مسوولین در اداره معارف غور می‌گویند که به سوانح و منظوری معلمین این ولایت رسیدگی شده اما با آن‌هم تعدادی از معلمین در ولسوالی‌های ناامن سوانح و منظوری ندارند.
به گزارش خبرگزاری صدای افغان(آوا)، بر اساس سندی که به خبرنگار آوا رسیده، حدود ۱۱۱۱ معلم در ولایت غور ارزیابی شده اما سوانح‌شان در معارف این ولایت درج نشده است.
در این سند آمده که این وضع سال‌هاست که در غور حکم‌فرماست و تاکنون برنامه ای برای رسیدگی آن روی دست گرفته نشده است.
در این سند نگاشته شده که تعداد ۲۰ تن به صنف دهم مقرر شدند، اما منظوری و سوانح تحصیلی ندارند.
همچنین برخی از معلمین سه تا چهار خلص سوانح دارند اما منظوری ندارند.
به نقل از سند ذکر شده، تا کنون هیچ سندی جهت تبدیلی استادان مکتب‌های غور به وزارت معارف کشور ارسال نشده‌است.
"شاه‌محمود شهاب" سخنگوی معارف غور به خبرنگار آوا گفت که در حال حاضر دو هزارو دوصد بست معلم کمبود دارند ولی تا هنوز از طرف وزارت معارف بستی برای این ولایت در نظر گرفته نشده است.
شهاب افزود که در حال حاضر هزاروپنج‌صد تن معلم در معارف غور بصورت حق‌الزحمه کار می‌کنند و تا هنوز کارهای‌شان برای استخدام رسمی طی مراحل نشده است.
وی خاطرنشان ساخت که در گذشته بسیاری از معلمین سوانح ومنظوری نداشتند و اگر یک یا چندین سوانح هم داشتند حکم منظوری برای‌شان صادر نشده بود اما اکنون موجودیت این مشکلات را در معارف غور رد می‌کند.
او تصریح کرد که اداره معارف دایکندی به این مشکلات رسیدگی کرده و اسناد کاری این معلمین را در طی مراحل به پایان رسانده‌اند و هیچ مشکلی در پرونده‌های‌شان وجود ندارد.
وی اذعان داشت که معلمین ولسوالی‌های پسابند، دولینه، شهرک و چهارسده از این امر مستثنا بوده و تاکنون اسناد منظوری‌شان تکمیل نگردیده است.
سخنگوی معارف غور تصریح کرد که تنها دلیل آن عدم کنترل حکومت در آن مناطق بوده که باعث ناامنی شده و معلمین نتوانستند که اسناد اداری خویش را تکمیل نمایند.
وی اظهار داشت که علاوه بر ناامنی، اختلاف‌های ذات‌البینی نیز یکی از موانع تکمیل نشدن پرونده معلمین در این ولسوالی‌ها عنوان می‌شود.
او تاکید کرد که هرگاه موانع ذکر شده از راه معارف برداشته شود در زودترین فرصت اسناد کاری معلمین با طی مراحل رسیدگی خواهد شد.
گفتنی است یکی از دلیل‌هایی که در مکاتب دولتی و خصوصی استادان خیالی وجود دارد، بخاطر عدم تفتیش و ارزیابی مناسب از مکتب‌هاعنوان شده‌است.
باید گفت بیشتر دانش آموزان در مکتب‌های خصوصی و دولتی افغانستان و غرب کشور از موجودیت استادان خیالی و غیر مسلکی ابراز نگرانی می‌کنند.
