بیکاری عمده ترین مشکلات جوانان بلخ.

یافته های موسسه "حقوق و توسعه مساوی" در ولایت بلخ نشان می دهد که بیکاری عمده ترین مشکلات جوانان این ولایت می باشد
به گزارش خبرگزاری افغان آوا _فریبا اکبریار؛ مسئول موسسه حقوق و توسعه مساوی؛ هدف از راه اندازی این تحقیق را جمع آوری چالش های که فرای روی جوانان ، زنان و افراد معلولیت می باشد عنوان نموده گفت: "ما با راه اندازی این تحقیق ، در ولایت بلخ خواستیم وضعیت کلی اینها را از زبان خودشان آگاه شده و هم چنان راه کار های را نیز از زبان خود شان دریافت نماییم" .
خانم اکبریار در ادامه صحبت هایش گفت: "این بررسی شامل دوبخش می باشد. یک مصاحبه با ارگان های ذیربط که در این سه بخش فعالیت دارند. دوم پرسشنامه از خود جوانان ، زنان و افراد دارای معلولیت در ۶ ناحیه شهرمزار شریف و ۶ ولسوالی ولایت بلخ است.
خانم اکبریار با ابراز اینکه در این تحقیق ۶۵۱ پرسشنامه میان جوانان ۱۸ تا ۳۵ سال در ۶ ناحیه شهر مزار شریف توزیع شد، گفت: ما برعلاوه ای جوانان شهر مزار شریف ؛ در ولسوالی های دهدادی ، بلخ ، نهر شاهی ، خلم ، دولت آباد ، و شولگره نیزپرسش نامه توزیع نمودیم که درمیان پاسخ دهندگان ۳ تن ماستر ، ۲۲۳ تن محصلین دوره لیسانس ، ۱۲۸ تن مصلین تربیه معلم ، ۱۴۸ تن فارغ صنف ۱۲ ، ۶۱ تن آنها صرف توانایی خواندن و نوشتن را داشتند و ۸۸ تن آنها بی سواد بودند.
وی با ابراز اینکه ۶۰ در صد پاسخ دهندگان بیکاری را عمده ترین مشکلات جوانان می دانند گفت: این پاسخ دهنده گان ؛ نداشتن پلان مشخص از طرف دولت ، موجودیت فساد اداری ، نداشتن تجربه کاری مورد نیاز خودی جوانان ، نبود فرصت کاری در این ولایت و ناامید بودن و عدم علاقه جوانان را به ترتیب از علت های بیکاری آنان عنوان نمود.
خانم اکبریاردر مورد نتایج به دست آمده از این تحقیق درباره خانم ها گفت: ۵۸۷ خانم به پرسشنامه های این تحقیق پاسخ داده است که ۱۸۴ تن متاهل و ۴۰۳ تن آنها مجرد هستند.
اکبریار مشکلاتی عمده واساسی که زنان ولایت بلخ به آن مواجه است ازاحساس عدم امنیت در بیرون از خانه ، موجودیت خشونت های فامیلی در ولسوالی ها ، نداشتن استقلالیت مالی ، نداشتن اجازه کار و تحصیل در بیرون از خانه را عنوان نمود.
وی هم چنان پیرامون افراد دارای معلولیت گفت : ۶۲ فرد دارای معلولیت به پاسخنامه جواب دادند که ۲۸ فرد اناث و ۳۴ تن دیگر ذکور هستند.
اکبریار نبود زمینه کاری ، عدم دسترسی فیزیکی ، کمبود آموزش های مسلکی و مورد اهانت قرار گرفتن را از مشکلات عمده افراد معلولیت نتیجه به دست آمدن این تحقیق عنوان نمود.
خانم اکبریار علت نبود فرصت شغلی برای افراد معلولیت را این چنین بازگو نمود : "در قدم نخست باور نداشتن کارفرما به توانایی های افراد دارای معلولیت ، عدم اعتماد به نفس خودی معلولین ، نداشتن دانش مسلکی افراد دارای معلولیت ، کم توجهی دولت و انزوای اجتماعی می باشد".
قابل ذکر است این تحقیق طی مدت ۶ ماه سال جاری انجام گریده است که قرار است نتایج این تحقیق به صورت یک کتاب به چاپ در آید.