سفارت و کنسولگری های افغانستان به خصوص در ایران دادن پاسپورت را منوط به داشتن تذکره از سوی مهاجرین نموده است این در حالی است که هیچ ساز و کار مناسبی در این رابطه که در خور وضعیت اقتصادی مهاجرین باشد اتخاذ نگردیده است.
در این رابطه مرکز تبیان سال گذشته بیانیه ای صادر کرد و از دولت افغانستان خواست تا در این رابطه به فکر راهکار ساده و به نفع مهاجرین باشد اما این مشکل همچنان حل نا شده باقی مانده و مسولین مربوطه افغانستان مرتب از توزیع پاسپورت الکترونیکی برای مهاجرین حرف می زنند.
حسینی مزاری که همواره پیگیر حقوق مهاجرین افغانی بوده، در گفتگویی با خبرگزاری صدای افغان(آوا) اظهار کرد: دادن پاسپورت الکترونیکی مستلزم داشتن تذکره است ولی در گذشته مهاجرین صرفا با ارائه مدارک معتبر اقامتی صادر شده از سوی وزارت کشور ایران پاسپورت می گرفتند اما از سال گذشته دولت افغانستان گرفتن پاسپورت را منوط به داشتن تذکره کرده است این در حالی است که حدود ۳ ملیون مهاجر در ایران زندگی کرده و بسیاری اینها دارای تذکره نمی باشند و مراحل اداری اخذ تذکره را که سفارت و کنسولگری های افغانستان اعلام کرده نیز دشواری های زیادی را در مقابل مهاجر قرار می دهد، از جمله مسافرت به داخل و مصارف هنگفت و اگر هم قرار باشد از طریق یک وکیل این کار صورت بگیرد بازهم مشکلاتی در پیش است که مانع می شود تا مهاجر بتواند به راحتی تذکره بگیرد.
وی گفت: چندی قبل هم در یکی از سخنرانیهای خود عنوان کردم که دولتها معمولا موظف اند که برای اتباع خود حتی در خارج کشور، تسهیلاتی در همه زمینه ها فراهم کند اما ظاهرا روند کار دولت افغانستان فرق می کند و به جای ایجاد تسهیلات، هر روز یک معضل جدید برای اتباع خود به وجود می آورد.
رئیس کل مرکز فعالیت های فرهنگی اجتماعی تبیان با اشتباه خواندن تصمیم دولت در رابطه با الزام داشتن تذکره آنهم در چنین برهه و با در پیش گرفتن ساز و کار کنونی و بروز برخی مشکلات برای متقاضیان تذکره غیابی، گفت: دولت می تواند به راحتی کادر و پرسنل ثبت احوال و نفوس را در نمایندگی های خود مستقر کرده، به راحتی به شناسایی اتباع کشور پرداخته و زمینه صدور تذکره و سپس پاسپورت الکترونیکی را فراهم کند. در غیر آن دادن، تجدید مهلت به مهاجر تا فلان وقت و تهیه تذکره و گرفتن پاسپورت نه تنها کار اشتباه است بلکه عدم همکاری در جهت اخذ تذکره از محل نمایندگی های افغانستان در خارج و راهی کردن مهاجرین به داخل افغانستان و یا هر سازوکار دیگری، جفای بزرگی در حق مهاجرین افغانستان در خارج کشور است.
حسینی مزاری در بخش دیگر صحبت خود از عدم تمدید اقامت پاسپورت داران مهاجر یادکرد که از
از اواخر سال ماه سوم سال ۹۵ تاهنوز بدون تکلیف مانده اند. وی گفت: اگرچه این تعداد در طرح جدید شناسایی می شوند اما افراد و خانوارهایی که یکبار شناسایی شده و چندین روز وقت خود را در این رابطه صرف کردند، چه ضرورتی به شناسایی مجدد آنها است.
حسینی مزاری با مهم خواندن تمدید اقامت این عده از مهاجرین یادآور شد: در خصوص عدم تمدید اقامت پاسپورت جمعی از مهاجرین در ایران، ظاهرا دولت افغانستان نقش دارد و کوتاهی و بی توجهی دولت در همکاری نکردن و عدم صحبت و رایزنی در این رابطه واضح به نظر می رسد.
وی گفت: اینجانب از یکطرف از مراجع ذیربط افغانستان میخواهم اقدامات عاجل را جهت حل مشکل عدم تمدید اقامت این دسته از مهاجرین روی دست بگیرند آن هم در صورتی که روند اداری مرتبط با دولت افغانستان باشد و از سوی دیگر از مراجع ذیربط جمهوری اسلامی ایران نیز تقاضامندم تا برای ارائه خدمات به مهاجرین چون گذشته عمل صورت گرفته، منتظر اقدامات و اظهار نظر و فراهم شدن زمینه همکاری مراجع افغانستان نمانند در غیر آن، تنها جمعیتی که باید منتظر باشند و روز های سخت و دشوار بی مدرکی و خطر دستگیری و ده ها مشکل دیگر را به استقبال بنشینند مهاجرین دردکشیده و رنجور افغانستانی در ایران خواهد بود.
