اشرف غنی؛ رییس جمهور در دیدار با کمیشنر عالی انگلیس برای پاکستان تاکید کرده که افغانستان حاضر است تا از طریق مذاکرات دولت با دولت همه مسایل را با پاکستان حل کند.
آقای غنی روز چهارشنبه با توماس دریو در ارگ دیدار کرد.
کمیشنر عالی انگلیس برای پاکستان گفت که فراخوان صلح حکومت افغانستان در کنفرانس روند کابل برای طالبان و پاکستان و پیشنهاد مذاکرات دولت با دولت، باعث تغییر مثبت در منطقه شده است.
وی آغاز مذاکرات دولت با دولت میان افغانستان و پاکستان را اقدامی مثبت خواند و اضافه کرد که کشورش از این اقدام استقبال می‌کند و آماده هرگونه همکاری در این زمینه است.
آقای غنی هم گفت: ما حاضر هستیم تا از طریق مذاکرات دولت با دولت همه مسایل را با پاکستان حل کنیم.
وی ایجاد فضای اعتماد میان افغانستان و پاکستان و فراهم‌نمودن زندگی مرفه و با ثبات را برای مردمان دو کشور مهم و اساسی قلمداد کرد.
اظهارات آقای غنی، یکبار دیگر امید ناظران به حل و فصل دایمی یک دعوای حقوقی دیرینه را زنده می کند.
به باور آنها، اصلی ترین مساله مبتلابه در روابط دو کشور افغانستان و پاکستان که سال هاست بر همکاری های معمول میان دو کشور به عنوان دو همسایه که دارای ۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک زمینی هستند، سایه انداخته و مانع شکل گیری یک رابطه عادی و دوستانه بین دو کشور شده، مساله دیورند است.
کارشناسان باور دارند که دیورند هنوز به عنوان یک تابوی غیر قابل نقد و بحث در سیاست رسمی دولت افغانستان، قلمداد می شود.
با وجود آنکه پاکستانی ها بارها به تصریح و تلویح، موضع خود در این زمینه را اعلام و مشخص کرده اند؛ اما دولت های افغانستان در همه زمان ها یا آن را نادیده گرفته و با محافظه کاری و مصلحت اندیشی از کنار آن گذشته اند و یا با حیثیتی کردن مساله و استناد نابخردانه به مواضع و رویه های سلاطین و پادشاهان پیشین کشور، هرگونه گفتگو و مذاکره برای حل مساله دیورند را نفی و رد کرده اند.
این همان چیزی است که از نظر تحلیلگران، همچنان مسایل و مشکلات امنیتی افغانستان را استمرار می بخشد و چه بسا تقویت می کند و برای پاکستان، بهانه های لازم برای دخالت مدام در امور داخلی افغانستان را فراهم می نماید.
راهکار اساسی این مساله این است که در نشست ها و گفتگوهای دولت با دولت که آقای غنی، مبتکر آن است، تابوی مذاکره بر سر دیورند شکسته شود و دوطرف در یک فضای باز و عاری از هرگونه اعمال فشار یا احساس هراس، به بیان شجاعانه و بی پرده مواضع خود، اقدام کنند و راه حل های معقول، عملی و زمان بندی شده را برای حل مرحله به مرحله این معضل، پیدا کنند.
این تنها راه برداشته شدن سایه سلطه پاکستان از فراز امنیت و سیاست افغانستان است.
کابل دیر یا زود در نهایت ناگزیر است به این رهیافت، تن دردهد؛ پس چه زمانی بهتر از اکنون؛ زمانی که دولت وحدت ملی به رهبری آقای غنی، ظاهرا مصمم است «همه مسایل» را با پاکستان حل و فصل کند و زمینه های امنیت، ثبات و رفاه را برای مردمان دو کشور همسایه فراهم سازد.
راه تحقق این ایده نه چندان آرمانگرایانه و عمیقا عملی و قابل دسترس، از دیورند می گذرد. کابل باید تابو و طلسم عدم مذاکره در باره دیورند را بشکند و بر یک تاریخ رویه سیاسی در این رابطه، خط بطلان بکشد.
مذاکرات دولت با دولت، این فرصت را در اختیار سران دو کشور قرار می دهد تا در تصمیمی تاریخی و شجاعانه، از معضل دیرسال دیورند عبور کنند و در سایه این تفاهم، بنیاد رابطه ای نو میان دو همسایه را پایه گذاری نمایند.
در این میان، نقش انگلیس به عنوان عامل اصلی ایجاد این معضل تاریخی را نیز نباید نادیده گرفت.
انگلیس همانگونه که در آن زمان، با خط کشی های استعماری، مبنای یک تنش دیرینه و سنگین میان دو کشور اسلامی و همسایه را گذاشت و به این ترتیب، اجازه نداد تا دو کشور، در سایه صلح و حسن نیت، در کنار همدیگر، زندگی آرام و انسانی را تجربه کنند، اکنون نیز از این توان برخوردار است که یکبار برای همیشه این غده سرطانی را برچیند؛ زیرا لندن هم بر کابل و هم اسلام آباد، نفوذ عمیقی دارد و می تواند با استفاده از این نفوذ، پایه های فتنه ای که خود بنا کرده بود را ویران کند.
این شاید مهم ترین انتظاری است که از توماس دریو؛ کمیشنر عالی انگلیس برای پاکستان در زمان کنونی وجود دارد.
آقای غنی روز چهارشنبه با توماس دریو در ارگ دیدار کرد.
کمیشنر عالی انگلیس برای پاکستان گفت که فراخوان صلح حکومت افغانستان در کنفرانس روند کابل برای طالبان و پاکستان و پیشنهاد مذاکرات دولت با دولت، باعث تغییر مثبت در منطقه شده است.
وی آغاز مذاکرات دولت با دولت میان افغانستان و پاکستان را اقدامی مثبت خواند و اضافه کرد که کشورش از این اقدام استقبال می‌کند و آماده هرگونه همکاری در این زمینه است.
آقای غنی هم گفت: ما حاضر هستیم تا از طریق مذاکرات دولت با دولت همه مسایل را با پاکستان حل کنیم.
وی ایجاد فضای اعتماد میان افغانستان و پاکستان و فراهم‌نمودن زندگی مرفه و با ثبات را برای مردمان دو کشور مهم و اساسی قلمداد کرد.
اظهارات آقای غنی، یکبار دیگر امید ناظران به حل و فصل دایمی یک دعوای حقوقی دیرینه را زنده می کند.
به باور آنها، اصلی ترین مساله مبتلابه در روابط دو کشور افغانستان و پاکستان که سال هاست بر همکاری های معمول میان دو کشور به عنوان دو همسایه که دارای ۱۴۰۰ کیلومتر مرز مشترک زمینی هستند، سایه انداخته و مانع شکل گیری یک رابطه عادی و دوستانه بین دو کشور شده، مساله دیورند است.
کارشناسان باور دارند که دیورند هنوز به عنوان یک تابوی غیر قابل نقد و بحث در سیاست رسمی دولت افغانستان، قلمداد می شود.
با وجود آنکه پاکستانی ها بارها به تصریح و تلویح، موضع خود در این زمینه را اعلام و مشخص کرده اند؛ اما دولت های افغانستان در همه زمان ها یا آن را نادیده گرفته و با محافظه کاری و مصلحت اندیشی از کنار آن گذشته اند و یا با حیثیتی کردن مساله و استناد نابخردانه به مواضع و رویه های سلاطین و پادشاهان پیشین کشور، هرگونه گفتگو و مذاکره برای حل مساله دیورند را نفی و رد کرده اند.
این همان چیزی است که از نظر تحلیلگران، همچنان مسایل و مشکلات امنیتی افغانستان را استمرار می بخشد و چه بسا تقویت می کند و برای پاکستان، بهانه های لازم برای دخالت مدام در امور داخلی افغانستان را فراهم می نماید.
راهکار اساسی این مساله این است که در نشست ها و گفتگوهای دولت با دولت که آقای غنی، مبتکر آن است، تابوی مذاکره بر سر دیورند شکسته شود و دوطرف در یک فضای باز و عاری از هرگونه اعمال فشار یا احساس هراس، به بیان شجاعانه و بی پرده مواضع خود، اقدام کنند و راه حل های معقول، عملی و زمان بندی شده را برای حل مرحله به مرحله این معضل، پیدا کنند.
این تنها راه برداشته شدن سایه سلطه پاکستان از فراز امنیت و سیاست افغانستان است.
کابل دیر یا زود در نهایت ناگزیر است به این رهیافت، تن دردهد؛ پس چه زمانی بهتر از اکنون؛ زمانی که دولت وحدت ملی به رهبری آقای غنی، ظاهرا مصمم است «همه مسایل» را با پاکستان حل و فصل کند و زمینه های امنیت، ثبات و رفاه را برای مردمان دو کشور همسایه فراهم سازد.
راه تحقق این ایده نه چندان آرمانگرایانه و عمیقا عملی و قابل دسترس، از دیورند می گذرد. کابل باید تابو و طلسم عدم مذاکره در باره دیورند را بشکند و بر یک تاریخ رویه سیاسی در این رابطه، خط بطلان بکشد.
مذاکرات دولت با دولت، این فرصت را در اختیار سران دو کشور قرار می دهد تا در تصمیمی تاریخی و شجاعانه، از معضل دیرسال دیورند عبور کنند و در سایه این تفاهم، بنیاد رابطه ای نو میان دو همسایه را پایه گذاری نمایند.
در این میان، نقش انگلیس به عنوان عامل اصلی ایجاد این معضل تاریخی را نیز نباید نادیده گرفت.
انگلیس همانگونه که در آن زمان، با خط کشی های استعماری، مبنای یک تنش دیرینه و سنگین میان دو کشور اسلامی و همسایه را گذاشت و به این ترتیب، اجازه نداد تا دو کشور، در سایه صلح و حسن نیت، در کنار همدیگر، زندگی آرام و انسانی را تجربه کنند، اکنون نیز از این توان برخوردار است که یکبار برای همیشه این غده سرطانی را برچیند؛ زیرا لندن هم بر کابل و هم اسلام آباد، نفوذ عمیقی دارد و می تواند با استفاده از این نفوذ، پایه های فتنه ای که خود بنا کرده بود را ویران کند.
این شاید مهم ترین انتظاری است که از توماس دریو؛ کمیشنر عالی انگلیس برای پاکستان در زمان کنونی وجود دارد.
