شرکت خصوصی نظامی"بلک واتر" به دونالد ترامپ پیشنهاد کرده تا ماموریت نظامی امریکا در افغانستان را به این شرکت بسپارد.
ایریک پرنس؛ بنیان‌گذار شرکت بلک واتر، گفته است که این شرکت علاقمند است که حدود پنج هزار قراردادی نظامی خصوصی را به جای سربازان امریکایی، برای آموزش و کمک با نیروهای امنیتی افغانستان بفرستد.
آقای پرنس گفته است که با خصوصی سازی ماموریت نظامی در افغانستان، هزینه نظامی امریکا در افغانستان از ۴۵ میلیارد دالر در سال به ده میلیارد دالر کاهش خواهد یافت.
دونالد ترامپ هم اکنون سرگرم بررسی استراتژی جدید در افغانستان است و آقای ترامپ از وضعیت ادامه جنگ در افغانستان رضایت ندارد.
چندی پیش، وزیر خارجه امریکا گفت که دونالد ترامپ درمورد ادامه جنگ افغانستان سؤالهای سختی را می پرسد و مایل نیست آنچه که نظامیان امریکایی در افغانستان انجام میدهند، ادامه یابد.
دولت امریکا در گذشته نیز از شرکت خصوصی بلک واتر در جنگ عراق نیز به شکل گسترده کار گرفته است.
قبل از آنکه رسما چنین پیشنهادی از سوی شرکت بلک واتر مطرح شود، گمانه زنی هایی در باره احتمال خصوصی سازی جنگ افغانستان مطرح شده بود.
به باور کارشناسان، دونالد ترامپ، طرفدار خصوصی شدن جنگ است؛ زیرا در آن صورت نه تنها دیگر مجبور نیست که به گزینه افزایش نیروهای نظامی ارتش امریکا در افغانستان، فکر کند؛ بلکه از سوی دیگر، می تواند میلیاردها دالر از هزینه های طولانی ترین جنگ تاریخ ایالات متحده نیز بکاهد.
این برای رییس جمهوری تجارت پیشه امریکا که به همه چیز نگاه اقتصادی و سوداندیشانه دارد، به شدت وسوسه کننده و هیجان انگیز است.
به باور تحلیلگران، از دلایل مهم تأخیر در اعلام استراتژي تازه امریکا در باره افغانستان نیز یکی همین مورد است؛ زیرا در حالی که ترامپ و معاونان و مشاوران او از جمله دامادش، با این ایده موافق هستند، فرماندهان ارشد پنتاگون، با آن مخالفت می کنند.
دلایل طرفداری و مخالفت هردو جریان نیز تقریبا مشخص است: ترامپ و تیم او، به این مساله، نگاهی اقتصادی دارند و می گویند چرا باید در جنگی سرمایه گذاری کنیم که ۱۷ سال طول کشیده، میلیاردها دالر هزینه برداشته، روز به روز به سمت شکست و سقوط در پرتگاه به پیش می رویم و هیچ افقی از پیروزی نیز در آن هویدا نیست؟
آنها معتقد اند که اگر نمی توان پرونده این جنگ را به صورت آنی و ابتدا به ساکن بست و افغانستان را به حال خود رها کرد، دست کم این راه وجود دارد که از هزینه های آن بکاهیم و مسؤولیت اصلی جنگ را بر دوش گروه هایی بار کنیم که حاضر اند در برابر دریافت پول کم، اهداف سلطه گرانه امریکا را در افغانستان، تحقق بخشند.
از جانب دیگر، به عقیده هواداران این ایده، واگذاری جنگ به شرکت های امنیتی خصوصی، از بار و هزینه حقوقی و سیاسی جنگ هم می کاهد و دولت ترامپ را در خصوص مأموریت افغانستان، تحت فشار افکار عمومی، جامعه بین المللی و سازمان های حقوق بشری قرار نمی دهد؛ زیرا همه مسؤولیت، بر دوش شرکت های خصوصی امنیتی خواهد بود که عمدتا از عناصر تبهکار، مجرمان خطرناک و افراد غیر مسؤولی تشکیل شده که هیچ تعهد حقوقی و اخلاقی در برابر نظم و قواعد بین المللی و ارزش های ملی کشورهای محل مأموریت ندارند.
با این حساب، از دید آنها گزینه خصوصی سازی جنگ برای امریکا پیامدهای مثبت و مطلوبی دارد و باید آن را به کار بست.
با این حال، به باور منتقدان، خصوصی شدن جنگ، به هیچ عنوان به نفع افغانستان نیست؛ زیرا در آن صورت دیگر کابل نمی تواند حتی در مقیاس محدودی که اکنون می تواند، واشنگتن را به دلیل عدم تعهد به پیمان های امنیتی و استراتژيک و مسؤولیت اش در کمک به دولت و مردم افغانستان، تحت فشار قرار دهد.
نکته دیگر این است که شرکت های خصوصی امنیتی به ویژه بلک واتر که بدنام ترین، خشن ترین و غیر مسؤول ترین شرکت امنیتی طرف قرارداد با ارتش امریکا است، آنگونه که در عراق نشان داد، هرگز به قوانین ملی و قواعد بین المللی وفادار نخواهد بود و پیش بینی می شود این امر به بازگشت دوباره هرج و مرج و کشتارهای بی هدف غیر نظامیان و... در افغانستان منجر شود.
با این حال، صاحب نظران می گویند که امریکا در گذشته نشان داده که تنها به گزینه هایی اولویت می دهد که منافع و اهداف راهبردی خود آن کشور را در افغانستان تحقق بخشد. برای آن کشور مهم نیست که افغانستان چه می خواهد و یا چه چیزی به نفع امنیت و صلح و حاکمیت ملی افغانستان است.
از سوی دیگر، تصور هم نمی شود که کابل در تصمیم نهایی امریکا برای هدایت جنگ در افغانستان، نقش تعیین کننده و مؤثری داشته باشد.
