کاوشگر امریکایی نیو هورایزنز ۹ سال پس از آغاز سفر طولانی خود و طی مسیر ۴.۸ میلیارد کیلومتری، شامگاه شنبه به پلوتون نزدیک شد.
این کاوشگر از خواب زمستانی بیدار شد تا خود را برای آغاز نخستین اکتشاف این سیاره کوتوله و قمر آن موسوم به شارن (Charon) آماده کند.
آلیس بومن؛ مسئول مأموریت این کاوشگر در لابراتوار فیزیک دانشگاه جان هاپکینز گفت : « این کاوشگر که در سکوت بیش از چهار میلیارد کیلومتر را در اعماق فضا طی کرده است، در شرایط خوبی قرار دارد، اما اکنون زمان آن رسیده که از خواب زمستانی بیدار شود و کار خود را آغاز کند.»
به گزارش آوا به نقل از خبرگزاری فرانسه، کاوشگر فضایی نیو هورایزنز از هنگام پرتاب در ژانویه ۲۰۰۶، هزار و ۸۷۳ روز یعنی حدود دو سوم کل این سفر ۹ ساله را در خواب زمستانی (استندبای) بوده است. این حالت آماده باش امکان حفظ قطعات الکترونیکی، مدارهای الکتریکی و همچنین سیستم های داخل این کاوشگر را فراهم می آورد.
نیو هورایزنز از آغاز سفر خود در مجموع ۱۸ فاز خواب زمستانی داشته است که طولانی ترین آن ۲۰۲ روز طول کشید. آخرین خواب زمستانی این کاوشگر تنها ۹۹ روز بود.
کامپیوتر مرکزی افق های نو به طور مرتب وضعیت عملکرد این کاوشگر را ارزیابی کرده و هر هفته پیامی در این رابطه به زمین ارسال می کند که چهار ساعت بعد به مقصد می رسد. این کاوشگر در مواقع خروج از حالت آماده باش سیستم های داخلی را تنظیم می کند و برخی تحقیقات را انجام می دهد.
کاوشگر نیوهورایزنز ۱۵ ژانویه فعالیت های اکتشافی خود را برای مطالعه پلوتون در فاصله ۲۶۰ میلیون کیلومتری آغاز خواهد کرد. این کاوشگر حدود ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ به نزدیک ترین فاصله از این سیاره می رسد.
نیو هورایزنز قرار است به رغم نور کم موجود در سطح این سیاره کوتوله و قمر آن، اطلاعاتی را درباره ژئولوژی این دو جرم آسمانی به دست آورد و یک نقشه توپوگرافی از آن تهیه کند.
هفت دستگاه از جمله اسپکترومتر (طیف سنج) های تصاویر مادون قرمز و ماورای بنفش، دو دوربین از جمله یک دوربین تلسکوپیک دارای وضوح تصویر بالا، دو طیف سنج جرمی و یک آشکارساز غبارهای فضایی در داخل این فضاپیما تعبیه شده است.
این کاوشگر انرژی خود را تنها از یک ژنراتور ترموالکتریک تأمین می کند و با برق کمتر از دو لامپ ۱۰۰ واتی کار می کند.
جو اطراف سیاره پلوتون (که در سال ۱۹۸۸ کشف شده است) به گونه ای است که قرار گرفتن در مدار این سیاره را غیرممکن می سازد. بنابراین، این کاوشگر مجبور است با فاصله بر آن نظارت داشته باشد.
این کاوشگر به محض آنکه به مأموریت خود درخصوص نظارت بر پلوتون و قمر شارن خاتمه دهد، احتمالا به سفرش ادامه داده و به دیگر اجرام کمربند کایپر (Kuiper) نزدیک خواهد شد.
گروه دانشمندان مسئول این مأموریت، به کمک تلسکوپ فضایی هابل، سه جرم جالب را با قطر بین ۲۵ تا ۵۵ کیلومتر در حدود یک و نیم میلیارد کیلومتری پلوتون شناسایی کرده اند.
پلوتون با دو هزار و ۳۰۰ کیلومتر قطر، از ماه ما کوچکتر است و جرم آن ۵۰۰ برابر کوچکتر از جرم زمین است. پلوتون پنج قمر دارد و هر ۲۴۷.۷ سال یک بار به دور خورشید می گردد.
اتحادیه بین المللی ستاره شناسی در سال ۲۰۰۶ ، با توجه به اندازه کوچک پلوتون، آن را از رده سیارات خارج کرد و در گروه سیاره های کوتوله قرار داد. منظومه شمسی اکنون هشت سیاره دارد.
این کاوشگر از خواب زمستانی بیدار شد تا خود را برای آغاز نخستین اکتشاف این سیاره کوتوله و قمر آن موسوم به شارن (Charon) آماده کند.
آلیس بومن؛ مسئول مأموریت این کاوشگر در لابراتوار فیزیک دانشگاه جان هاپکینز گفت : « این کاوشگر که در سکوت بیش از چهار میلیارد کیلومتر را در اعماق فضا طی کرده است، در شرایط خوبی قرار دارد، اما اکنون زمان آن رسیده که از خواب زمستانی بیدار شود و کار خود را آغاز کند.»
به گزارش آوا به نقل از خبرگزاری فرانسه، کاوشگر فضایی نیو هورایزنز از هنگام پرتاب در ژانویه ۲۰۰۶، هزار و ۸۷۳ روز یعنی حدود دو سوم کل این سفر ۹ ساله را در خواب زمستانی (استندبای) بوده است. این حالت آماده باش امکان حفظ قطعات الکترونیکی، مدارهای الکتریکی و همچنین سیستم های داخل این کاوشگر را فراهم می آورد.
نیو هورایزنز از آغاز سفر خود در مجموع ۱۸ فاز خواب زمستانی داشته است که طولانی ترین آن ۲۰۲ روز طول کشید. آخرین خواب زمستانی این کاوشگر تنها ۹۹ روز بود.
کامپیوتر مرکزی افق های نو به طور مرتب وضعیت عملکرد این کاوشگر را ارزیابی کرده و هر هفته پیامی در این رابطه به زمین ارسال می کند که چهار ساعت بعد به مقصد می رسد. این کاوشگر در مواقع خروج از حالت آماده باش سیستم های داخلی را تنظیم می کند و برخی تحقیقات را انجام می دهد.
کاوشگر نیوهورایزنز ۱۵ ژانویه فعالیت های اکتشافی خود را برای مطالعه پلوتون در فاصله ۲۶۰ میلیون کیلومتری آغاز خواهد کرد. این کاوشگر حدود ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵ به نزدیک ترین فاصله از این سیاره می رسد.
نیو هورایزنز قرار است به رغم نور کم موجود در سطح این سیاره کوتوله و قمر آن، اطلاعاتی را درباره ژئولوژی این دو جرم آسمانی به دست آورد و یک نقشه توپوگرافی از آن تهیه کند.
هفت دستگاه از جمله اسپکترومتر (طیف سنج) های تصاویر مادون قرمز و ماورای بنفش، دو دوربین از جمله یک دوربین تلسکوپیک دارای وضوح تصویر بالا، دو طیف سنج جرمی و یک آشکارساز غبارهای فضایی در داخل این فضاپیما تعبیه شده است.
این کاوشگر انرژی خود را تنها از یک ژنراتور ترموالکتریک تأمین می کند و با برق کمتر از دو لامپ ۱۰۰ واتی کار می کند.
جو اطراف سیاره پلوتون (که در سال ۱۹۸۸ کشف شده است) به گونه ای است که قرار گرفتن در مدار این سیاره را غیرممکن می سازد. بنابراین، این کاوشگر مجبور است با فاصله بر آن نظارت داشته باشد.
این کاوشگر به محض آنکه به مأموریت خود درخصوص نظارت بر پلوتون و قمر شارن خاتمه دهد، احتمالا به سفرش ادامه داده و به دیگر اجرام کمربند کایپر (Kuiper) نزدیک خواهد شد.
گروه دانشمندان مسئول این مأموریت، به کمک تلسکوپ فضایی هابل، سه جرم جالب را با قطر بین ۲۵ تا ۵۵ کیلومتر در حدود یک و نیم میلیارد کیلومتری پلوتون شناسایی کرده اند.
پلوتون با دو هزار و ۳۰۰ کیلومتر قطر، از ماه ما کوچکتر است و جرم آن ۵۰۰ برابر کوچکتر از جرم زمین است. پلوتون پنج قمر دارد و هر ۲۴۷.۷ سال یک بار به دور خورشید می گردد.
اتحادیه بین المللی ستاره شناسی در سال ۲۰۰۶ ، با توجه به اندازه کوچک پلوتون، آن را از رده سیارات خارج کرد و در گروه سیاره های کوتوله قرار داد. منظومه شمسی اکنون هشت سیاره دارد.
