مجاهدین علیه چه کسی متحد می شوند؟، پاسخ داکتر عبدالله به معترضان، پاسخ دولت و منتقدین آن چیست وهندوستان از همکاری شانه خالی نمی کند از مهمترین عناوین روزنامه های امروز می باشند.
روزنامه انصاف در مطلبی با عنوان " مجاهدین علیه چه کسی متحد می شوند؟" عبد رب الرسول سیاف در همایش روز یکشنبه سران مجاهدین، گفت: مجاهدین از این پس، در قبال مسایل مهم، موضعی یگانه اتخاذ خواهند کرد؛ چیزی که نشان از آن دارد که آقای سیاف این سخنان را تنها از موضع شخصی بیان نکرده است. او خود را نماینده جریانی می داند که تصور می کند به شدت حاشیه نشین شده و دسیسه های بزرگ، همچنان آن را تهدید می کند.
آقای سیاف از دولت وحدت ملی هم دل خوشی ندارد.
او گفت که دولت باید در مسایل مهم ملی با ملت مشورت کند و هیچ چیز نباید از چشم مردم پنهان بماند.
او که یکشنبه در مراسم تجلیل از ۲۶ دلو سالروز خروج ارتش سرخ از افغانستان، در تالار لویه جرگه سخن می گفت افزود:"تغییر استراتژیک در روابط با همسایه ها و کشورها بدون مشورت با ملت، بدون آگاهی ملت، ناروا است، حرام است و تصرف دیکتاتورانه! قضایای ملی باید به فیصله ملت صورت گیرد. صلح یک قضیه ملی است."
سخنان سیاف به رویداد خاصی اشاره نداشت؛ اما کمتر ناظری وجود خواهد داشت که متوجه منظور او نشود.
لحن تند و هشدارآمیز این رهبر جهادی، به صورت غیر مستقیم، متوجه تغییر معادله سیاست خارجی افغانستان به نفع پاکستان و به زیان هند بود.
آقای سیاف، هند را نسبت به پاکستان ترجیح می دهد و شاید به همین دلیل در زمان حکومت کرزی، یکی از نزدیک ترین معتمدان او محسوب می شد.
این اظهارات آقای سیاف در حالی صورت می گیرد که شماری از رسانه‌ها خبر داده اند که دولت اشرف غنی، برنامه خرید سلاح از هند را به حالت تعلیق درآورده و اخیرا یک گروه از افسران اردوی ملی را برای آموزش های نظامی به پاکستان اعزام کرده است.
آقای سیاف، خطاب به صلاح الدین ربانی؛ وزیر خارجه که در این نشست حضور داشت گفت که مجاهدین از حکومت می خواهند که در این گونه قضایا با ملت مشورت کند یا حداقل چنین مسایلی را به رای پارلمان بگذارد.
به نظر می رسد یکی از اصلی ترین نگرانی های مجاهدین به ویژه کسانی مانند آقای سیاف که همواره نسبت به سلطه پاکستان بر سرنوشت سیاسی و امنیتی کشور، بیمناک بوده اند، نزدیکی بیش از حد معمول حکومت اشرف غنی به پاکستان و دوری بی ملاحظه از هند است.
روزنامه ماندگار به" پاسخ داکتر عبدالله به معترضان" اشاره کرده و نوشته است: عبدالله عبدالله که روز دوشنبه در نخستین نشست کابینۀ تازه سخن می زد، در پاسخ به اظهارات اخیر شماری از رهبران جهادی گفت: ارزش های جهاد ارزش های ماندگار افغانستان است که با خون هزاران شهید به دست آمده و این ارز شها تحت هیچ شرایطی پایمال امیال شخصی و خودخواهانه کسی نخواهد شد.
استاد عبدرب الرسول سیاف و برخی از چهره های دیگر جهادی، روز یک شنبه در نشستی در کابل در پیوند به سالروز خروج نیروهای شوروی از کشور، از کنارزدن مجاهدین از قدرت در دولت وحدت ملی به شدت انتقاد کردند.
اما داکتر عبدالله گفت: «من به این مفکوره معتقد نیستم که اگر خودم وزیر بودم رییس بودم ارزش های جهاد قدردانی شده و اگر نبودم نشده».
رییس اجرایی دولت وحدت ملی همچنین گفت که پیامی که از آدرس گردهمایی روز یک شنبه منتشر شد، خاطر شماری از مجاهدین را آزرده کرده و قرار نبود چنین پیامی داده شود.
او گفت که در این مورد در فرصت مناسبی به تفصیل سخن خواهد گفت.
در نشست روز یک شنبه، به شمول استاد سیاف، اسماعیل خان و بسم الله خان وزرای پیشین دولت حامد کرزی نیز به انتقاد از سیاست حکومت وحدت ملی در برابر مجاهدین پرداختند.
روزنامه افغانستان در سرمقاله خود در مطلبی با عنوان "پاسخ دولت و منتقدین آن چیست؟"نوشت: اعضای پارلمان در تعطیلی های زمستانی به سر می برند و به همین جهت نیز کابینه با تعداد کمی از کسانی که رای اعتماد به دست آورده اند به کار مشغول است و بخش عمده ای از اعضای کابینه که تا هنوز معرفی نشده اند، در انتظار شروع کار دوباره ولسی جرگه خواهند ماند تا معرفی شوند.
معرفی اعضای باقی مانده کابینه همان سختی ها و دشواری های گذشته را با خود دارد. سران دولت وحدت ملی با همان معضلات و مشکلاتی که در گذشته روبرو بودند تا اعضای کابینه را معرفی نمایند روبرو هستند.
هشدارها و اظهار نظرهای این سیاستمداران، موضع گیری ها و اظهار نظرهای تلویحی بعضی از دولتمردان کشور را نیز در پی داشته است. این امر نشانگر آن است که در حکومت های گذشته، ملاک هایی برای حضور در قدرت وجود داشته است که اکنون به نحوی نادیده گرفته شده است.
حکومت وحدت ملی از پر چالش ترین حکومت ها در سالهای اخیر بوده است. این حکومت از آغاز روی کار آمدن تا معرفی کابینه و تا کنون که در شرف معرفی افراد باقی مانده از کابینه قرار گرفته است، با تهدیدها و هشدارهای پیاپی مواجه بوده است.
این موضوع ربط مستقیمی به امنیت ملی کشور دارد. آیا گوینده که از این موضوع خبر دارد، قبلا به نیروهای امنیتی کشور اطلاع داده است یا نه؟ چرا که یک شهروند باید در صورت اطلاع از دشمنان کشور به نیروهای امنیتی اطلاع دهد، همان گونه که اطلاعیه های وزارت امور داخله در رسانه ها، به صورت متواتر از مردم می خواهند که از هر گونه فعالیت مشکوکی به نیروهای امنیتی خبر دهند.
و آیا کسانی دیگری، همانند گوینده این حرف از موضوع خبر داشته و یا دارند؟ در صورتی که آنها نیز خبر دارند در چه رده هایی از حکومت هستند و آنها نیز آیا به نهادهای امنیتی خبر داده اند؟ اگر نداده اند چرا؟ و اما اگر کسانی که اطلاع داشته و دارند به نهادهای امنیتی خبر داده باشند، عملکرد نهادهای امنیتی چگونه بوده است؟ ...
در هر صورت دولت وحدت ملی باید به طرح سئوال ها و انتقادها باید جواب بدهد. بی اعتنا گذشتن از انتقادها و بی توجهی به ارایه جواب های قناعت بخش برای منتقدین و مردم سبب انباشتن شدن سئوالات و بی اعتمادی مردم به دولت خواهد شد.
دسته بندی هایی که در صفوف سیاستمداران کشور مشاهده می شود، به باور شماری از آگاهان مسایل سیاسی کشور، حکایت از نشانه هایی برای حضور بخش هایی از سیاستمداران کشور به عنوان اپوزیسیون دولت دارد. در حال حاضر دولت افغانستان از وجود یک اپوزیسیون قوی در مقابل دولت خالی است.
روزنامه آرمان ملی دیگر روزنامه صبح کابل در سرمقاله ای تحت عنوان"هندوستان از همکاری شانه خالی نمی کند"، سیاست خارجی دولت افغانستان در سیزده سال گذشته دچار چالش های فراوانی بوده است. افغانستان در این مورد قدم های اساسی را بر نداشته بود تا سیاست روشنی را در این زمینه تدوین کند.
اکنون که دولت جدید در افغانستان روی کار آمده است باید این سیاست روشن گردد و مسؤولان امور به این بیندیشند که این سیاست را تدوین کنند و موقف روشنی را در قبال کشور های دور و نزدیک در پیش بگیرند.
افغانستان نمی تواند بدون مشارکت همه جانبه کشور های همسایه و دیگر کشور های جهان راه دراز و پر پیچ و خم توسعه و انکشاف و دستیابی به صلح را طی کند و به سر منزل مقصود برساند.
همیاری و مشارکت گسترده کشور های همسایه و دوست،زمانی به خوبی تأمین شده می تواند که افغانستان در نگاه سیاسی اش از منظر روابط بین المللی تجدید نظر کند و این نگاه باید از روزنه های تعادل و واقع نگری بگذرد تا ما بتوانیم همه کشور های جهان را در کنار خود داشته باشیم.
در زمان حکومات آقای کرزی این امیال بلند دولت افغانستان قربانی سهل انگاری های او شد و در نتیجه ما دیدیم که شماری از کشور های همسایه روابط دوگانه ای را با کشور ما تأمین کردند.
این کشور ها از یک سو در کنارمردم ما خود را همکار و کمک کننده دانستند و از جانب دیگر آشکارا و پنهانی به تروریست ها دست همکاری و معاونت دراز کردند و ما از این رهگذر آسیب های فراوانی را دیدیم.
این روز ها گزارش هایی در رسانه های داخلی وبیرون به نشر رسیده است که گویا کشور هندوستان از پابندی خویش به تمویل برخی از پروژه ها در افغانستان شانه خالی کرده است.
به نظر می رسد که این گزارش ها روندی است که از سوی پاکستان به رسانه ها داده می شود و حقیقت هم ندارد چنانچه دیروز سفیر هند در افغانستان این گزارش ها را رد کرد.
از یاد نبریم که هندوستان در سیزده سال گذشته یکی از کشور های مهم کمک کننده به مردم و دولت افغانستان نیز بوده است و برای ما تروریست پروری هم نمی کند.
روزنامه انصاف در مطلبی با عنوان " مجاهدین علیه چه کسی متحد می شوند؟" عبد رب الرسول سیاف در همایش روز یکشنبه سران مجاهدین، گفت: مجاهدین از این پس، در قبال مسایل مهم، موضعی یگانه اتخاذ خواهند کرد؛ چیزی که نشان از آن دارد که آقای سیاف این سخنان را تنها از موضع شخصی بیان نکرده است. او خود را نماینده جریانی می داند که تصور می کند به شدت حاشیه نشین شده و دسیسه های بزرگ، همچنان آن را تهدید می کند.
آقای سیاف از دولت وحدت ملی هم دل خوشی ندارد.
او گفت که دولت باید در مسایل مهم ملی با ملت مشورت کند و هیچ چیز نباید از چشم مردم پنهان بماند.
او که یکشنبه در مراسم تجلیل از ۲۶ دلو سالروز خروج ارتش سرخ از افغانستان، در تالار لویه جرگه سخن می گفت افزود:"تغییر استراتژیک در روابط با همسایه ها و کشورها بدون مشورت با ملت، بدون آگاهی ملت، ناروا است، حرام است و تصرف دیکتاتورانه! قضایای ملی باید به فیصله ملت صورت گیرد. صلح یک قضیه ملی است."
سخنان سیاف به رویداد خاصی اشاره نداشت؛ اما کمتر ناظری وجود خواهد داشت که متوجه منظور او نشود.
لحن تند و هشدارآمیز این رهبر جهادی، به صورت غیر مستقیم، متوجه تغییر معادله سیاست خارجی افغانستان به نفع پاکستان و به زیان هند بود.
آقای سیاف، هند را نسبت به پاکستان ترجیح می دهد و شاید به همین دلیل در زمان حکومت کرزی، یکی از نزدیک ترین معتمدان او محسوب می شد.
این اظهارات آقای سیاف در حالی صورت می گیرد که شماری از رسانه‌ها خبر داده اند که دولت اشرف غنی، برنامه خرید سلاح از هند را به حالت تعلیق درآورده و اخیرا یک گروه از افسران اردوی ملی را برای آموزش های نظامی به پاکستان اعزام کرده است.
آقای سیاف، خطاب به صلاح الدین ربانی؛ وزیر خارجه که در این نشست حضور داشت گفت که مجاهدین از حکومت می خواهند که در این گونه قضایا با ملت مشورت کند یا حداقل چنین مسایلی را به رای پارلمان بگذارد.
به نظر می رسد یکی از اصلی ترین نگرانی های مجاهدین به ویژه کسانی مانند آقای سیاف که همواره نسبت به سلطه پاکستان بر سرنوشت سیاسی و امنیتی کشور، بیمناک بوده اند، نزدیکی بیش از حد معمول حکومت اشرف غنی به پاکستان و دوری بی ملاحظه از هند است.
روزنامه ماندگار به" پاسخ داکتر عبدالله به معترضان" اشاره کرده و نوشته است: عبدالله عبدالله که روز دوشنبه در نخستین نشست کابینۀ تازه سخن می زد، در پاسخ به اظهارات اخیر شماری از رهبران جهادی گفت: ارزش های جهاد ارزش های ماندگار افغانستان است که با خون هزاران شهید به دست آمده و این ارز شها تحت هیچ شرایطی پایمال امیال شخصی و خودخواهانه کسی نخواهد شد.
استاد عبدرب الرسول سیاف و برخی از چهره های دیگر جهادی، روز یک شنبه در نشستی در کابل در پیوند به سالروز خروج نیروهای شوروی از کشور، از کنارزدن مجاهدین از قدرت در دولت وحدت ملی به شدت انتقاد کردند.
اما داکتر عبدالله گفت: «من به این مفکوره معتقد نیستم که اگر خودم وزیر بودم رییس بودم ارزش های جهاد قدردانی شده و اگر نبودم نشده».
رییس اجرایی دولت وحدت ملی همچنین گفت که پیامی که از آدرس گردهمایی روز یک شنبه منتشر شد، خاطر شماری از مجاهدین را آزرده کرده و قرار نبود چنین پیامی داده شود.
او گفت که در این مورد در فرصت مناسبی به تفصیل سخن خواهد گفت.
در نشست روز یک شنبه، به شمول استاد سیاف، اسماعیل خان و بسم الله خان وزرای پیشین دولت حامد کرزی نیز به انتقاد از سیاست حکومت وحدت ملی در برابر مجاهدین پرداختند.
روزنامه افغانستان در سرمقاله خود در مطلبی با عنوان "پاسخ دولت و منتقدین آن چیست؟"نوشت: اعضای پارلمان در تعطیلی های زمستانی به سر می برند و به همین جهت نیز کابینه با تعداد کمی از کسانی که رای اعتماد به دست آورده اند به کار مشغول است و بخش عمده ای از اعضای کابینه که تا هنوز معرفی نشده اند، در انتظار شروع کار دوباره ولسی جرگه خواهند ماند تا معرفی شوند.
معرفی اعضای باقی مانده کابینه همان سختی ها و دشواری های گذشته را با خود دارد. سران دولت وحدت ملی با همان معضلات و مشکلاتی که در گذشته روبرو بودند تا اعضای کابینه را معرفی نمایند روبرو هستند.
هشدارها و اظهار نظرهای این سیاستمداران، موضع گیری ها و اظهار نظرهای تلویحی بعضی از دولتمردان کشور را نیز در پی داشته است. این امر نشانگر آن است که در حکومت های گذشته، ملاک هایی برای حضور در قدرت وجود داشته است که اکنون به نحوی نادیده گرفته شده است.
حکومت وحدت ملی از پر چالش ترین حکومت ها در سالهای اخیر بوده است. این حکومت از آغاز روی کار آمدن تا معرفی کابینه و تا کنون که در شرف معرفی افراد باقی مانده از کابینه قرار گرفته است، با تهدیدها و هشدارهای پیاپی مواجه بوده است.
این موضوع ربط مستقیمی به امنیت ملی کشور دارد. آیا گوینده که از این موضوع خبر دارد، قبلا به نیروهای امنیتی کشور اطلاع داده است یا نه؟ چرا که یک شهروند باید در صورت اطلاع از دشمنان کشور به نیروهای امنیتی اطلاع دهد، همان گونه که اطلاعیه های وزارت امور داخله در رسانه ها، به صورت متواتر از مردم می خواهند که از هر گونه فعالیت مشکوکی به نیروهای امنیتی خبر دهند.
و آیا کسانی دیگری، همانند گوینده این حرف از موضوع خبر داشته و یا دارند؟ در صورتی که آنها نیز خبر دارند در چه رده هایی از حکومت هستند و آنها نیز آیا به نهادهای امنیتی خبر داده اند؟ اگر نداده اند چرا؟ و اما اگر کسانی که اطلاع داشته و دارند به نهادهای امنیتی خبر داده باشند، عملکرد نهادهای امنیتی چگونه بوده است؟ ...
در هر صورت دولت وحدت ملی باید به طرح سئوال ها و انتقادها باید جواب بدهد. بی اعتنا گذشتن از انتقادها و بی توجهی به ارایه جواب های قناعت بخش برای منتقدین و مردم سبب انباشتن شدن سئوالات و بی اعتمادی مردم به دولت خواهد شد.
دسته بندی هایی که در صفوف سیاستمداران کشور مشاهده می شود، به باور شماری از آگاهان مسایل سیاسی کشور، حکایت از نشانه هایی برای حضور بخش هایی از سیاستمداران کشور به عنوان اپوزیسیون دولت دارد. در حال حاضر دولت افغانستان از وجود یک اپوزیسیون قوی در مقابل دولت خالی است.
روزنامه آرمان ملی دیگر روزنامه صبح کابل در سرمقاله ای تحت عنوان"هندوستان از همکاری شانه خالی نمی کند"، سیاست خارجی دولت افغانستان در سیزده سال گذشته دچار چالش های فراوانی بوده است. افغانستان در این مورد قدم های اساسی را بر نداشته بود تا سیاست روشنی را در این زمینه تدوین کند.
اکنون که دولت جدید در افغانستان روی کار آمده است باید این سیاست روشن گردد و مسؤولان امور به این بیندیشند که این سیاست را تدوین کنند و موقف روشنی را در قبال کشور های دور و نزدیک در پیش بگیرند.
افغانستان نمی تواند بدون مشارکت همه جانبه کشور های همسایه و دیگر کشور های جهان راه دراز و پر پیچ و خم توسعه و انکشاف و دستیابی به صلح را طی کند و به سر منزل مقصود برساند.
همیاری و مشارکت گسترده کشور های همسایه و دوست،زمانی به خوبی تأمین شده می تواند که افغانستان در نگاه سیاسی اش از منظر روابط بین المللی تجدید نظر کند و این نگاه باید از روزنه های تعادل و واقع نگری بگذرد تا ما بتوانیم همه کشور های جهان را در کنار خود داشته باشیم.
در زمان حکومات آقای کرزی این امیال بلند دولت افغانستان قربانی سهل انگاری های او شد و در نتیجه ما دیدیم که شماری از کشور های همسایه روابط دوگانه ای را با کشور ما تأمین کردند.
این کشور ها از یک سو در کنارمردم ما خود را همکار و کمک کننده دانستند و از جانب دیگر آشکارا و پنهانی به تروریست ها دست همکاری و معاونت دراز کردند و ما از این رهگذر آسیب های فراوانی را دیدیم.
این روز ها گزارش هایی در رسانه های داخلی وبیرون به نشر رسیده است که گویا کشور هندوستان از پابندی خویش به تمویل برخی از پروژه ها در افغانستان شانه خالی کرده است.
به نظر می رسد که این گزارش ها روندی است که از سوی پاکستان به رسانه ها داده می شود و حقیقت هم ندارد چنانچه دیروز سفیر هند در افغانستان این گزارش ها را رد کرد.
از یاد نبریم که هندوستان در سیزده سال گذشته یکی از کشور های مهم کمک کننده به مردم و دولت افغانستان نیز بوده است و برای ما تروریست پروری هم نمی کند.
