امریکا در برابر دو انتخاب؛ یا پاکستان یا افغانستان

داکتر عبدالله عبدالله؛ رییس اجرایی می گوید که مردم و دولت افغانستان نمی توانند به پاکستان تا زمانی که این کشور از گروه های تروریستی حمایت می کند، اعتماد کنند.
داکتر عبدالله در نشست شورای وزیران در کابل گفت که افغانستان زمانی به همکاری صادقانه پاکستانی در پروسه صلح باورمند خواهد بود که اسلام آباد، کمک و همکاری خود با طالبان را قطع کند.
وی با اشاره به سخنان اخیر نخست وزیر پاکستان مبنی بر اینکه اسلام آباد نمی تواند هم‌ با طالبان مذاکره کند و هم با آنها بجنگند گفت:"این هم ممکن نیست که ما اعتماد کنیم در حالتی که از یکطرف طالبان تقویت می شوند، حمایت می شوند و تجهیز می شوند و از طرف دیگر باور به این کنیم که صادقانه میانجیگری صورت می گیرد".
شماری از نمایندگان مجلس هم با انتقاد تند از پذیرایی گرم امریکا از نخست وزیر پاکستان گفتند که امریکا باید از دوستی با افغانستان و پاکستان یکی را انتخاب کند.
هم موضع رییس اجرایی و هم مواضعی که شماری از نمایندگان مجلس، اتخاذ کرده اند از دید کارشناسان به معنای آن است که ایجاد اعتماد به پاکستان تنها با اقدامات، اعلامیه های مشترک و سفرهای دیپلماتیک قابل حل و فصل نیست.
پاکستان در حمایت از تروریزم و دامن زدن به جنگ در افغانستان وسیعا دست دارد و این چیزی است که نه کسی می تواند آن را انکار و کتمان کند و نه تلاش برای انکار و کتمان آن وضعیت کنونی را تغییر می دهد.
شماری از هواداران افراطی صلح با میانجیگری پاکستان، عقیده دارند که با کم تاثیر جلوه دادن فعالیت های تروریستی در افغانستان و در کنار آن، بزرگنمایی اقدامات تروریستی بر علیه پاکستان ذیل این عنوان که تروریزم، دوست و دشمن نمی شناسد و تهدیدی برای همه کشورهای منطقه است، می توان اعتماد اسلام آباد را به دست آورد و آن را به همکاری صادقانه با روند صلح در افغانستان ترغیب کرد؛ اما آنچه در سخنان اخیر رییس اجرایی بازتاب یافت، واقعیت دیگری را آشکار می کند و آن اینکه این پاکستان است که باید صداقت و تعهد خود در مبارزه با تروریزم و صلح در افغانستان را ثابت کند؛ زیرا تا آنجا که به افغانستان مربوط می شود، این کشور به رغم قربانی های سنگین و خونینی که در مبارزه با تروریزم داده و ویرانی های وسیع و بنیان براندازی که متحمل شده، به اندازه کافی در راه آمدن صلح و ثبات، تلاش کرده؛ اما نتیجه ای نگرفته است.
دلیل اینکه هیچ نتیجه ای نگرفته نیز این است که پاکستان صادقانه در این مسیر، همراهی نکرده است.
با این حساب، دیگر نمی توان به صورت یکجانبه به پاکستان اعتماد کرد؛ بنابراین، اکنون نوبت امریکاست که صداقت و تعهد واقعی خود در مبارزه با تروریزم و ایجاد صلح و امنیت در افغانستان را نشان دهد.
موضع نمایندگان مجلس، وسیعا باید مورد حمایت و قویا مورد تاکید قرار گیرد که امریکا باید از میان دو گزینه افغانستان و پاکستان، یکی را انتخاب کند.
دوگانه رفتاری و رفتارهای مبهم و پرسش برانگیز ایالات متحده در برخورد با تروریزم و حامیان تروریزم، به اندازه کافی به بحرانی و پیچیده تر شدن اوضاع امنیتی افغانستان، کمک کرده است؛ بنابراین، با توجه به پیمان ها و تعهداتی که امریکا در قبال افغانستان دارد، اکنون باید نشان دهد که نسبت به اقدامات پاکستان در افغانستان، بی تفاوت نیست و در کنار متحد راهبردی و امنیتی خود در برابر تروریزم و حامیان تروریزم، صادقانه خواهد ایستاد.
اگر این اتفاق نیفتد، کارشناسان می گویند که بی اعتمادی وسیع و عمیقی که اکنون نسبت به پاکستان در افغانستان وجود دارد و رییس اجرایی نیز به آن اشاره کرده است، به سرعت بر روابط افغانستان و امریکا نیز سایه خواهد انداخت و آن را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
اینکه امریکا در افغانستان، حضور نظامی و نیروی جنگی داشته باشد؛ اما در حالی که عملا ناظر مداخلات مستمر اسلام آباد در امور افغانستان است، فقط تماشاگر این وضعیت باشد و هیچ واکنشی نشان ندهد و از آنسو نیز در واشنگتن از نواز شریف به عنوان رهبر یک کشور حامی تروریزم، با فرش سرخ، استقبال کند و هدایای آنچنانی میان رهبران دو کشور رد و بدل شود، این برای مردم و نمایندگان آنها در شورای ملی افغانستان، قابل درک نیست و نمی تواند قابل پذیرش باشد.
به این ترتیب، این خواسته که امریکا باید از میان دو گزینه افغانستان و پاکستان، یکی را انتخاب کند، یک خواسته کاملا واقعی و برآمده از شرایط دشوار و مبهم امنیتی و سیاسی افغانستان در حال حاضر است.