ماموریت نظامیان ناتو در حالی در افغانستان به پایان می رسد که به باور برخی از کارشناسان، ناتو در ماموریت خود طی چند سال گذشته به خصوص در عرصه های مبارزه با تروریزم و مواد مخدر دست آوردهای چندانی نداشته است.
برخی دیگر از کارشناسان سیاسی و نظامی می گویند: "نمی شود که سخن را از ناکامی مطلق آغاز کرد و دست آوردها را به صورت عموم نادیده گرفت."
به باور آنان سرنگونی رژِیم طالبان که افغانستان را از لیست کشورهای جهان حذف کرده بودند، تشکیل حکومت و ساختار نظام سیاسی به صورت نسبی، تاسیس اردو، پولیس و امنیت و همچنین بازسازی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به گونه نسبی از دست آوردهای می باشند که نمی توان انکار کرد. محمد شریف پاکرأی، استاد دانشگاه کابل به خبرگزاری آوا، گفت: حضور نیروهای ناتو در افغانستان طی چند سال گذشته یک بازی بیش نبوده است.
به باور پاکرأی، کشورهایی که در افغانستان تحت عنوان ناتو هزاران نظامی را وارد کردند، قبل از آن در دوره طالبان و حتی پیشتر ازآن بحران های افغانستان را مدیریت کرده و همواره برمشکلات افزوده است.
وی حضور نیروهای ناتو در کشور را یک بازی استخباراتی عنوان کرد و افزود: هیچ یکی از کشورهای غربی برای دلسوزی در افغانستان نیامده است؛ بلکه به هدف‌های درازمدت خود در کشورهای آسیایی به خصوص افغانستان می اندیشند.
در همین حال علی مدد، موسوی استاد دانشگاه خاتم النبیین(ص) نیز گفت: زمانی که ناتو تحت عنوان مبارزه با تروریزم وارد افغانستان شد به برنامه های که اعلام کرده بودند، عمل نکردند و با گذشت زمان نه تنها مشکلات حل نشد؛ بلکه زیاد شده و کشور را در یک مخمسه قرار داد.
به گفته وی، مشکل امنیتی تا هنوز حل نشده است، مبارزه با تروریزم به صورت کامل ناموفق بوده است علاوه برآن با وجود کمک های هنگفت جامعه جهانی، معضل اقتصادی افغانستان نیز هنوز سر جای خود باقی است.
این گفته ها در حالی بیان می شود که ذاکر حسین ارشاد استاد علوم سیاسی دانشگاه کابل در گفتگو با آوا خاطرنشان کرد: ماموریت نیروهای ناتو در افغانستان در ابتدا نظر به واقعیت های امنیتی کشور تا اندازه موفقیت آمیز بوده است، اما به مرور زمان از شدت پیشرفت ها کاسته شد و گویا نیروهای مخالف و کسانیکه امنیت را بر هم می زدند در صدد بازسازی خود برآمدند و تا اندازه در این زمینه موفق نیز شدند.
به گفته این استاد دانشگاه، با تمام فراز و فرودها و چالش های امنیتی در کشور، نیروهای ناتو در بسیاری از ولایات افغانستان برای سرکوب مخالفین اقدام جدی کردند و فعالیت های شان تا اندازه در تضعیف روحیه هراس افگنان موثر بوده است.
به عقیده ارشاد، قطع نظر از چگونگی مبارزه با تروریزم، آنچه در ماموریت نظامیان ناتو مهم تلقی می شود بحث های امنیتی-روانی است، به این معنی که صرف حضور ناتو در افغانستان به صورت قوت قلب برای اردوی ملی، پولیس و امنیت محسوب می شد و از سوی هم حضور فزیکی نظامیان خارجی عامل تولید هراس برای نیروهای مخالفین و هراس افگنان به شمار می رفت.
او در ادامه افزود، چیزی که به صورت قاطع نیروی های امنیتی افغانستان بعد از این نیز به آن نیاز دارد بحث امنیت روانی است.
به باور ارشاد، وضعیت امنیتی افغانستان پس از ختم ماموریت ناتو بستگی به همسویی جامعه جهانی و مشخصاً نیروهای ناتو از کانال‌های دیگر دارد.
به گفته او، اگر نیروهای امنیتی افغانستان در قالب اردو، پولیس و امنیت، احساس تنهایی کنند و هیچ گونه حمایت کننده بین المللی نداشته باشند، بدون شک در آینده با دشواری ها مواجه خواهند شد.
وی تاکید کرد امنیت آینده افغانستان خیلی به کم و کیف تجهیزات بستگی ندارد؛ بلکه آنچه برای پیروزی و شکست نیروهای امنیتی اهمیت دارد، امنیت روانی است؛ زیرا علی‌رغم پیشرفت های که نیروهای امنیتی در طی چند سال گذشته داشته است نیازمند همکاری های دولت های قدرتمند است.
برخی دیگر از کارشناسان سیاسی و نظامی می گویند: "نمی شود که سخن را از ناکامی مطلق آغاز کرد و دست آوردها را به صورت عموم نادیده گرفت."
به باور آنان سرنگونی رژِیم طالبان که افغانستان را از لیست کشورهای جهان حذف کرده بودند، تشکیل حکومت و ساختار نظام سیاسی به صورت نسبی، تاسیس اردو، پولیس و امنیت و همچنین بازسازی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی به گونه نسبی از دست آوردهای می باشند که نمی توان انکار کرد. محمد شریف پاکرأی، استاد دانشگاه کابل به خبرگزاری آوا، گفت: حضور نیروهای ناتو در افغانستان طی چند سال گذشته یک بازی بیش نبوده است.
به باور پاکرأی، کشورهایی که در افغانستان تحت عنوان ناتو هزاران نظامی را وارد کردند، قبل از آن در دوره طالبان و حتی پیشتر ازآن بحران های افغانستان را مدیریت کرده و همواره برمشکلات افزوده است.
وی حضور نیروهای ناتو در کشور را یک بازی استخباراتی عنوان کرد و افزود: هیچ یکی از کشورهای غربی برای دلسوزی در افغانستان نیامده است؛ بلکه به هدف‌های درازمدت خود در کشورهای آسیایی به خصوص افغانستان می اندیشند.
در همین حال علی مدد، موسوی استاد دانشگاه خاتم النبیین(ص) نیز گفت: زمانی که ناتو تحت عنوان مبارزه با تروریزم وارد افغانستان شد به برنامه های که اعلام کرده بودند، عمل نکردند و با گذشت زمان نه تنها مشکلات حل نشد؛ بلکه زیاد شده و کشور را در یک مخمسه قرار داد.
به گفته وی، مشکل امنیتی تا هنوز حل نشده است، مبارزه با تروریزم به صورت کامل ناموفق بوده است علاوه برآن با وجود کمک های هنگفت جامعه جهانی، معضل اقتصادی افغانستان نیز هنوز سر جای خود باقی است.
این گفته ها در حالی بیان می شود که ذاکر حسین ارشاد استاد علوم سیاسی دانشگاه کابل در گفتگو با آوا خاطرنشان کرد: ماموریت نیروهای ناتو در افغانستان در ابتدا نظر به واقعیت های امنیتی کشور تا اندازه موفقیت آمیز بوده است، اما به مرور زمان از شدت پیشرفت ها کاسته شد و گویا نیروهای مخالف و کسانیکه امنیت را بر هم می زدند در صدد بازسازی خود برآمدند و تا اندازه در این زمینه موفق نیز شدند.
به گفته این استاد دانشگاه، با تمام فراز و فرودها و چالش های امنیتی در کشور، نیروهای ناتو در بسیاری از ولایات افغانستان برای سرکوب مخالفین اقدام جدی کردند و فعالیت های شان تا اندازه در تضعیف روحیه هراس افگنان موثر بوده است.
به عقیده ارشاد، قطع نظر از چگونگی مبارزه با تروریزم، آنچه در ماموریت نظامیان ناتو مهم تلقی می شود بحث های امنیتی-روانی است، به این معنی که صرف حضور ناتو در افغانستان به صورت قوت قلب برای اردوی ملی، پولیس و امنیت محسوب می شد و از سوی هم حضور فزیکی نظامیان خارجی عامل تولید هراس برای نیروهای مخالفین و هراس افگنان به شمار می رفت.
او در ادامه افزود، چیزی که به صورت قاطع نیروی های امنیتی افغانستان بعد از این نیز به آن نیاز دارد بحث امنیت روانی است.
به باور ارشاد، وضعیت امنیتی افغانستان پس از ختم ماموریت ناتو بستگی به همسویی جامعه جهانی و مشخصاً نیروهای ناتو از کانال‌های دیگر دارد.
به گفته او، اگر نیروهای امنیتی افغانستان در قالب اردو، پولیس و امنیت، احساس تنهایی کنند و هیچ گونه حمایت کننده بین المللی نداشته باشند، بدون شک در آینده با دشواری ها مواجه خواهند شد.
وی تاکید کرد امنیت آینده افغانستان خیلی به کم و کیف تجهیزات بستگی ندارد؛ بلکه آنچه برای پیروزی و شکست نیروهای امنیتی اهمیت دارد، امنیت روانی است؛ زیرا علی‌رغم پیشرفت های که نیروهای امنیتی در طی چند سال گذشته داشته است نیازمند همکاری های دولت های قدرتمند است.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
