در دیدار ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهور روسیه از مصر طرفین در مورد ساخت تاسیسات اتمی در مصر به توافق رسیدند.
مقامات روسیه و مصر همچنین یک یادداشت تفاهم در مورد ساختمان تاسیاست اتمی در منطقه الضبه مصر به امضا رساندند که اولین تأسیسات از این نوع در مصر خواهد بود.
پوتین گفت:«امروز ما امکانات همکاری را در ساحه انرژی اتمی بررسی کردیم و این مذاکرات صرف به ساخت تأسیسات اتمی منحصر نمی شود؛ بلکه ایجاد یک شبکه مکمل اتمی را در مصر در برمی گیرد، البته در این مورد باید تصمیم نهایی گرفته شود.»
رییس جمهور مصر نیز گفت:«با در نظرداشت بحران ها و آشوب هایی که همه را در سطح جهانی و منطقه ای لرزانده و تمدن جهان را با خطر روبرو می سازد، ما تصمیم گرفتیم که بر تشکیل یک جهان عادلانه و استوار بر ارزش های دموکراتیک تاکید کنیم تا بتوانیم با چنین فعالیت ها مقابله نمائیم.»
سیسی در آگست ۲۰۱۴ وقتی که وزیر دفاع مصر بود و تازه حکومت مرسی را سرنگون کرده بود به روسیه سفر کرد.
بدینسان دو کشور گام های مهمی را در راستای تقویت روابط راهبردی و استراتژیک برمی دارند.
مصر و روسیه از جهات گوناگونی نیازمند توسعه روابط دو جانبه هستند.
هردو کشور با بحران هایی مختلفی درگیر اند و به همین دلیل بر پایه تحلیل های کارشناسان، دو رهبر در اوج بحران هایی که با آن درگیر اند، طرح یک رابطه درازمدت را ریختند؛ رابطه ای که برای هردو به یک میزان، حیاتی و تعیین کننده است.
روسیه به شدت درگیر بحران اوکراین و جنگ نیابتی با غرب و ناتو بر سر میراث های به جا مانده از شوروی پیشین است. در همین راستا، تاکنون هزینه سنگینی برای این جنگ پرداخته؛ اما ذره ای عقب ننشسته است.
تحریم های اقتصادی غرب به صورت روزافزون، شاهرگ های اقتصاد در حال نقاهت روسیه را آماج قرار می دهد، همکاری های پول ساز مسکو در حوزه انرژی و صادرات و واردات کالا در خطر فروپاشی قرار گرفته و متحدان سیاسی و نظامی مسکو نیز بر سر دو راهی انتخاب میان شرق و غرب قرار گرفته اند. با توجه به این وضعیت، پوتین مصرانه در تلاش است، بخشی از قدرت نمادین شوروی پیشین را از آسیای میانه، تا خاور میانه، شمال افریقا و امریکای لاتین، در برابر نظم نوین جهان تک قطبی تحت سلطه امریکا، بازسازی کند و با نفوذ ناتو به کشورهای همجوارش، مقابله نماید.
افزون بر این، قدرت و نفوذ روسیه در خاور میانه و کشورهای عربی نیز به صورت ملموسی در حال افت و افول است. هنوز بحران سوریه، کاملا فروکش نکرده است که امریکا به کمک داعش، جبهه جدیدی در عراق باز کرد و بار دیگر، نفوذ رو به بهبود روسیه در آن کشور نفت خیز را به چالش کشید.
در چنین وضعیتی، روسیه نیاز به شرکای سیاسی، نظامی و اقتصادی تازه در دنیای عرب دارد.
مصر گزینه خوبی است؛ زیرا پس از کودتا علیه مرسی، رژيم مسلط بر مصر که شاید تیرگی روابط خود با امریکا و غرب بود، خود نیاز به بازسازی وجهه مخدوش سیاسی اش با یافتن شرکای بین المللی نیرومند و تازه دارد. افزون بر آنکه خطر فراگیر داعش، با توجه به وضعیت بد امنیتی در سوریه، لیبی، لبنان و دیگر کشورهای عربی و اخیرا نیز گسترش دامنه ناامنی ها با صحرای سینا و همچنین رابطه تیره این کشور با ترکیه اخوانی، مصر را نیز در امان نمانده و این، نیاز آن کشور به تجهیز تسلیحاتی و نظامی اش با یافتن متحدان قدرتمند خارجی در برابر این خطر رو به گسترش را تشدید می کند.
همچنین اقتصاد مصر نیز به دنبال آشوب های پس از انقلاب با کاهش سرمایه گذاری خارجی، آسیب دیدن شدید صنعت توریزم و از رمق و رونق افتادن درآمدهای گمرکی حاصل از کانال استراتژیک سوئز، مواجه شد و اکنون نیازمند قراردادهای بزرگ و بلندمدت با اقتصادهای بزرگ دنیاست؛ تا بتواند به رونق اولیه اش برگردد. روسیه در این میان، انتخاب مناسبی است؛ کشوری که از زمان قدرت اتحاد جماهیر شوروی تاکنون در بخش های صنعت، تجارت، کشاورزی، صنایع دفاعی، توریزم، حمل و نقل و انرژی همکاری های گسترده ای با مصر داشته است.
تبدیل مصر به یک عضو فعال محور اوراسیا برای پوتین نیز اهمیتی حیاتی دارد.
افزون بر آنکه در حوزه سیاسی هم دو کشور، در برابر بسیاری از مسایل مبتلابه دنیای عرب از جمله مساله فلسطین، سوریه، عراق، لبنان، لیبی و... در برابر محور ترکی- عربی همسو با امریکا، مواضع و منافع مشترک دارند.
بنابراین، به عقیده کارشناسان، پوتین با هوشیاری، تعامل با سیسی را با برداشتن بزرگترین گام ها آغاز کرده است: راه اندازی نیروگاه های اتمی. این امر، دو کشور را بیش از همیشه بهم وابسته می کند و اجازه نمی دهد تحت تاثیر جو بی ثبات اقتصادی و سیاسی دو کشور در ابعاد بین المللی، اصل رابطه، آسیب ببیند.
مقامات روسیه و مصر همچنین یک یادداشت تفاهم در مورد ساختمان تاسیاست اتمی در منطقه الضبه مصر به امضا رساندند که اولین تأسیسات از این نوع در مصر خواهد بود.
پوتین گفت:«امروز ما امکانات همکاری را در ساحه انرژی اتمی بررسی کردیم و این مذاکرات صرف به ساخت تأسیسات اتمی منحصر نمی شود؛ بلکه ایجاد یک شبکه مکمل اتمی را در مصر در برمی گیرد، البته در این مورد باید تصمیم نهایی گرفته شود.»
رییس جمهور مصر نیز گفت:«با در نظرداشت بحران ها و آشوب هایی که همه را در سطح جهانی و منطقه ای لرزانده و تمدن جهان را با خطر روبرو می سازد، ما تصمیم گرفتیم که بر تشکیل یک جهان عادلانه و استوار بر ارزش های دموکراتیک تاکید کنیم تا بتوانیم با چنین فعالیت ها مقابله نمائیم.»
سیسی در آگست ۲۰۱۴ وقتی که وزیر دفاع مصر بود و تازه حکومت مرسی را سرنگون کرده بود به روسیه سفر کرد.
بدینسان دو کشور گام های مهمی را در راستای تقویت روابط راهبردی و استراتژیک برمی دارند.
مصر و روسیه از جهات گوناگونی نیازمند توسعه روابط دو جانبه هستند.
هردو کشور با بحران هایی مختلفی درگیر اند و به همین دلیل بر پایه تحلیل های کارشناسان، دو رهبر در اوج بحران هایی که با آن درگیر اند، طرح یک رابطه درازمدت را ریختند؛ رابطه ای که برای هردو به یک میزان، حیاتی و تعیین کننده است.
روسیه به شدت درگیر بحران اوکراین و جنگ نیابتی با غرب و ناتو بر سر میراث های به جا مانده از شوروی پیشین است. در همین راستا، تاکنون هزینه سنگینی برای این جنگ پرداخته؛ اما ذره ای عقب ننشسته است.
تحریم های اقتصادی غرب به صورت روزافزون، شاهرگ های اقتصاد در حال نقاهت روسیه را آماج قرار می دهد، همکاری های پول ساز مسکو در حوزه انرژی و صادرات و واردات کالا در خطر فروپاشی قرار گرفته و متحدان سیاسی و نظامی مسکو نیز بر سر دو راهی انتخاب میان شرق و غرب قرار گرفته اند. با توجه به این وضعیت، پوتین مصرانه در تلاش است، بخشی از قدرت نمادین شوروی پیشین را از آسیای میانه، تا خاور میانه، شمال افریقا و امریکای لاتین، در برابر نظم نوین جهان تک قطبی تحت سلطه امریکا، بازسازی کند و با نفوذ ناتو به کشورهای همجوارش، مقابله نماید.
افزون بر این، قدرت و نفوذ روسیه در خاور میانه و کشورهای عربی نیز به صورت ملموسی در حال افت و افول است. هنوز بحران سوریه، کاملا فروکش نکرده است که امریکا به کمک داعش، جبهه جدیدی در عراق باز کرد و بار دیگر، نفوذ رو به بهبود روسیه در آن کشور نفت خیز را به چالش کشید.
در چنین وضعیتی، روسیه نیاز به شرکای سیاسی، نظامی و اقتصادی تازه در دنیای عرب دارد.
مصر گزینه خوبی است؛ زیرا پس از کودتا علیه مرسی، رژيم مسلط بر مصر که شاید تیرگی روابط خود با امریکا و غرب بود، خود نیاز به بازسازی وجهه مخدوش سیاسی اش با یافتن شرکای بین المللی نیرومند و تازه دارد. افزون بر آنکه خطر فراگیر داعش، با توجه به وضعیت بد امنیتی در سوریه، لیبی، لبنان و دیگر کشورهای عربی و اخیرا نیز گسترش دامنه ناامنی ها با صحرای سینا و همچنین رابطه تیره این کشور با ترکیه اخوانی، مصر را نیز در امان نمانده و این، نیاز آن کشور به تجهیز تسلیحاتی و نظامی اش با یافتن متحدان قدرتمند خارجی در برابر این خطر رو به گسترش را تشدید می کند.
همچنین اقتصاد مصر نیز به دنبال آشوب های پس از انقلاب با کاهش سرمایه گذاری خارجی، آسیب دیدن شدید صنعت توریزم و از رمق و رونق افتادن درآمدهای گمرکی حاصل از کانال استراتژیک سوئز، مواجه شد و اکنون نیازمند قراردادهای بزرگ و بلندمدت با اقتصادهای بزرگ دنیاست؛ تا بتواند به رونق اولیه اش برگردد. روسیه در این میان، انتخاب مناسبی است؛ کشوری که از زمان قدرت اتحاد جماهیر شوروی تاکنون در بخش های صنعت، تجارت، کشاورزی، صنایع دفاعی، توریزم، حمل و نقل و انرژی همکاری های گسترده ای با مصر داشته است.
تبدیل مصر به یک عضو فعال محور اوراسیا برای پوتین نیز اهمیتی حیاتی دارد.
افزون بر آنکه در حوزه سیاسی هم دو کشور، در برابر بسیاری از مسایل مبتلابه دنیای عرب از جمله مساله فلسطین، سوریه، عراق، لبنان، لیبی و... در برابر محور ترکی- عربی همسو با امریکا، مواضع و منافع مشترک دارند.
بنابراین، به عقیده کارشناسان، پوتین با هوشیاری، تعامل با سیسی را با برداشتن بزرگترین گام ها آغاز کرده است: راه اندازی نیروگاه های اتمی. این امر، دو کشور را بیش از همیشه بهم وابسته می کند و اجازه نمی دهد تحت تاثیر جو بی ثبات اقتصادی و سیاسی دو کشور در ابعاد بین المللی، اصل رابطه، آسیب ببیند.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
