اتحادیه جوانان افغانستان میگوید که میزان بیکاری به یک فاجعه در کشور تبدیل شده است و نیاز به رسیدگی جدی دارد. آنان می افزایند در حال حاضر ۵۲ درصد از افراد واجد شرایط کار در کشور، بیکارند و بیشتر این رقم را جوانان تحصیل کرده تشکیل می دهند.
به گزارش خبرگزاری آوا، محمد عارف اسدی؛ کارشناس مسایل اقتصادی درمورد معضل بیکاری در افغانستان به آوا گفت که اولین معضل شهروندان افغانستان بیکاری می باشد و پس از آن امنیت در جایگاه دوم قرارمیگرد. مساله امنیت و بیکاری، همه روزه بسیاری از جوانان افغانستان را مجبور به ترک این کشور میکند.
وی افزود که در شرایط کنونی که وضعیت کار و بیکاری در افغانستان به یک معضل بزرک اجتماعی تبدیل شده است. جوانانی که از بیکاری رنج میبرند، دست به مهاجرت های غیرقانونی میزنند یا رو به مواد مخدر می آورند، اما حکومت هیچ برنامه عملی برای کار آفرینی ندارد.
اسدی خاطرنشان کرد که علت اساسی معضله بیکاری در افغانستان نبود یک دولت قوی، مقتدر و مسئولیت پذیر می باشد که بتواند درد مردم را درک کند و زمینه کار را برای شهروندان خود فراهم نماید.
وی تاکید کرد این بی کفایتی و بی مسوولیتی دولت است که بیشتر عامل افزایش بیکاری در جامعه شده که اهداف مشخص و برنامه های استراتژیک ندارد.
وی علاوه کرد که عامل دیگر بیکاری و مشکلات بیکاران بومی، سازمانها و موسسات خیریه ی خارجی در افغانستان هستند که متأسفانه بجای اینکه در جهت رفع مشکلات مردم کاری کنند، بیشتر مشغول کارها و منافع سیاسی خودشان میباشند.
بر اساس گفته های وی، عامل اصلی بیکاری در کشور، نبود برنامه های درست و مناسب برای اشتغال زایی در کشور است.
سید امین حسینی؛ فارغ تحصل دانشکده حقوق در مورد بیکاری به آوا گفت: میزان بیکاری در کشور به فاجعه بدل شده است. شهروندان با گذشت هرروز از زندگی در افغانستان نا امید می شوند.
وی ابراز داشت که بیکاری، فقر و تنگدستی در جامعه امروز ما دامنه های وسیعتر خود رامی پیماید و تهدیدی جدی و نگران کننده در برابر نسل جوان ما می باشد و این نسل را از زندگی در کشور ناامید ساخته است.
موصوف یاد آور شد که ناامنی، بی ثباتی، اعتیاد به مواد مخدر، مسافرت های غیر قانونی، خشونت و فساد اداری که ما به آن روبه رو هستیم از عدم بیکاری و تنگدستی نسل جوان است.
به گفته وی، ۶۰ درصد جامعه افغانستان را جوانان تشکیل میدهد و حداقل ۴۰ درصد این جوانان بیکار اند، از این ارقام تعدادی در کشورهای خارجی در عالم مهاجرت به فجیع ترین حالت مصروف کاری های شاقه اند.
اسدی افزود که با اینکه سران حکومت وحدت ملی در دوران کمپاین خود وعده داده بودند که برای ایجاد اشتغال جوانان برنامه های مفید دارند، اما بدبختانه که هیچ کاری را تاکنون انجام نداده اند.
با دیدن صف های طویلی از افراد بیکار در کنار جاده ها در شهرهای افغانستان، می توان تا حدودی حدس زد که شمار افراد بیکار در این کشور با گذشت هر روز بیشتر می شود.
مقامات وزارت کار و امور اجتماعی میگویند برای رفع مشکل بیکاری در این کشور برنامه هایی را به اجرا گذاشته اند، اما ریشه کنی این مشکل، نیاز به سرمایه گذاری های بزرگ و زمان بیشتر دارد.
به گفته این مقامات، بیش از سه میلیون نفر در این کشور بیکار هستند و بیشتر آنها مهاجرانی هستند از کشورهای همسایه به افغانستان بازگشته اند.
بر اساس گزارش وزارت اقتصاد افغانستان و بانک جهانی ۳۶ درصد یعنی حدود 10 میلیون نفر، مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند.
این درصد از جامعه افغانستان حتی به نیاز های ابتدایی زندگی دسترسی ندارند، مانند آب آشامیدنی صحی، تغذیه، خدمات بهداشتی، آموزش، پوشاک و سر پناه.
بر اساس معیار بین‌المللی خط فقر، هر کسی با درآمد کمتر از یک دلار در روز فقیر محسوب می‌شود.
