پیروزی ترامپ، حکمتیار را امیدوار کرد؟

گلبدین حکمتیار؛ رهبر حزب اسلامی از دونالد ترامپ؛ رییس جمهور جدید امریکا خواسته است که نیروهای امریکایی را از افغانستان خارج کند.

حکمتیار در نامه ای که به ترامپ فرستاده، نوشته است: "حضور امریکا در افغانستان نه به سود این کشور است و نه به سود مردم افغانستان."

همچنین در این نامه گفته شده که ادامه حضور نظامیان امریکایی هیچ سودی برای این کشور نخواهد داشت و بهتر است این کشور نیروهای خود را از افغانستان خارج کند.

حکمتیار خطاب به ترامپ نوشته: "رهبران سابق امریکا جنگ بدی را برای شما و مردم امریکا به میراث گذاشته که بیش از ۱۵ سال دوام کرده است."

به گفته حکمتیار، در این جنگ ۳۰۰ هزار افغان مظلوم جان خود را از دست داده اند و بیش از ۲ میلیون افغان مهاجر شده اند.

همچنین در این نامه حکمتیار از ترامپ خواسته زمانی که به جای اوباما داخل کاخ سفید شد، مردم امریکا و افغانستان را از این جنگ و خون ریزی نجات دهد.

آگاهان می گویند که در نامه رهبر حزب اسلامی به رییس جمهوری جدید امریکا، به حقایق تلخی اشاره شده که بخشی از پیامدهای یک جنگ فاجعه آمیز و بیهوده در افغانستان محسوب می شود؛ جنگی که امریکا و شرکایش شروع کردند؛ اما هرگز موفق نشدند آن را به پایان ببرند و یا دست کم، افقی از پایان پیروزمندانه را برای آن، ترسیم کنند.

این جنگ هنوز هم ادامه دارد؛ البته با شدتی بسیار کم سابقه و دامنه گسترده تری از ویرانگری و کشتار و جنایت.

در این میان، به باور گروهی از صاحب نظران، البته این تنها امریکا نیست که مسؤول همه ویرانی ها و پیامدهای مرگبار و منفی این جنگ طولانی و ویرانگر است؛ بلکه گروه هایی که به نحوی در مقابل مأموریت نظامی امریکا و شرکایش قد علم کردند نیز در به خون و خاک کشیدن مردم مظلوم افغانستان و تحمیل مرگ و ویرانی و فاجعه بر آنها سهم مهمی دارند. اینکه هنوز هم به عنوان نمونه، طالبان و سایر گروه های مسلح مخالف، در گزارش سازمان های بین المللی، مسؤول اصلی بخش بزرگی از کشتار جنایتکارانه غیر نظامیان و زنان و کودکان بی گناه، محسوب می شوند، نشانه ای روشن از این حقیقت دردناک است؛ اما از دید آگاهان، مسؤولیت امریکا و شرکایش در ناتو نسبت به تبعات ویرانگر و مرگبار جنگ افغانستان، فقط به کشتارهای فجیعی که آنها و گروه های مخالف شان بر مردم افغانستان، تحمیل کردند، خلاصه نمی شود؛ بلکه امریکا از این حیث که رهبر و آغازگر و فرمانده اصلی این جنگ به حساب می آید هم مسؤول است. اینکه اکنون هزاران نظامی امریکایی همچنان در افغانستان حضور دارند و این حضور، بهانه ای برای فعالیت های گسترده تروریست های بین المللی در کشور ما شده است، خود بخشی از مشکلی است که جنگ به رهبری امریکا در افغانستان به وجود آورده است.

با این حساب و با در نظرداشت محتوای نامه گلبدین حکمتیار به دونالد ترامپ، آیا رهبر حزب اسلامی که تا همین چندی پیش – قبل از آنکه توافق رسمی صلح میان او و اشرف غنی امضا شود- رهبر یکی از جریان های مسلح ضد امریکایی و دولت مورد حمایت امریکا در کابل به حساب می آمد با انتخاب ترامپ، نسبت به پایان جنگ و خروج نیروهای خارجی از افغانستان امیدوار شده است؟

کارشناسان می گویند که لحن و محتوای این نامه، آشکارا نشانگر تقویت امید آقای حکمتیار در این زمینه است. او که تا سال ها یکی از خواسته های اصلی اش در زمینه مصالحه با دولت، خروج کامل و بی قید و شرط نیروهای به اصطلاح خود او «اشغالگر» از افغانستان بود؛ اما در نهایت، به طرح صلحی گردن نهاد که هرگز چنین پیش شرطی را برآورده نمی کرد.

بنابراین، آقای حکمتیار با ارسال این نامه به ترامپ، می خواهد بار دیگر روی این نکته تأکید کند که خروج نیروهای خارجی، همچنان از اولویت های اصلی او حتی پس از پذیرش شرایط صلح دولت افغانستان خواهد بود.

این امر همچنین می تواند تلاشی از جانب حکمتیار برای اقناع منتقدانش باشد که بارها گفته اند او در جریان صلح با کابل، آشکارا از پیش شرط دیرینه اش مبنی بر خروج بی قید و شرط نیروهای خارجی از کشور، عقب نشینی کرد.

به هر حال، علیرغم امیدواری آقای حکمتیار، ناظران می گویند که هیچ انتظاری در این زمینه نمی توان از دونالد ترامپ داشت؛ زیرا او پیشتر گفته بود که حضور نیروهای نظامی امریکایی در افغانستان به دلیل کنترل و نظارت بر پاکستان، ضروری است؛ زیرا به گفته او، پاکستان یک کشور اتمی است.

با این حساب، همچنان که افغانستان تاکنون تاوان تروریست پروری پاکستان را با میزبانی از هزاران نیروی خارجی و تحمل یک جنگ تحمیلی مرگبار پرداخته، از این پس باید تاوان نظارت امریکا بر پاکستان را متحمل شود!