رئیس جمهور غنی با جیمز متیس؛ وزیر دفاع امریکا در کابل دیدار و در مورد پروسه صلح با طالبان، گفتگو با پاکستان و مبارزه با تروریزم تبادل نظر کرده است.
جیمز متیس، وزیر دفاع امریکا روز سه شنبه در سفری از قبل اعلام نشده به کابل آمد.
در خبرنامه ارگ ریاست جمهوری نیز آمده است که آقای غنی و آقای متیس در مورد پروسه صلح با طالبان، گفتگوی دولت با دولت با پاکستان، مبارزه با تروریزم در افغانستان و منطقه، مبارزه با مواد مخدر و تامین امنیت انتخابات صحبت کرده اند.
وزیر دفاع امریکا دو هفته بعد از اعلام بسته پیشنهادی صلح حکومت افغانستان به گروه طالبان، به کابل سفرکرده است.
خبرگزاری رویترز گزارش داده که آقای متیس پیش از سفرش به خبرنگاران گفته است که نشانه‌هایی از علاقمندی عناصری از گروه طالبان برای بررسی و احتمال گفتگوهای صلح با حکومت افغانستان وجود دارد.
سفر سرزده وزیر دفاع امریکا به کابل، از دید کارشناسان در حساس ترین فصل صلح و جنگ افغانستان صورت می گیرد؛ فصلی که با ارائه طرح صلح اشرف غنی، توپ در زمین طالبان است و این گروه باید انتخاب کند که همچنان به جنگ ادامه می دهد یا به فراخوان صلح کابل، لبیک می گوید و بر اساس قواعدی که اشرف غنی و امریکا نوشته اند، وارد بازی می شود.
این مهم به ویژه از این حیث اهمیت دارد که با گرم تر شدن هوا، طالبان باید در باره آغاز یا عدم آغاز عملیات بهاری خود، تصمیم گیری کنند. طبق سنت های سال های اخیر، این گروه همه ساله با گرم تر شدن هوا، تنور جنگ را نیز داغ تر کرده و کشتارهای سهمگین و مهیبی را بر مردم و دولت افغانستان، تحمیل کرده اند.
از این منظر، سفر وزیر دفاع امریکا به کابل، ظاهرا با این پیام، صورت می گیرد که طالبان راهی جز صلح ندارند؛ زیرا از مسیر جنگ، به پیروزی نمی رسند.
سکوت معنادار شورای رهبری طالبان در برابر فراخوان صلح اشرف غنی نیز افغانستان و امریکا را امیدوار و خوشبین کرده است که طالبان، سرانجام به این فراخوان، پاسخ مثبت دهند و به روند صلح بازگردند.
این خوش بینی اما در رویه عملی طالبان به چشم نمی خورد. نیروهای طالبان طی روزهای اخیر، حمله خونینی را در برخی شهرها و ولسوالی های کشور، راه اندازی کرده اند.
کشتارهای فاجعه بار نیروهای امنیتی در فراه، سقوط ولسوالی اناردره به دست آن گروه، کشتار نیروهای ارتش ملی در نیمروز و تدارک یک حمله ناکام بر شهر لشکرگاه؛ مرکز ولایت هلمند را می توان از جمله اقدامات بزرگ طالبان در عرصه جنگ، پس از اعلام فراخوان صلح اشرف غنی در نشست روند کابل ۲ برشمرد.
آگاهان می گویند که علیرغم سکوت رسمی رهبری طالبان در برابر طرح صلح اشرف غنی، این گروه به صورت تلویحی، پاسخ این فراخوان را در عرصه جنگ داده اند؛ اما به باور آنها تجربه نشان داده است که این اقدامات طالبان، نمی تواند عزم دولت کابل برای صلح با آن گروه را مخدوش و متزلزل سازد.
با این حال، کارشناسان می گویند که سفر وزیر دفاع امریکا به کابل در شرایط کنونی، به معنای آن است که امریکا از مفاد طرح اشرف غنی، کاملا حمایت می کند.
از این منظر، او اگرچه وزیر دفاع ایالات متحده است؛ اما در این مورد خاص، پیش از آنکه آمر جنگ باشد، مأمور صلح است؛ صلحی که طالبان می خواهند ابتدا میان آن گروه و امریکا برقرار شود؛ اما واشنگتن اصرار می ورزد که طرف اصلی گفتگوهای صلح با طالبان، دولت افغانستان است.
این اما همه ماجرا نیست. یک بخش بزرگ مشکل، روابط پیچیده و پرتنش امریکا با پاکستان است.
تا زمانی که امریکا راهی میانه و معقول برای مدیریت این بحران، پیدا نکرده، هرگونه تلاش صلح با طالبان، از نظر کارشناسان، محکوم به شکست خواهد بود.
طالبان، پیاده نظام پاکستان هستند و اسلام آباد از این گروه، به منظور اهرم فشاری برای تحمیل و تعمیم سلطه خود بر افغانستان، استفاده می کند. در صورت آغاز مذاکرات صلح نیز انتظار می رود که مهم ترین رؤوس خواسته های طالبان را منافع و اهداف استراتژيک پاکستان، تشکیل دهد.
با این حساب، امریکا و افغانستان نمی توانند در هرگونه مطالبه و فراخوان صلح با طالبان، پاکستان را نادیده بگیرند.
جیمز متیس، وزیر دفاع امریکا روز سه شنبه در سفری از قبل اعلام نشده به کابل آمد.
در خبرنامه ارگ ریاست جمهوری نیز آمده است که آقای غنی و آقای متیس در مورد پروسه صلح با طالبان، گفتگوی دولت با دولت با پاکستان، مبارزه با تروریزم در افغانستان و منطقه، مبارزه با مواد مخدر و تامین امنیت انتخابات صحبت کرده اند.
وزیر دفاع امریکا دو هفته بعد از اعلام بسته پیشنهادی صلح حکومت افغانستان به گروه طالبان، به کابل سفرکرده است.
خبرگزاری رویترز گزارش داده که آقای متیس پیش از سفرش به خبرنگاران گفته است که نشانه‌هایی از علاقمندی عناصری از گروه طالبان برای بررسی و احتمال گفتگوهای صلح با حکومت افغانستان وجود دارد.
سفر سرزده وزیر دفاع امریکا به کابل، از دید کارشناسان در حساس ترین فصل صلح و جنگ افغانستان صورت می گیرد؛ فصلی که با ارائه طرح صلح اشرف غنی، توپ در زمین طالبان است و این گروه باید انتخاب کند که همچنان به جنگ ادامه می دهد یا به فراخوان صلح کابل، لبیک می گوید و بر اساس قواعدی که اشرف غنی و امریکا نوشته اند، وارد بازی می شود.
این مهم به ویژه از این حیث اهمیت دارد که با گرم تر شدن هوا، طالبان باید در باره آغاز یا عدم آغاز عملیات بهاری خود، تصمیم گیری کنند. طبق سنت های سال های اخیر، این گروه همه ساله با گرم تر شدن هوا، تنور جنگ را نیز داغ تر کرده و کشتارهای سهمگین و مهیبی را بر مردم و دولت افغانستان، تحمیل کرده اند.
از این منظر، سفر وزیر دفاع امریکا به کابل، ظاهرا با این پیام، صورت می گیرد که طالبان راهی جز صلح ندارند؛ زیرا از مسیر جنگ، به پیروزی نمی رسند.
سکوت معنادار شورای رهبری طالبان در برابر فراخوان صلح اشرف غنی نیز افغانستان و امریکا را امیدوار و خوشبین کرده است که طالبان، سرانجام به این فراخوان، پاسخ مثبت دهند و به روند صلح بازگردند.
این خوش بینی اما در رویه عملی طالبان به چشم نمی خورد. نیروهای طالبان طی روزهای اخیر، حمله خونینی را در برخی شهرها و ولسوالی های کشور، راه اندازی کرده اند.
کشتارهای فاجعه بار نیروهای امنیتی در فراه، سقوط ولسوالی اناردره به دست آن گروه، کشتار نیروهای ارتش ملی در نیمروز و تدارک یک حمله ناکام بر شهر لشکرگاه؛ مرکز ولایت هلمند را می توان از جمله اقدامات بزرگ طالبان در عرصه جنگ، پس از اعلام فراخوان صلح اشرف غنی در نشست روند کابل ۲ برشمرد.
آگاهان می گویند که علیرغم سکوت رسمی رهبری طالبان در برابر طرح صلح اشرف غنی، این گروه به صورت تلویحی، پاسخ این فراخوان را در عرصه جنگ داده اند؛ اما به باور آنها تجربه نشان داده است که این اقدامات طالبان، نمی تواند عزم دولت کابل برای صلح با آن گروه را مخدوش و متزلزل سازد.
با این حال، کارشناسان می گویند که سفر وزیر دفاع امریکا به کابل در شرایط کنونی، به معنای آن است که امریکا از مفاد طرح اشرف غنی، کاملا حمایت می کند.
از این منظر، او اگرچه وزیر دفاع ایالات متحده است؛ اما در این مورد خاص، پیش از آنکه آمر جنگ باشد، مأمور صلح است؛ صلحی که طالبان می خواهند ابتدا میان آن گروه و امریکا برقرار شود؛ اما واشنگتن اصرار می ورزد که طرف اصلی گفتگوهای صلح با طالبان، دولت افغانستان است.
این اما همه ماجرا نیست. یک بخش بزرگ مشکل، روابط پیچیده و پرتنش امریکا با پاکستان است.
تا زمانی که امریکا راهی میانه و معقول برای مدیریت این بحران، پیدا نکرده، هرگونه تلاش صلح با طالبان، از نظر کارشناسان، محکوم به شکست خواهد بود.
طالبان، پیاده نظام پاکستان هستند و اسلام آباد از این گروه، به منظور اهرم فشاری برای تحمیل و تعمیم سلطه خود بر افغانستان، استفاده می کند. در صورت آغاز مذاکرات صلح نیز انتظار می رود که مهم ترین رؤوس خواسته های طالبان را منافع و اهداف استراتژيک پاکستان، تشکیل دهد.
با این حساب، امریکا و افغانستان نمی توانند در هرگونه مطالبه و فراخوان صلح با طالبان، پاکستان را نادیده بگیرند.
