ملک عبدالله؛ پادشاه اردن در واکنش به قتل خلبان نیروی هوایی کشورش به دست داعش وعده نبرد سرسختانه با این گروه را داده است.
او پس از دیدار با مقامات ارشد نظامی و امنیتی اردن، گفت که نبرد با گروه داعش شدت خواهد گرفت و خون معاذ کساسبه، هدر نخواهد رفت.
اردن در واکنش به قتل معاذ کساسبه، دو نفر را که به جرم دست داشتن در اقدامات تروریستی محاکمه و به اعدام محکوم شده بودند، اعدام کرده است.
پدر خلبان اردنی که توسط نیروهای داعشزنده در آتش سوزانده شد، از دولت اردن خواسته بود که اقدامات بیشتری برای انتقام گرفتن از عوامل مرگ پسرش انجام دهد.
در همین حال سخنگوی دولت اردن، گروه داعش را "اهریمنی" خوانده که باید بر آن غلبه کرد. او گفت برای غلبه بر داعش، به تلاش‌های دسته‌جمعی اعضای ائتلاف به رهبری امریکا نیاز است.
ملک عبدالله دوم؛ پادشاه اردن هم که به امریکا سفر کرده بود، سفر خود را نیمه تمام گذاشته و به کشورش بازگشت.
با این حال، کارشناسان می گویند که اردن برای مبارزه با تروریزم از حرف تا عمل فاصله زیادی دارد.
این کشور اول اینکه تنها تصمیم گیرنده در نحوه تعامل یا تقابل با تروریزم نیست. اردن یک عضو کوچک و نه چندان مهم ائتلاف به رهبری امریکا است که در ابعاد کلان تر، تابع سیاست های رسمی ایالات متحده در جنگ با تروریزم و دیگر زمینه ها است و از سوی دیگر، در منطقه نیز تحت سلطه شدید عربستان سعودی قرار دارد که بر اساس گزارش ها، یکی از اصلی ترین حامیان منطقه ای داعش و تروریزم محسوب می شود.
دولت اردن همچنین در داخل آن کشور نیز با یک نیروی وسیع و قوی از افراط گرایانی رو به رو است که نسبت به حضور این کشور در ائتلاف امریکایی ضد داعش، خشمگین اند و با داعش و آرمان ها و اهداف این نیروی تروریستی، ابراز همنوایی و همسویی می کنند.
وقتی نخستین بار جرقه های ظهور و پیشرفت داعش در عراق زده شد، یکی از وسیع ترین حمایت های اجتماعی در اردن شکل گرفت.
سران قبایل پرقدرت سنی که نقش مهمی در ساختار اجتماعی اردن دارند در گردهمایی های متعددی بر صحت راهی که داعش انتخاب کرده بود تاکید کرده و از این نیروی تروریستی در برابر دولت و مردم عراق، وسیعا اعلام حمایت کردند.
به این ترتیب، حتی اگر ملک عبدالله و دولت او بخواهند با داعش، با صلابت و سرسختی مواجه شوند، این امر از نظر اجتماعی و دشواری های داخلی دولت غیر دموکراتیک و اقتدارگرای آن کشور که استمرار حیاتش را مدیون مصلحت اندیشی های عمومی و میزان رغبت و رضایت سران قبایل است، عملا امکان پذیر نیست.
در جریان خشم و انزجار عمومی که نسبت به مرگ معاذ الکساسبه نیز برانگیخته شد یکی از استدلال ها و اعتراض ها این بود که اساسا چرا اردن با ائتلاف بین المللی ضد داعش به رهبری امریکا همراه شده است؛ تا مجبور باشد، هزینه هایی به این سنگینی بپردازد؟
نکته مهم دیگر که اردن را در مبارزه ای واقعی و فراگیر با داعش در مضیقه و دشواری قرار می دهد، اردوگاه هایی است که در این کشور برای تعلیم و آموزش نظامی نیروهای مختلف تروریستی برپا شده است.
کشوری که خود تمامی امکانات خود را در اختیار نیروهای تروریستی قرار داده و یکی از اصلی ترین حامیان جریان های تروریستی به ویژه در سوریه محسوب می شود، چگونه می تواند مدعی مبارزه ای سرسختانه با تروریزم شود؟
بنابراین، یکی از احتمال ها این است که این مواضع دولت اقتدارگرای اردن، به منظور فرونشاندن خشم عمومی و اعتراض هایی است که در نتیجه کشته شدن خلبان آن کشور به دست داعش، در اردن شکل گرفته است؛ در غیر آن، نه وضعیت سیاسی این کشور در برابر سلطه و نفوذ قدرت های بین المللی و منطقه ای، نه موضع جامعه و مردم آن کشور در قبال حمایت از جریان های افراطی و تروریستی و نه سوابق رهبران اقتدارگرای آن در تقویت و گسترش تروریزم، چنین موضعی را توجیه پذیر و قابل قبول نمی نماید.
او پس از دیدار با مقامات ارشد نظامی و امنیتی اردن، گفت که نبرد با گروه داعش شدت خواهد گرفت و خون معاذ کساسبه، هدر نخواهد رفت.
اردن در واکنش به قتل معاذ کساسبه، دو نفر را که به جرم دست داشتن در اقدامات تروریستی محاکمه و به اعدام محکوم شده بودند، اعدام کرده است.
پدر خلبان اردنی که توسط نیروهای داعشزنده در آتش سوزانده شد، از دولت اردن خواسته بود که اقدامات بیشتری برای انتقام گرفتن از عوامل مرگ پسرش انجام دهد.
در همین حال سخنگوی دولت اردن، گروه داعش را "اهریمنی" خوانده که باید بر آن غلبه کرد. او گفت برای غلبه بر داعش، به تلاش‌های دسته‌جمعی اعضای ائتلاف به رهبری امریکا نیاز است.
ملک عبدالله دوم؛ پادشاه اردن هم که به امریکا سفر کرده بود، سفر خود را نیمه تمام گذاشته و به کشورش بازگشت.
با این حال، کارشناسان می گویند که اردن برای مبارزه با تروریزم از حرف تا عمل فاصله زیادی دارد.
این کشور اول اینکه تنها تصمیم گیرنده در نحوه تعامل یا تقابل با تروریزم نیست. اردن یک عضو کوچک و نه چندان مهم ائتلاف به رهبری امریکا است که در ابعاد کلان تر، تابع سیاست های رسمی ایالات متحده در جنگ با تروریزم و دیگر زمینه ها است و از سوی دیگر، در منطقه نیز تحت سلطه شدید عربستان سعودی قرار دارد که بر اساس گزارش ها، یکی از اصلی ترین حامیان منطقه ای داعش و تروریزم محسوب می شود.
دولت اردن همچنین در داخل آن کشور نیز با یک نیروی وسیع و قوی از افراط گرایانی رو به رو است که نسبت به حضور این کشور در ائتلاف امریکایی ضد داعش، خشمگین اند و با داعش و آرمان ها و اهداف این نیروی تروریستی، ابراز همنوایی و همسویی می کنند.
وقتی نخستین بار جرقه های ظهور و پیشرفت داعش در عراق زده شد، یکی از وسیع ترین حمایت های اجتماعی در اردن شکل گرفت.
سران قبایل پرقدرت سنی که نقش مهمی در ساختار اجتماعی اردن دارند در گردهمایی های متعددی بر صحت راهی که داعش انتخاب کرده بود تاکید کرده و از این نیروی تروریستی در برابر دولت و مردم عراق، وسیعا اعلام حمایت کردند.
به این ترتیب، حتی اگر ملک عبدالله و دولت او بخواهند با داعش، با صلابت و سرسختی مواجه شوند، این امر از نظر اجتماعی و دشواری های داخلی دولت غیر دموکراتیک و اقتدارگرای آن کشور که استمرار حیاتش را مدیون مصلحت اندیشی های عمومی و میزان رغبت و رضایت سران قبایل است، عملا امکان پذیر نیست.
در جریان خشم و انزجار عمومی که نسبت به مرگ معاذ الکساسبه نیز برانگیخته شد یکی از استدلال ها و اعتراض ها این بود که اساسا چرا اردن با ائتلاف بین المللی ضد داعش به رهبری امریکا همراه شده است؛ تا مجبور باشد، هزینه هایی به این سنگینی بپردازد؟
نکته مهم دیگر که اردن را در مبارزه ای واقعی و فراگیر با داعش در مضیقه و دشواری قرار می دهد، اردوگاه هایی است که در این کشور برای تعلیم و آموزش نظامی نیروهای مختلف تروریستی برپا شده است.
کشوری که خود تمامی امکانات خود را در اختیار نیروهای تروریستی قرار داده و یکی از اصلی ترین حامیان جریان های تروریستی به ویژه در سوریه محسوب می شود، چگونه می تواند مدعی مبارزه ای سرسختانه با تروریزم شود؟
بنابراین، یکی از احتمال ها این است که این مواضع دولت اقتدارگرای اردن، به منظور فرونشاندن خشم عمومی و اعتراض هایی است که در نتیجه کشته شدن خلبان آن کشور به دست داعش، در اردن شکل گرفته است؛ در غیر آن، نه وضعیت سیاسی این کشور در برابر سلطه و نفوذ قدرت های بین المللی و منطقه ای، نه موضع جامعه و مردم آن کشور در قبال حمایت از جریان های افراطی و تروریستی و نه سوابق رهبران اقتدارگرای آن در تقویت و گسترش تروریزم، چنین موضعی را توجیه پذیر و قابل قبول نمی نماید.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
