رکس تیلرسون، وزیر خارجه امریکا می گوید:" تامین صلح و ثبات در افغانستان ، نگهبانی از امریکاست و این کشور اجازه نمی‌دهد که تروریستان در افغانستان دوباره قدرت بگیرند. "
در سالهای گذشته طالبان پیشرفت‌های قابل توجهی در افغانستان داشته، ساحه نفوذشان را گسترش داده‌اند و در بعضی از مواقع نیروهای امنیتی افغانستان نتوانسته‌اند مانع گسترش ساحه‌ی نفوذ این گروه شوند.
این بار امریکا رویکرد سرکوب طالبان را در افغانستان روی دست گرفته است. پیام ما به طالبان این است که شما را به عقب خواهیم راند و اجازه دوباره قدرت گرفتن را به شما نخواهیم داد.
رییس جمهوری امریکا می‌خواهد که وضعیت را در افغانستان "تغییر بدهد و نیروهای امریکایی مطابق وضعیت جنگی در افغانستان فرستاده خواهند شد و در مورد شمار آنان فرماندهان نظامی امریکایی که در افغانستان حضور دارند تصمیم می‌گیرند. "
آگاهان اما از زاویه متفاوت با زاویه دید امریکایی ها به طرح و راهبرد جدید ترامپ در باره افغانستان نگاه می کنند.
آنان بر این باورند که در پشت این کلمات صلح و ثبات جویانه مقامات کاخ سفید برای افغانستان، چهره دیگری از آنها قرار دارد؛ چهره ای که پرده از عوام فریبی مقامات پنتاگون برداشته و نیات واقعی آنها در سیاست خارجی شان نسبت به افغانستان و منطقه آشکار می سازد.
وزیر خارجه ایالات متحده امریکا در راهبرد به اصطلاح جدید دولت ترامپ نسبت به قضیه کشور ما به صراحت می گوید که امریکا اجازه نمی دهد تروریستان بار دیگر در افغانستان به قدرت برسند و این سخن از تناقض آشکاری با عملکرد مقامات نظامی امریکا در افغانستان رنج می برد؛ چرا که بر اساس گزارشات مستند و واقعی، امریکایی ها از حدود چهار سال به این سو به عملی کردن پالیسی جدیدی در افغانستان روی آورده اند و آن تجهیز و تقویت گروه تروریستی داعش در این کشور است.
آگاهان می گویند در اینکه طالبان به مهره سوخته ای برای دولت امریکا تبدیل شده است، جای تردید نیست. از سوی دیگر رهبری طالبان در طول سالهای حضور نیروهای امریکایی در افغانستان، همواره به دست مقامات پاکستانی بوده که این برای سران کاخ سفید چندان خوشایند نبوده و نیست و برای همین امریکایی دنبال یک گروه بدیل در افغانستان هستند تا آن گروه را جایگزین طالبان کنند؛ طالبانی که حرف شنوی از پاکستان دارند و امریکایی ها را دشمن خود فرض کرده اند؛ حال انکه گروه جایگزین آنان که عبارت از داعش باشد، ساخته و پرداخته دست امریکایی ها بوده و طبیعتاً گوش به فرمان آنها نیز خواهند بود.
بناء، چنانچه وزیر امور خارجه امریکا ادعا می کند، به رغم آن ادعاها، صلح و ثباتی در افغانستان رخ نخواهد نمود؛ تنها شکل جنگ و ناامنی در این کشور تغییر می کند؛ به این معنی که طالبان ناچار می شوند تا صحنه را خالی کنند و گروه جانی تر از آنها و صد البته با کمک و طرح و پلان امریکایی ها در افغانستان روی کار بیایند؛ گروه سفاک و جاهلی بنام داعش که اگر چه خاستگاه و راستگاهی تا کنون در افغانستان نداشت، اما با کمک ایالات متحده امریکا و سعی و تلاش متحدان آن در منطقه، اینک در حال فربه شدن و تبدیل شدن به گروه بزرگ تروریستی است که قرار است به عنوان حافظ منافع امریکایی ها نه تنها در افغانستان که ساحه نفوذ و فعالیت های تروریستی و خرابکارانه شان در کل منطقه به خصوص تا آسیای مرکزی و میانه نیز گسترش یابد.
از نظر آگاهان تغییری که وزیر امور خارجه امریکا البته با توجه به اظهارات ترامپ از آن سخن می گوید نیز چیزی جز جایگزینی نیروهای تروریستی داعش بجای طالبان در افغانستان نیست. از نظر کارشناسان استراتژی جدید ترامپ برای افغانستان در واقع چیزی جز توطئه جدید برای این کشور نیست و در صورت تطبیق، تردیدی وجود ندارد که اوضاع امنیتی در افغانستان را وخیم تر از هر زمان دیگری خواهد کرد.
آگاهان می گویند سرکوب طالبان در صورتی برای افغانستان و دولت و مردم آن مفید و مثمر است که به تقویت و تجهیز گروه بدتر از آنان یعنی داعش نینجامد؛ و گر نه برای مردم افغانستان چه سودی دارد که از شر یک دشمن نجات یافته و در دام دشمن خونی و وحشی تر از دشمن نخستین گرفتار شوند.
لذا آگاهان دلسوز برای مردم و کشور از دولت وحدت ملی توقع دارند تا هوشیارانه و محتاطانه با راهبرد جدید دولت ترامپ در باره کشور و مردم خود شان برخورد کنند و مراقب باشند چیزی را نخوانده و نفهمیده امضا نکنند؛ تا مبادا چون بستن پیمان راهبردی با امریکا برای یکبار دیگر دچار خبط و خطا نشوند؛ پیمانی که هیچ سودی برای دولت و ملت افغانستان نداشته و ندارد و تنها فایده آن مشروعیت بخشیدن به حضور طولانی و بی ثمر و حتی پر خطر نیروهای امریکایی در افغانستان بوده و هست.
سرانجام اینکه مقامات امریکایی نسبت به ادعای شان مبنی بر آنکه صلح و ثبات در افغانستان به نفع امریکا می باشد، صادق نیستند؛ چرا که اگر چنین بود و امریکایی ها به واقع به دنبال برقراری صلح و امنیت در افغانستان بودند، ۱۷ سال زمان کمی نیست و اگر چنین اراده ای بود، آنان در همان سالهای آغازین حضور خویش در افغانستان به این مهم دست پیدا می کردند.
اما واضح است که ایالات متحده به دنبال منافع تعریف شده اش در افغانستان و منطقه است و این منافع در شرائط فعلی جز با ایجاد جنگها و خلق بحرانها در افغانستان و منطقه برای امریکا میسر نمی شود.
کریم‌محمدی
