همه بوتل‌های آب معدنی، حاوی ذرات کوچک پلاستیکی هستند

به گزارش مانیتورینگ آوا، در بزرگترین تحقیق در نوع خود، ۲۵۰ بوتل که در ۹ کشور مختلف خریداری شده بود، تحت آزمایش قرار گرفت.
 
این بررسی تحت هدایت سازمان خبرنگاری "اورب میدیا" دریافت که به طور متوسط در هر لیتر آب ده ذره پلاستیکی وجود دارد که قطر هر کدام پهن تر از یک موی انسان (بیش از ۱۰۰ میکرون) است.
 
شرکت های تولیدکننده که محصولات آنها آزمایش شد به بی بی سی گفتند که کارخانه های آنها با بالاترین استندرد کار می کنند.
 
این آزمایش ها در دانشگاه ایالتی نیویارک در فردونیا انجام شد.
 
شری میسون؛ استاد کیمیا در این دانشگاهی که این تحلیل ها را انجام داده، گفت: "بوتل بعد از بوتل، مارک بعد از مارک حاوی ذرات پلاستیکی بود."
 
"هدف انگشت‌نما کردن مارک های خاص نیست؛ این آزمایش نشان می دهد که این مشکل همگانی است و پلاستیک به چنان ماده فراگیری در جامعه ما بدل شده که به همه این محصولاتی که مصرف می کنیم راه یافته."
 
در حال حاضر شواهدی دایر بر اینکه قطعات خیلی کوچک پلاستیکی (میکروپلاستیک) زیانبار باشد وجود ندارد؛ اما درک پیامدهای بالقوه آن موضوع بررسی های علمی است.
 
پروفیسور میسون در مورد این نتایج گفت: "ارقامی که می بینیم فاجعه بار نیست؛ اما مایه نگرانی است."
 
کارشناسان گفتند که مردم در کشورهایی که احتمال آلودگی آب لوله کشی در آنها هست باید به استفاده از بوتل های آب ادامه دهند.
 
شرکت های تولیدکننده این محصولات در پاسخ، پافشاری کردند که در تولید محصولات شان عالی ترین استندردهای ایمنی و کیفیت را رعایت می کنند.
 
آنها همچنین به فقدان مقررات نظارت بر میکروپلاستیک ها و شیوه های استندرد تست آنها اشاره کردند.
 
پروفیسور میسون سال پیش در نمونه های آب لوله کشی هم به وجود ذرات پلاستیکی پی برده بود و سایر محققان آنها را در محصولات دریایی، آبجو، نمک دریایی و حتی هوا یافته اند.
 
آکوافینا، داسانی، اویان، نسلی پیور لایف و سن پلگرینو به عنوان محصولات شناخته شده بین المللی و آکوا (اندونزی)، بیسلری (هند)، اپورا (مکزیک)، گرولستاینر (آلمان)، مینالبا (برزیل) و واهاها (چین) به عنوان محصولات ملی در این مطالعه بررسی شدند.
 
شمار ذرات کوچکتر از ۱۰۰ میکرون (هر میکرون یک هزارم میلیمتر) خیلی بیشتر از ذرات بزرگتر از ۱۰۰ میکرون بود یعنی شمار شان به طور میانگین به ۳۱۴ ذره در هر لیتر می رسید.
 
البته ترکیب کیمیایی این گروه از ذرات کوچکتر تایید نشد؛ اما پروفیسور میسون گفت که می توان انتظار داشت اینها هم پلاستیکی باشند.
 
یک سؤال واضح این بود که این پلاستیک چگونه وارد آب می شود؟
 
یک نظریه این است که با توجه به میزان پلیپروپیلین که در تولید در بوتل به کار می رود، ممکن است فرآیند باز کردن در بوتل باعث ریزش آن داخل آب شود.