ضمیر کابلوف؛ نماینده ویژه روسیه برای افغانستان، ماموریت نظامی امریکا در افغانستان را "ناکام" خوانده و گفته است که نیروهای امریکایی باید افغانستان را ترک کنند.
آقای کابلوف در گفت‌و‌گو با روزنامه روسی ایزوستیا همچنین گفته که هرچند روسیه در گذشته مشکلی با حضور نیروهای امریکا در افغانستان نداشت؛ اما با توجه به "ناکامی" ماموریت نظامی این کشور، آنها باید افغانستان را ترک کنند.
او افزوده که هدف حضور نیروهای امریکایی در افغانستان جلوگیری از تبدیل شدن این کشور به پناهگاه امن برای تروریست‌های بین‌المللی بوده؛ اما پس از بیش از یک‌ونیم دهه حضور آنها، افغانستان به "نیمه‌ماشین جوجه‌کشی تروریست‌ها" تبدیل شده است.
این اظهارات در حالی مطرح می شود که کاخ سفید بازنگری راهبرد نظامی امریکا در افغانستان را روی دست گرفته است.
نماینده ویژه روسیه برای افغانستان گزارش‌های مبنی بر جایگزینی ارتش امریکا با سربازان قراردادی را "بی‌معنی" خوانده و گفته است:"سربازان قراردادی به راحتی فرار خواهند کرد. آنها برای پول می‌جنگند، پس چگونه میتوانند با طالبان جنگ کنند؟"
کارشناسان هم می گویند که امریکا در افغانستان، شکست خورده است. خود امریکایی ها هم این برداشت را قبول دارند و دیگر هیچ تلاشی برای توجیه یا پنهان کردن آن نمی کنند. فرماندهان نظامی امریکا از «بن بست» سخن می گویند؛ چیزی که از دید ناظران، معنای دیگر «شکست» است؛ یعنی امریکا راهی برای پیروزی ندارد.
سناتوران ارشد امریکایی از جمله جان مکین هم اعتقاد دارند که امریکا در جنگ افغانستان «شکست» خورده و دستیابی به پیروزی در کوتاه مدت، ممکن نیست.
به نظر می رسد که همین وضعیت، دولت ترامپ را در تدوین استراتژي جدید در قبال جنگ افغانستان، دچار بن بست و سردرگمی کرده است. آنها از علامت زدن گزینه «خروج» تا «خصوصی سازی جنگ» همه انتخاب ها را روی میز قرار داده اند؛ اما هنوز به نتیجه مشخصی نرسیده اند. این یعنی عمق و ابعاد شکست امریکا در جنگ افغانستان، بسیار گسترده تر از آن است که تصور می شود.
با توجه به این مسایل، به باور صاحب نظران، ضمیر کابلوف درست می گوید که امریکا در جنگ با تروریزم در افغانستان، نه تنها ناکام مانده؛ بلکه دخالت و حضور نظامی امریکا و هم پیمانانش، اکنون افغانستان را به نیمه ماشین تولید تروریزم، بدل کرده است؛ موضوعی که در صورت استمرار حضور نظامی امریکا، انتظار می رود، بدتر و پیچیده تر شود و به بازتولید تروریزم و گسترش ابعاد و دامنه جنگ به مناطق امن کشور، کمک کند.
با این حال، این پرسش همچنان جدی است که چرا روس ها خواستار خروج کامل امریکا از افغانستان هستند؟
این پرسش به این دلیل، مطرح می شود که پیش از این، روسیه از حضور نظامی امریکا در چارچوب قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل، حمایت می کرد و بارها نسبت به تبعات خطرناک ترک افغانستان از سوی امریکا، هشدار داده بود.
بنابراین، پیشنهاد خروج کامل امریکا از افغانستان، آیا به معنای آن است که روسیه، به جایگزین بعدی امریکا در افغانستان نیز فکر کرده است؟ آیا روس ها اکنون اطمینان دارند که شرایط پس از خروج امریکا، بدتر از آنچه اکنون هست، نخواهد شد؟ تروریزم، مواد مخدر و بی ثباتی سیاسی جاری که در زمان سلطه و حضور امریکا، روز به روز، گسترده تر می شود، پس از خروج امریکا، چه سرنوشتی پیدا خواهند کرد؟
اینها پرسش ها و مسایلی جدی و عمیق هستند که در برابر آینده افغانستان قرار دارند.
بعید است روسیه کنونی، آماده باشد که اشتباه تاریخی اش را بار دیگر تکرار کند و تلاش نماید جای امریکا در افغانستان را بگیرد. با این حال، نمی توان انکار کرد که روس ها در سال های اخیر، به نحوی ملموس، مشغول تقویت قدرت و نفوذ خود در افغانستان بوده اند. آخرین مورد از این تلاش را می توان در برقراری ارتباطات نزدیک میان روسیه و طالبان، ارزیابی کرد.
آیا روسیه می خواهد با خروج امریکا، به دولتی با مشارکت قدرتمندانه طالبان، کار کند؟
بعید نیست. ضمن آنکه نباید از نظر دور داشت که اکنون زمان غلبه یکجانبه بلوک های غربی و شرقی قدرت بر سرنوشت ملت های منطقه، پایان یافته و با ظهور قدرت های نوظهور دیگر، هرگونه تحول و تغییر سیاسی در هریک از واحدهای سیاسی جهان، مستلزم تضمین مشارکت و تأمین منفعت همه طرف هایی است که خواستار سهمی مشروع و منطقی در روند مدیریت رویدادهای جهانی هستند.
افغانستان هم از این قاعده مستثنی نیست.
