نمایندگی دفتر فعالیت‌های فرهنگی اجتماعی تبیان در مزارشریف از نودوهفتمین سالروز استرداد استقلال افغانستان با برگزاری گفتمان دانشجویی تجلیل کرد.
به‌گزارش خبرگزاری آوا، در این گفتمان که کارشناسان و دانشجویان اشتراک داشتند، پیرامون سالروز استرداد استقلال بحث شد.
اینکه آیا واقعاً در ۲۸ اسد افغانستان استقلال خود را به‌دست آورده یا خیر؟ کشور مستقل دارای کدام مشخصه می باشد؟ آیا به افغانستان کشور مستقل گفته می توانیم؟ پرسش‌هایی بودند که هریک از کارشناسان و دانشجویان نظریات خود را شریک ساختند.
گفتمان با تلاوت قرآنکریم توسط سید روح الله فروتن آغاز شد و سپس سیدغضنفر موسوی؛ مدیر آموزشگاه معرفت و حمید محمدی، فارغ التحصیل دانشکده‌ی حقوق و علوم سیاسی پیرامون موضوع گفتمان به مدت ۱۵ دقیقه صحبت کردند.
سید غضنفر موسوی پیرامون چگونگی استقلالیت افغانستان از دوبعد صحبت کرد و گفت: حکومت افغانستان زمانی به دست پدر امان الله خان یعنی حبیب الله خان رسید، ظلم و ستم به اوج خود رسیده بود و نه مردم آزادی فردی داشتند و نه کشور آزادی سیاسی.
آقای موسوی گفت: بعد از مرگ حبیب الله خان، پسرش امان الله خان شخصی مجدد گرا بود و او حکومت خود را با بیانیه تاریخی آغاز کرد و توانست بالای اذهان عمومی و به ویژه جوانان تاثیر بگذارد. امان الله خان با افزایش حقوق نظامیان، توجه آنان را به خود جلب و مبارزه علیه انگلیس‌ها را آغاز کرد.
به گفته او، امان الله خان علاقمند الگوگیری از کشورهای خارج بود؛ از همین رو به سفرهای خارجی خود شروع کرد. دادن آزادی به زنان بخشی از کارهای شاه‌امان الله خان بود.
در همین حال، حمید محمدی گفت: نظر به منابع تاریخی ۲۸ اسد روز استقلال افغانستان نیست. در زمان امان الله از ۲۸ اسد به عنوان روز استقلال تجلیل نمی شد؛ زیرا طبق نشریه دولتی وقت که به نام "امان افغان " بود، او از نهم حوت به عنوان روز استلال تجلیل می کرد و در زمان نادر خان از ششم جوزا تجلیل و در زمان ظاهر شاه اول سنبله را به دلیل مناسب بودن آب و هوا به عنوان روز استقلال تجلیل می‌کرد. تنها حکومت چپی‌ها از ۲۸ اسد تجلیل کرده اند.
محمدی افزود: افغانستان یگانه کشوری است که روز استقلال آن متغیر بوده‌است. همین تحولاتی که در جریان کسب استقلال به وقوع پیوسته است سبب این شده که تاریخ استقلال متغیر باشد و دلیل دوم اینکه اختلاف های خاندانی بین قوم‌های حاکم باعث شده که این روز در زمان هر حکومتی تغییر کند.
در همین حال یکی از دانشجویان دیگر نیز نظریات خود را پیرامون گفتمان شریک ساخت و گفت: تجلیل از روز استقلال به این معنا نیست که ما از یک شخص خاص تقدیر و تجیل می کنیم؛ بلکه به این منظور است که ما از زحمات یک ملت که به خاطر آزادی خود جنگیده و قربانی داده، قدردانی می کنیم .
او گفت: یکی از خصوصیات دوره شاه امان الله این بود که جوانان بیشتر در تصمیم گیری های دولت سهم داشتند، افراد نخبه در سطح رهبری حکومت قرار داشتند که از آن جمله می توانیم از محمود طرزی نام ببریم و این گونه بود که او از جایگاه خوبی در جامعه برخوردار شد.
هم چنان حسن الله بهزاد، یک تن از دانشجویان اشتراک کننده در گفتمان با انتقاد از حکومت وقت گفت: استقلال به معنای آزادی است که متاسفانه افغانستان این آزادی را ندارد؛ زیرا افغانستان و جاپان در یک سال استقلال گرفتند. اما زمانی که جاپان استقلالش را به دست آورد، حاکم وقتش مرزهای خود را بست و به مردم خود دستور داد تا از تولید داخلی استفاده نمایند و این کارش سبب شد تا الان کشورش از جمله با قدرت ترین کشورهای دنیا باشد؛ اما افغانستان برعکس رو آورد به کشورهای خارجی و این شاه به جای اینکه درکشور حاکمیت بکند این کشور را دوباره به دست بیگانه‌ها سپرد.
در همین حال مرضیه باقری، عضو بخش دانشجویی دفتر تبیان گفت که استقلال به معنای این است که همه ی اقوام یک کشور یک جا در یک سرزمین بدون تبعیض قومی و نژادی زندگی بکنند که متاسفانه افغانستان این مشخصه را ندارد .
دولت یا ملت؛ مقصر کیست؟
هم چنان یک تن از دانشجویان دیگر در گفتمان از کارشناس های برنامه پرسید: وقتی ما استقلال نداریم پس در این جا ملت مقصر است یا دولت؟
کارشناسان در پاسخ گفتند که هم ملت و هم دولت در این مورد مقصر هستند؛ زیرا به گفته آنان، اگر افراد جامعه بیدار، وطن پرست و فعال باشند و نگذارند که با سرنوشت شان بازی شود و هم چنان اگر کشوری حاکمان دلسوز و با تدبیر داشته باشد و با سرنوشت ملت بازی نکند، آن کشور آباد خواهد شد.
هم چنان مجری برنامه با طرح سوالی که کدام جامعه را می توانیم بگوییم که به استقلال رسیده است؟ دوم اینکه آیا به افغانستان یک کشور مستقل گفته می توانیم یا خیر؟
سیدغضنفر موسوی گفت: به کشوری آزاد و مستقل گفته می توانیم که از طرف تمام کشورهای جهان به عنوان یک کشور مستقل شناخته شود و خود مختار معرفی شود .
او افزود: از بعد داخلی در کشوری که دست هیچ کشور خارجی در تصمیم گیری اوضاع داخلی آن دخیل نباشد آن کشور مستقل است. افغانستان نظر به این دو مشخصه استقلال نسبی دارد .
هم‌چنان پیرامون این سوالات حمید محمدی گفت: کشوری که در سیاست داخلی خود از هیج کشوری دستور نگیرد و در سایست خارجی تصامیم را خودش بگیرد و اختیار آن به دست کشوری دیگری، نباشد مستقل است.
وی تصریح کرد: ما افغانستان را نظر به ویژگی‌هایی که یک کشور مستقل دارد، مستقل گفته نمی توانیم؛ زیرا از نقطه نظر علم جغرافیای سیاسی حکومت های سرزمینی به چند نوع مستعمره، تحت سرپرستی یا تحت الحمایه و مستقل می‌باشد. با این حساب افغانستان را یک کشور تحت الحمایه گفته می‌توانیم.
قابل ذکر است که در پایان این گفتمان دکلمه‌ی شعری توسط فاطمه پارسا عضو بخش دانشجویی مرکز تبیان در مزارشریف قرائت شد.
