنونی نیز باید این خط و مسیر را حفظ کنند.
avapress.net/vdcjvhevxuqemvz.fsfu.html
تگ ها
پربازدیدترین
