منتقدان سیاسی رژيم اردوغان به ویژه فعالان کرد و هواداران حزب چپ گرای دموکراتیک خلق ها، سیاست های استبدادی، انحصارطلبانه و اقتدارگرایانه اردوغان و حزب حاکم عدالت و توسعه را عامل وضعیت کنونی و ناامنی های رو به گسترش در سراسر ترکیه حتی انقره پایتخت می دانند.
به باور آنان، اردوغان با این اقدامات در صدد پولیسی سازی بیشتر فضای فعالیت های سیاسی در ترکیه، اعمال سلطه و کنترل شدید و همه جانبه امنیتی و در نتیجه، مصادره نتایج انتخابات پارلمانی ماه آینده در این کشور به نقفع حزب حاکم است.
این انفجارها نیز مانند انفجاری که چند ماه پیش در یک گردهمایی از جوانان فعال کرد در شهر کردنشین سوروچ روی داد و جمعی را هدف قرار داد که در پی جمع آوری کمک برای بازسازی کوبانی و کمک به ساکنان جنگ زده این شهر کردنشین سوریه بودند، عمدتا کسانی را آماج قرار داد که به درخواست حزب دموکراتیک خلق ها، حزب اصلی رقیب عدالت و توسعه در انتخابات پیشین و پیش رو، برای برگزاری یک راه پیمایی صلح آمیز در انقره فراهم آمده بودند.
با این حساب، به باور منتقدان سیاسی اردوغان، انفجارهای اخیر انقره نیز تلاشی در راستای دیگر اقدامات رژيم اردوغان برای محدود کردن فضای فعالیت های سیاسی کردها و احزاب سیاسی مورد حمایت آنهاست؛ تا به این ترتیب، روی اذهان و آرای مردم ترکیه تاثیر بگذارد که این فقط حزب حاکم عدالت و توسعه است که می تواند از عهده مدیریت بحران و عبور ترکیه از گذرگاه دشوار کنونی برآید و اگر مردم ترکیه در انتخابات آتی، زمام امور را به احزابی مانند حزب دموکراتیک خلق ها بسپارند، وضعیت ترکیه نیز به سرعت شبیه مناطق کردنشین در عراق و سوریه خواهد شد.
برای دولت اردوغان، این کاملا خواستنی و سودمند است که گروه هایی مانند داعش، مسؤولیت انفجارهای انقره را بر عهده بگیرند؛ زیرا در آنصورت دولت، همان کاری را که پس از انفجار سوروچ انجام داد، با شدت بیشتری ادامه خواهد داد.
در پی انفجار سوروچ نیز در حالی که قربانیان آن رویداد، فعالان کردی بودند که برای کمک به کوبانی گرد هم آمده بودند، رژيم اردوغان در یک اقدام فرافکنانه، به جای حمله به مواضع داعش در آنسوی مرز ترکیه با سوریه که مسؤولیت رویداد را پذیرفته بود، حمله به مواضع پ ک ک را آغاز کرد و به سرکوب های شدید، بازداشت های بی رویه و تبلیغات گسترده علیه کردهای داخل ترکیه اقدام کرد. به این بهانه که وجود این گروه ها، پای داعش را به ترکیه باز می کند!
حتی در سوریه نیز طی چند حمله موردی و محدودی که ترکیه علیه مواضع داعش انجام داد، بعدا مشخص شد که به نام داعش، مواضع گروه های رزمنده کرد را آماج قرار داده است.
با این حساب، بعید نیست که هدف از انفجارهای خونین و مرگبار انقره که بی سابقه ترین و مرگبارترین حمله در نوع خود محسوب می شود نیز امنیتی کردن فضا در آستانه انتخابات و وضع محدودیت های بیشتر بر فعالان سیاسی و رسانه ای کرد باشد.
با این حال، نمی توان از نظر دور داشت که فارغ از اینکه عامل این انفجارها چه کسی بوده، نتیجه آن، قرار گرفتن سریع ترکیه در مسیر سرنوشت سوریه و عراق است و این چیزی است که از هم اکنون از آنسوی انفجارهای ترکیه پیداست.
به باور آنان، اردوغان با این اقدامات در صدد پولیسی سازی بیشتر فضای فعالیت های سیاسی در ترکیه، اعمال سلطه و کنترل شدید و همه جانبه امنیتی و در نتیجه، مصادره نتایج انتخابات پارلمانی ماه آینده در این کشور به نقفع حزب حاکم است.
این انفجارها نیز مانند انفجاری که چند ماه پیش در یک گردهمایی از جوانان فعال کرد در شهر کردنشین سوروچ روی داد و جمعی را هدف قرار داد که در پی جمع آوری کمک برای بازسازی کوبانی و کمک به ساکنان جنگ زده این شهر کردنشین سوریه بودند، عمدتا کسانی را آماج قرار داد که به درخواست حزب دموکراتیک خلق ها، حزب اصلی رقیب عدالت و توسعه در انتخابات پیشین و پیش رو، برای برگزاری یک راه پیمایی صلح آمیز در انقره فراهم آمده بودند.
با این حساب، به باور منتقدان سیاسی اردوغان، انفجارهای اخیر انقره نیز تلاشی در راستای دیگر اقدامات رژيم اردوغان برای محدود کردن فضای فعالیت های سیاسی کردها و احزاب سیاسی مورد حمایت آنهاست؛ تا به این ترتیب، روی اذهان و آرای مردم ترکیه تاثیر بگذارد که این فقط حزب حاکم عدالت و توسعه است که می تواند از عهده مدیریت بحران و عبور ترکیه از گذرگاه دشوار کنونی برآید و اگر مردم ترکیه در انتخابات آتی، زمام امور را به احزابی مانند حزب دموکراتیک خلق ها بسپارند، وضعیت ترکیه نیز به سرعت شبیه مناطق کردنشین در عراق و سوریه خواهد شد.
برای دولت اردوغان، این کاملا خواستنی و سودمند است که گروه هایی مانند داعش، مسؤولیت انفجارهای انقره را بر عهده بگیرند؛ زیرا در آنصورت دولت، همان کاری را که پس از انفجار سوروچ انجام داد، با شدت بیشتری ادامه خواهد داد.
در پی انفجار سوروچ نیز در حالی که قربانیان آن رویداد، فعالان کردی بودند که برای کمک به کوبانی گرد هم آمده بودند، رژيم اردوغان در یک اقدام فرافکنانه، به جای حمله به مواضع داعش در آنسوی مرز ترکیه با سوریه که مسؤولیت رویداد را پذیرفته بود، حمله به مواضع پ ک ک را آغاز کرد و به سرکوب های شدید، بازداشت های بی رویه و تبلیغات گسترده علیه کردهای داخل ترکیه اقدام کرد. به این بهانه که وجود این گروه ها، پای داعش را به ترکیه باز می کند!
حتی در سوریه نیز طی چند حمله موردی و محدودی که ترکیه علیه مواضع داعش انجام داد، بعدا مشخص شد که به نام داعش، مواضع گروه های رزمنده کرد را آماج قرار داده است.
با این حساب، بعید نیست که هدف از انفجارهای خونین و مرگبار انقره که بی سابقه ترین و مرگبارترین حمله در نوع خود محسوب می شود نیز امنیتی کردن فضا در آستانه انتخابات و وضع محدودیت های بیشتر بر فعالان سیاسی و رسانه ای کرد باشد.
با این حال، نمی توان از نظر دور داشت که فارغ از اینکه عامل این انفجارها چه کسی بوده، نتیجه آن، قرار گرفتن سریع ترکیه در مسیر سرنوشت سوریه و عراق است و این چیزی است که از هم اکنون از آنسوی انفجارهای ترکیه پیداست.
