حجت الاسلام والمسلمین سید رحمت الله مرتضوی نماينده مجمع جهاني اهل بيت (ع) در افغانستان که در محفل گرامیداشت از شانزدهمین سالگرد رحلت حضرت آیت الله العظمی سید ابولحسن فاضل صحبت می کرد، ضمن عرض تسلیت، گفت: از نیکان وخوبان جامعه باید تجلیل شود.
آقای مرتضوی همچنان اظهار داشت: حضرت آیت الله العظمی فاضل، یکی ازعلما و نیکان این کشور بود.
اما به گفته این عالم دینی متاسفانه در جامعه افغانستان کسی که زیر پا می شود، نیکان و خوبان است و آنکسی که نیک تر است؛ مظلوم تر است.
به باور وی، در جامعه افغانستان، آنکسی که دارای سر و صدا است و دم و دستگاه دارد، به طور مثال چندین تن، پس و پیش موترش می دود و وقتی که وارد مجلس می شود، ده تا بادیگارد از پشت سر و ده تای دیگر از پیش رویش با شعار راه دهید و آمد بدرقه می کند، این گونه افراد در جامعه افغانستان جایگاه دارند.
آقای مرتضوی همچنان گفت: عالمانی مانند آیت الله فاضل و امثال او در دوران حیاتش، کمتر جایگاه شان از سوی مردم شناخته شده است.
او با اشاره به شخصیت علمی آیت الله فاضل افزود: او در راه گسترش معارف اسلامی و تربیت شاگرد در طول زندگی علمی خود از هیچ تلاشی دریغ نورزید.
به گفته مرتضوی، پروژه بزرگ خاتم الانبیاء را که آیت الله فاضل قرار بود به یک مرکز بزرگ علمی برای شیعیان غرب کابل تبدیل کند، متاسفانه مهلت پیدا نکرد.
به گفته آقای مرتضوی، این پروژه را که دولت ربانی به مردم غرب کابل واگذار کرده بود تا مردم شیعه آنرا یک پایگاه دینی و مذهبی درست کند، اما متاسفانه پس از آیت الله فاضل، این پایگاه وجب بوجب تقسیم شد و هیچ گونه استفاده علمی و فرهنگی از آن صورت نگرفت.
حجت الاسلام والمسلین سیدمحمدعلی جاوید که در این محفل صحبت می کرد، نیز گفت: بدترین ملت و شوم ترین مردم کسانی هستند که بزرگان خود را خوار بشمارند و به دنبال جهل و نادانی و سر و صدا بروند.
آقای جاوید همچنان گفت: شخصیت آیت الله فاضل را از دو بعد میتوان بررسی کرد، یکی بعد علمی که او یک عالم عامل، فاضل دور اندیش، متواضع، بی آزار، خیرخواه، مبلغ و مولف بود. واز سویی هم در بعد اخلاقی مرد صبور و ارام بود که هرگز نمی خواست آزارش به کسی برسد و در طول زندگی پر بارش حتی یک بار به مخالفین خود حرف زشت و نا هنجار نگفت و این مردانگی را تا آخرین دوران حیات خود حفظ کرد.
به گفته جاوید، آیت الله فاضل مردی بود که هیچگاه برشعله های جنگ پطرول نریخت، بلکه همیشه آب ریخت تا شعله ها را خاموش کند.
به گفته او، امروز متاسفانه عده ای با استفاده از نام قومی، بزرگترین تهمت های ناروا را به این مرد بزرگ و عالم راستین می بندند و در فضای مجازی و حقیقی او را عامل برخی جنگ ها و خشونت ها میدانند.
امروز، عده ای از افراد منحرف و فرصت طلب معلوم الحال، قضیه افشار را به آیت الله فاضل تسری داده و او را عامل جنگ افشار می خواند، در حال که او یک عالم دینی بود و اهل این کارها و فجایع نبود.
به گفته جاوید، فاجعه افشار برای تمام مردم متاثر کننده بود، اما اینکه عامل اصلی آن چه کسی بوده است، بعداً تاریخ قضاوت خواهد کرد.
آقای مرتضوی همچنان اظهار داشت: حضرت آیت الله العظمی فاضل، یکی ازعلما و نیکان این کشور بود.
اما به گفته این عالم دینی متاسفانه در جامعه افغانستان کسی که زیر پا می شود، نیکان و خوبان است و آنکسی که نیک تر است؛ مظلوم تر است.
به باور وی، در جامعه افغانستان، آنکسی که دارای سر و صدا است و دم و دستگاه دارد، به طور مثال چندین تن، پس و پیش موترش می دود و وقتی که وارد مجلس می شود، ده تا بادیگارد از پشت سر و ده تای دیگر از پیش رویش با شعار راه دهید و آمد بدرقه می کند، این گونه افراد در جامعه افغانستان جایگاه دارند.
آقای مرتضوی همچنان گفت: عالمانی مانند آیت الله فاضل و امثال او در دوران حیاتش، کمتر جایگاه شان از سوی مردم شناخته شده است.
او با اشاره به شخصیت علمی آیت الله فاضل افزود: او در راه گسترش معارف اسلامی و تربیت شاگرد در طول زندگی علمی خود از هیچ تلاشی دریغ نورزید.
به گفته مرتضوی، پروژه بزرگ خاتم الانبیاء را که آیت الله فاضل قرار بود به یک مرکز بزرگ علمی برای شیعیان غرب کابل تبدیل کند، متاسفانه مهلت پیدا نکرد.
به گفته آقای مرتضوی، این پروژه را که دولت ربانی به مردم غرب کابل واگذار کرده بود تا مردم شیعه آنرا یک پایگاه دینی و مذهبی درست کند، اما متاسفانه پس از آیت الله فاضل، این پایگاه وجب بوجب تقسیم شد و هیچ گونه استفاده علمی و فرهنگی از آن صورت نگرفت.
حجت الاسلام والمسلین سیدمحمدعلی جاوید که در این محفل صحبت می کرد، نیز گفت: بدترین ملت و شوم ترین مردم کسانی هستند که بزرگان خود را خوار بشمارند و به دنبال جهل و نادانی و سر و صدا بروند.
آقای جاوید همچنان گفت: شخصیت آیت الله فاضل را از دو بعد میتوان بررسی کرد، یکی بعد علمی که او یک عالم عامل، فاضل دور اندیش، متواضع، بی آزار، خیرخواه، مبلغ و مولف بود. واز سویی هم در بعد اخلاقی مرد صبور و ارام بود که هرگز نمی خواست آزارش به کسی برسد و در طول زندگی پر بارش حتی یک بار به مخالفین خود حرف زشت و نا هنجار نگفت و این مردانگی را تا آخرین دوران حیات خود حفظ کرد.
به گفته جاوید، آیت الله فاضل مردی بود که هیچگاه برشعله های جنگ پطرول نریخت، بلکه همیشه آب ریخت تا شعله ها را خاموش کند.
به گفته او، امروز متاسفانه عده ای با استفاده از نام قومی، بزرگترین تهمت های ناروا را به این مرد بزرگ و عالم راستین می بندند و در فضای مجازی و حقیقی او را عامل برخی جنگ ها و خشونت ها میدانند.
امروز، عده ای از افراد منحرف و فرصت طلب معلوم الحال، قضیه افشار را به آیت الله فاضل تسری داده و او را عامل جنگ افشار می خواند، در حال که او یک عالم دینی بود و اهل این کارها و فجایع نبود.
به گفته جاوید، فاجعه افشار برای تمام مردم متاثر کننده بود، اما اینکه عامل اصلی آن چه کسی بوده است، بعداً تاریخ قضاوت خواهد کرد.
منبع : خبرگزاری صدای افغان(آوا) - کابل
