در آستانه برگزاری دومین اجلاس چهارجانبه صلح در کابل، فرود آمدن یک راکت در مرکز شهر، دست‌کم یک زخمی به جا گذاشت.
این راکت حوالی ساعت ۹ شب گذشته در محله "شش‌درک" فرود آمده که شماری از نهادهای مهم نظامی و غیرنظامی دولتی و دیپلماتیک در آن موقعیت دارند.
فریدون عبیدی؛ رئیس تحقیقات جنایی پولیس کابل گفت که این راکت در خیابان فرودآمده و به هیچ ساختمانی اصابت نکرده است.
آقای عبیدی افزود که این رویداد منجر به زخمی شدن یک غیرنظامی شده است.
او گفت این راکت از جنوب کابل شلیک شده و قرار بوده یک راکت دیگر هم شلیک شود که ماموران پولیس موفق به کشف و خنثی کردن آن پیش از شلیک شدند.
این رویداد در حالی رخ می دهد که قرار است امروز دوشنبه ۲۸ جدی دومین اجلاس چهارجانبه افغانستان، پاکستان، امریکا و چین در خصوص صلح در افغانستان در کابل برگزار شود.
کارشناسان می گویند که تروریست ها پیش از این نیز در مناسبت های مشابه، اقدام به راه اندازی حمله های تروریستی کرده اند تا وجود و حضور خود را به عنوان یک «تهدید جدی» در برابر صلح و امنیت افغانستان به تلاشگران عرصه صلح و سازش گوشزد کنند.
اگر این برداشت درست باشد، این نیز بخشی از تلاش حامیان تروریزم برای کسب امتیازهای بیشتر از کابل در نشست چهارجانبه است.
این تلاش از دیرباز به اینسو محسوس بوده است که حامیان تروریزم سعی کرده اند از شأن و جایگاه برابر دولت افغانستان، روی میز گفتگوهای صلح بکاهند.
آنها در این زمینه به گونه ای رفتار کرده اند که نشان داده شود این دولت افغانستان است که نیاز به صلح با تروریست ها دارد و چاره ای جز تن دادن به سازش با تروریست ها نخواهد داشت.
در این میان، متاسفانه دولت های پیشین و کنونی افغانستان نیز در این زمینه طوری عمل کرده اند که تروریست ها را در استمرار این رویه، تشویق و تشجیع کرده و حامیان آنها را هم به این نتیجه رسانده اند که با این اقدامات، کابل در تنگنا قرار می گیرد تا روی میز صلح، امتیازات بیشتری به منظور دست یافتن به سازش و پایان جنگ و خشونت و حمله های مشابه در آینده، به تروریست ها بدهد.
آگاهان می گویند که همین تاکتیک، موجب شده است که نیروهای تروریستی در حال جنگ با دولت افغانستان اکنون خود را برتر و برنده میدان محسوب کنند و تلاش نمایند تا با توجه به جو صلح طلبانه ایجاد شده در درون دولت افغانستان و نیز آسیب پذیری روزافزون مواضع دشمنان شان هم در عرصه نظامی و جنگی و هم در زمینه سیاسی و دیپلماتیک، با تشدید اقدامات تروریستی، به امتیازات بیشتری دست پیدا کنند.
تروریست ها به خوبی بر این نکته وقوف و آگاهی دارند که در صورتی که معادله جنگ و صلح، به هر سمتی که متمایل شود، برد با آنها خواهد بود.
در نتیجه عملکرد بد فعالان عرصه صلح دولت از یکسو و تلاش های رو به افزایش قدرت های خارجی حامی تروریزم از جمله پاکستان و هم پیمانان بین المللی اش از سوی دیگر، تروریست ها اکنون تصور می کنند که در عرصه صلح قادر اند با تکیه بر قدرت فراهم آمده از رهگذر موفقیت خود در عرصه نبرد، امتیازات افزون تر به دست آورند.
به هرحال به باور کارشناسان، تا زمانی که این معادله، متوازن نشود و دوطرف در یک فضای واقعی به این باور نرسند که منفعت دوسوی ماجرا در صلح است نه جنگ، آینده گفتگوهای صلح همچنان تیره و تار باقی خواهد ماند و امیدی به رهیافتی زودهنگام وجود نخواهد داشت؛ مگر آنکه کابل مهیای اعطای امتیازاتی به تروریزم و حامیان آن شود که همسنگ منافع ملی، مخل مصالح عمومی و مخالف قانون اساسی باشد.
در این صورت، صلحی که به دست خواهد آمد، هزینه ای چندین برابر سنگین تر از جنگ خواهد داشت و دستاوردهای حد اقلی سال های گذشته نیز با خطری جدی رو به رو خواهد شد.
اینکه در نشست های چهارجانبه در پشت درهای بسته چه می گذرد، بر کسی روشن نیست؛ اما حد اقل انتظار این است که دولت به عنوان نماینده مردم، حافظ منافع ملی و پاسدار حاکمیت سیاسی افغانستان، از حامیان تروریزم بخواهد که استفاده از حربه قدیمی تشدید جنگ به منظور کسب امتیاز روی میز صلح، دست بردارد و به تروریست ها نیز این پیام را منتقل کند که در صورت استفاده از این اهرم، تنها چیزی که در انتظار شان خواهد بود سرکوب و جنگ و نابودی خواهد بود.
مذاکره باید در فضایی برابر و عاری از هرگونه اجبار خارجی و اکراه درونی صورت گیرد.
این راکت حوالی ساعت ۹ شب گذشته در محله "شش‌درک" فرود آمده که شماری از نهادهای مهم نظامی و غیرنظامی دولتی و دیپلماتیک در آن موقعیت دارند.
فریدون عبیدی؛ رئیس تحقیقات جنایی پولیس کابل گفت که این راکت در خیابان فرودآمده و به هیچ ساختمانی اصابت نکرده است.
آقای عبیدی افزود که این رویداد منجر به زخمی شدن یک غیرنظامی شده است.
او گفت این راکت از جنوب کابل شلیک شده و قرار بوده یک راکت دیگر هم شلیک شود که ماموران پولیس موفق به کشف و خنثی کردن آن پیش از شلیک شدند.
این رویداد در حالی رخ می دهد که قرار است امروز دوشنبه ۲۸ جدی دومین اجلاس چهارجانبه افغانستان، پاکستان، امریکا و چین در خصوص صلح در افغانستان در کابل برگزار شود.
کارشناسان می گویند که تروریست ها پیش از این نیز در مناسبت های مشابه، اقدام به راه اندازی حمله های تروریستی کرده اند تا وجود و حضور خود را به عنوان یک «تهدید جدی» در برابر صلح و امنیت افغانستان به تلاشگران عرصه صلح و سازش گوشزد کنند.
اگر این برداشت درست باشد، این نیز بخشی از تلاش حامیان تروریزم برای کسب امتیازهای بیشتر از کابل در نشست چهارجانبه است.
این تلاش از دیرباز به اینسو محسوس بوده است که حامیان تروریزم سعی کرده اند از شأن و جایگاه برابر دولت افغانستان، روی میز گفتگوهای صلح بکاهند.
آنها در این زمینه به گونه ای رفتار کرده اند که نشان داده شود این دولت افغانستان است که نیاز به صلح با تروریست ها دارد و چاره ای جز تن دادن به سازش با تروریست ها نخواهد داشت.
در این میان، متاسفانه دولت های پیشین و کنونی افغانستان نیز در این زمینه طوری عمل کرده اند که تروریست ها را در استمرار این رویه، تشویق و تشجیع کرده و حامیان آنها را هم به این نتیجه رسانده اند که با این اقدامات، کابل در تنگنا قرار می گیرد تا روی میز صلح، امتیازات بیشتری به منظور دست یافتن به سازش و پایان جنگ و خشونت و حمله های مشابه در آینده، به تروریست ها بدهد.
آگاهان می گویند که همین تاکتیک، موجب شده است که نیروهای تروریستی در حال جنگ با دولت افغانستان اکنون خود را برتر و برنده میدان محسوب کنند و تلاش نمایند تا با توجه به جو صلح طلبانه ایجاد شده در درون دولت افغانستان و نیز آسیب پذیری روزافزون مواضع دشمنان شان هم در عرصه نظامی و جنگی و هم در زمینه سیاسی و دیپلماتیک، با تشدید اقدامات تروریستی، به امتیازات بیشتری دست پیدا کنند.
تروریست ها به خوبی بر این نکته وقوف و آگاهی دارند که در صورتی که معادله جنگ و صلح، به هر سمتی که متمایل شود، برد با آنها خواهد بود.
در نتیجه عملکرد بد فعالان عرصه صلح دولت از یکسو و تلاش های رو به افزایش قدرت های خارجی حامی تروریزم از جمله پاکستان و هم پیمانان بین المللی اش از سوی دیگر، تروریست ها اکنون تصور می کنند که در عرصه صلح قادر اند با تکیه بر قدرت فراهم آمده از رهگذر موفقیت خود در عرصه نبرد، امتیازات افزون تر به دست آورند.
به هرحال به باور کارشناسان، تا زمانی که این معادله، متوازن نشود و دوطرف در یک فضای واقعی به این باور نرسند که منفعت دوسوی ماجرا در صلح است نه جنگ، آینده گفتگوهای صلح همچنان تیره و تار باقی خواهد ماند و امیدی به رهیافتی زودهنگام وجود نخواهد داشت؛ مگر آنکه کابل مهیای اعطای امتیازاتی به تروریزم و حامیان آن شود که همسنگ منافع ملی، مخل مصالح عمومی و مخالف قانون اساسی باشد.
در این صورت، صلحی که به دست خواهد آمد، هزینه ای چندین برابر سنگین تر از جنگ خواهد داشت و دستاوردهای حد اقلی سال های گذشته نیز با خطری جدی رو به رو خواهد شد.
اینکه در نشست های چهارجانبه در پشت درهای بسته چه می گذرد، بر کسی روشن نیست؛ اما حد اقل انتظار این است که دولت به عنوان نماینده مردم، حافظ منافع ملی و پاسدار حاکمیت سیاسی افغانستان، از حامیان تروریزم بخواهد که استفاده از حربه قدیمی تشدید جنگ به منظور کسب امتیاز روی میز صلح، دست بردارد و به تروریست ها نیز این پیام را منتقل کند که در صورت استفاده از این اهرم، تنها چیزی که در انتظار شان خواهد بود سرکوب و جنگ و نابودی خواهد بود.
مذاکره باید در فضایی برابر و عاری از هرگونه اجبار خارجی و اکراه درونی صورت گیرد.
